Dotychczas narzędzia dyskowe (chkdsk) sprawdzały, jak jest ustawiony tzw. dirty bit (argument informujący, czy wszystkie dane oczekujące w pamięci zostały zapisane na nośniku). Jeśli HDD okazywał się "brudny" (ang. dirty - brudny), chkdsk blokował dostęp do napędu aż do czasu jego sprawdzenia. Można sobie wyobrazić, jak bardzo bywało to frustrujące w wypadku niewłaściwie zrestartowanych serwerów.

W Windows 2008 wprowadzono możliwość badania (naprawiania) wyłącznie "zabrudzonych" obszarów: gdy coś pójdzie nie tak, system działa normalnie, a zablokowaniu ulega wyłącznie plik, katalog lub grupa obiektów.

PowerShell w roli Basha

Możliwość pracy z poziomu linii poleceń zawsze była słabą stroną systemów z rodziny Windows. Administratorzy chcący w produktach Microsoftu uzyskać odpowiedniki Basha czy SH, instalowali Perla lub uczyli się konstruować skrypty w WSH. Ale były to raczej namiastki niż prawdziwe narzędzia.

Dlatego użytkownicy przyzwyczajeni do systemów *niksowych z uśmiechem powinni powitać zintegrowany z systemem PowerShell. Stara-nowa powłoka wykorzystuje środowisko .NET, dlatego zapewnia wysoki poziom bezpieczeństwa oraz logiczną składnię stosowanych poleceń.

Dobre wzorce X11, czyli wreszcie można przesyłać okna aplikacji przez sieć

Bardzo istotną i długo oczekiwaną nowinką jest zastosowanie szóstej wersji protokołu RDP w usługach terminalowych (dostępna w Viście i jako uaktualnienie w XP). Załóżmy mianowicie, że uczestniczysz w lekcji informatyki, a w sali znajduje się serwer oraz dziesięć stacji roboczych. W Windows Server 2003 udostępnienie okna aplikacji przez sieć możliwe było tylko z całym dobrodziejstwem inwentarza, tj. z pulpitem. Ani to rozsądne, ani wygodne. Pół biedy, gdy sieć była szybka, a rozdzielczość głównego pulpitu była na tyle niska, by zmieścił się on na wszystkich monitorach. W innych warunkach mechanizm mógł się nie sprawdzać.

Dzięki zastosowaniu RDP 6.0 udostępnione może być tylko jedno okno aplikacji, co automatycznie pozwala na obniżenie zapotrzebowania na przepustowość sieci (mniejsze okno = mniej danych do przesłania) i moc procesora (mniejsze okno = mniej danych do skompresowania).

Łebski serwer

W najnowszej edycji Windows pojawi się Internet Information Services w wersji 7.0. Choć IIS7 mogli przetestować już użytkownicy Visty, dopiero teraz będzie miała ona swój prawdziwy chrzest bojowy. Microsoft całkowicie zrezygnował z udostępniania olbrzymiego modułu "do tańca i do różańca". Zamiast niego w systemie instalowany jest maksymalnie odchudzony rdzeń serwera oraz zbiór niezbędnych dodatków - oczywiście o ich dodanie musi się zatroszczyć administrator (patrz też: "Deweloperzy Apache odwiedzają Microsoft - chcą poznać Windows 2008").

IIS7 konfigurowany jest za pomocą graficznego interfejsu, a parametry jego pracy po raz pierwszy przechowywane są w pliku XML. Znacznie uproszczono też sterowanie działaniem wybranych podfolderów: zamiast logować się do serwera i korzystać z konsoli MMC wystarczy w katalogu umieścić plik web.config o właściwej składni - IIS sam zatroszczy się o wczytanie zmian. Nic nie stoi też na przeszkodzie, by poszczególnym członkom ekipy przyznać rozmaite uprawnienia do składników serwera lub wybranych katalogów.

Razem lepiej? Czyli o mariażu Visty i Windows Servera 2008

Zarówno w Viście, jak i Windows 2008 przebudowano bardzo wiele - ale dwie najistotniejsze modyfikacje to wbudowana obsługa protokołu IPv6 oraz uaktualnienie Server Message Block do wersji 2.0. Administratorzy bardzo się ich obawiali - identyczne zmiany w stosie sieciowym Visty sprawiły, że banalne kopiowanie plików przez LAN potrafiło zająć całą wieczność (sytuację zmienił dopiero dopiero Performance and Reliability Pack oraz Service Pack 1). Na szczęście w Windows Serverze niedoróbka się nie pojawiła. IPv6 to pieśń przyszłości, przyjmuje się wolniej niż ktokolwiek mógłby się spodziewać. Za to SMB 2.0 zasłużył na szersze omówienie.