Problemy wirtualizacji aplikacji

Wirtualizacja aplikacji, którą zapewniają m.in. takie platformy, jak Microsoft App-V, Citrix XenApp czy VMware ThinApp, wymaga wykonania czasochłonnego procesu spakowania każdej aplikacji.

Taki proces zaczyna się od konwersji oprogramowania instalacyjnego aplikacji na format wirtualny. Odpowiednie narzędzie „przygląda” się instalacji, w celu zidentyfikowania plików, kluczy rejestru i innych danych konfiguracyjnych, które ulegają zmianie w czasie instalacji. Po wykonaniu procesu instalacji, narzędzie wirtualizacji może zebrać i spakować te zmiany, aby utworzyć zwirtualizowaną aplikację. Na końcu taka zwirtualizowana aplikacja jest umieszczona na platformie dostarczania aplikacji i udostępniona użytkownikom. Każda platforma ma własny format pliku dla wirtualnej aplikacji, który dostarcza użytkownikowi. Problem polega na tym, że platformy dostarczania aplikacji są łatwe w użyciu, ale sam proces tworzenia aplikacji wirtualnych jest dość trudny.

Zobacz również:

• 5 priorytetów, które obniżają koszty chmury i usprawniają operacje IT

Aplikacje perfekcyjnie zaprojektowane są łatwe do wirtualizacji. Są proste do spakowania dla wirtualnych desktopów – w sposób niewiele różniący się od tradycyjnego instalowania aplikacji na desktopie. Wymagają także niewielkiego wysiłku w dostrajaniu wirtualnej konfiguracji raz już wykonanej. Aplikacje idealne nie zależą od innego oprogramowania ani też nie korzystają z innych aplikacji dostarczających elementy interfejsu użytkownika. Aplikacje perfekcyjne są jednak rzadko spotykane.

Trudno też znaleźć profesjonalistów mających doświadczenie w wirtualizacji aplikacji. Wymagana jest tu wiedza o systemie plików Windows oraz o rejestrze. Aby poradzić sobie z wirtualnym pakietem, który prawidłowo się zainstaluje i będzie pracował, niezbędna jest też dogłębna znajomość funkcjonowania instalacji oprogramowania, jak również doświadczenie w radzeniu sobie z kiepsko zaprojektowanymi instalatorami aplikacji.

W dużych przedsiębiorstwach warto więc rozważyć skorzystanie z narzędzi wspomagających proces tworzenia aplikacji wirtualnych, automatyzujących niektóre kroki procesu. Narzędzia takie współpracują z hiperwizorem i zestawem instalatorów aplikacji. Proces wirtualizacji aplikacji zaczyna się od uruchomienia serii maszyn wirtualnych. Maszyny te są kontrolowane przez narzędzie wspomagania, które instruuje je, jak uruchomić instalację aplikacji ze zbioru przeznaczonych do wirtualizacji. Instalacja jest śledzona przez narzędzie wirtualizacji aplikacji, które generuje aplikację wirtualną. Strojenie wstępnie zwirtulizowanych aplikacji jest wykonywane automatycznie przez narzędzie wirtualizacji według zdefiniowanych wcześniej profili. Taki proces powtarzany jest dla wszystkich wirtualizowanych aplikacji.

Podsumowanie

Wprowadzenie wirtualizacji aplikacji wymaga poświęcenia czasu na rozpoznanie tego zagadnienia i właściwą ocenę korzyści, jakie może ono przynieść organizacji. Jedną z zalet tej techniki jest możliwość łatwego przetestowania rozwiązania poza systemem produkcyjnym. Używając VMware Workstation czy Microsoft Windows 8 Client Hyper-V można ocenić, przetestować i uzyskać informacje o funkcjonalności i korzyściach z wirtualizacji aplikacji.