Windows Vista - o czym być może niektórzy wiedzą - tak naprawdę nie jest potomkiem Windows XP. System wywodzi się bowiem z Windows Server 2003, któremu bliżej do Windows 2000 Server niż Windows XP. Ogólnie nakreślenie wzajemnych powiązań OS-ów Microsoftu nie jest łatwe, bowiem różnica między Windows XP i Windows XP SP2 jest kolosalna - większa niż między Windows 2000 (SP0) i XP.

Jako ciekawostkę warto podać informację dotyczącą pierwszego pakietu Service Pack dla Windows Visty. Ma się on pojawić pod koniec 2007 lub na początku 2008 roku, wraz z premierą Longhorna, czyli serwerowej odmiany Visty. Sugeruje to, że desktopowa edycja systemu może stanowić poligon doświadczalny dla nowinek wprowadzanych w Windows Server. Tym niemniej z tego typu interpretacjami należy zachować daleko idącą ostrożność - nawet jeśli to prawda (co sugerowałyby podobieństwa między XP SP2 i 2003 SP1), nie jest to "poligon" podobny temu, który stosował Red Hat w projekcie Fedora Core. A przynajmniej taką mamy nadzieję...

Powrót do źródeł

Pod względem instalacji Vista stanowi poniekąd powrót do źródeł. Kiedy w 1996 roku czasopismo Enter opublikowało screenshoty z instalacji Windows NT 4.0 Workstation, na których - prawdopodobnie przez niedopatrzenie - umieszczono uniwersalny numer seryjny dla flagowego wtedy 32-bitowego systemu Microsoftu, każdy uważny czytelnik dowiedział się, że aby zainstalować NT4 wystarczy podać numer składający się z samych zer i jednej trójki (nie dotyczyło to wersji OEM).

W Viście jest podobnie: do zainstalowania ostatecznej edycji w ogóle nie trzeba znać numeru seryjnego. Wystarczy kliknąć "Nie" ("No"), a instalacja będzie kontynuowana. Naszym zdaniem to naprawdę świetna decyzja - użytkownicy, którzy przez 30 dni będą testować edycję Home Premium na pewno nie zdecydują się na późniejsze wpisanie klucza z Home Basic. A jeśli to zrobią, to tylko po to, by zaraz zrobić (odpłatne) update systemu.