Podstawowe wersje - Standard i Datacenter - mają taką samą funkcjonalność, jednak różnią się prawami do wirtualizacji. W pierwszej z nich jest możliwość uruchomienia dwóch instancji systemu, druga natomiast - analogicznie do wersji 2008 - pozwala na wirtualizację nieograniczonej liczby maszyn wirtualnych w ramach systemu Hosta.

Istotną wprowadzoną zmianą jest licencjonowanie "na procesor", a nie jak dotąd "na serwer". Podstawowa licencja systemu serwerowego (Standard i Datacenter) pozwala na korzystanie z dwóch fizycznych procesorów. Oczywiście nadal istnieje konieczność zakupu licencji dostępowych CAL.

Instalacja i dostępne funkcje

Zarówno nowa instalacja, jak i upgrade z wcześniejszych wersji, nie powinny przysporzyć wielu problemów. Instalator jest przejrzysty i intuicyjny, a w przypadku aktualizacji na stronie Microsoft można znaleźć wiele szczegółowych informacji na temat całej ścieżki tego procesu. Podobnie jak wcześniejszą edycję system można zainstalować w wersji z interfejsem graficznym lub w wersji Core. Jednak istotna różnica jest taka, że o ile instalacja okrojonego systemu w poprzedniej wersji była nieodwracalna, to Windows Server 2012 pozwala na instalację pełnej wersji, odpowiednie jej skonfigurowanie, po czym przejście na wersję Core. W porównaniu do wersji Windows Server 2008 R2 pojawiło się wiele nowych rzeczy, które mają służyć przede wszystkim zwiększeniu wydajności oraz ułatwieniu zarządzania aplikacjami i systemami działającymi w modelu rozproszonym.

Windows Server 2012 wyposażono w wiele funkcji znanych z poprzedniej wersji oraz może pełnić te same role. Jednak znacznej modyfikacji uległo kilka z nich, a niektóre zostały wręcz utworzone na nowo od podstaw. Microsoft podszedł globalnie do kwestii zarządzania systemami serwerowymi. Zapewne zostało to wymuszone przez dynamiczny rozwój systemów wirtualizacji oraz konieczność zarządzania z jednego miejsca środowiskiem rozproszonym.

Nowy Server Manager jest elementem zaprojektowanym i stworzonym od podstaw. Pozwala teraz zarządzać systemami zarówno lokalnymi, jak i zdalnymi z poziomu jednej konsoli. Bez problemu obsługuje funkcje i role systemów fizycznych i wirtualnych pozwalając na tworzenie własnych grup serwerów w zakresie wspólnego zarządzania nimi oraz raportowania o zdarzeniach systemowych.

Zmianą wartą uwagi w konsoli zarządzania serwerem, która na pewno pozwoli rozwiązać wiele problemów z działaniem poszczególnych ról, jest możliwość podglądu powiązanych usług, które przy próbie instalacji dodatkowych funkcjonalności mogą okazać się niezbędne do uruchomienia.

Dzięki nowym możliwościom zarządzania rozległą infrastrukturą, złożoną z maszyn zarówno fizycznych, jak i wirtualnych, system ten stał się bardzo dobrym rozwiązaniem realizującym cele każdego biznesu.

Windows Server 2012 to także najnowsza wersja narzędzia PowerShell, która w kompleksowy sposób pozwala zautomatyzować i uprościć zarządzanie całą infrastrukturą serwerową i usługową poprzez używanie poleceń oraz skryptów. PowerShell 3.0 oferuje przeszło 2000 gotowych cmdlet-ów oraz aplikacje Windows PowerShell Workflow, Windows PowerShell Web Access i narzędzie graficzne ISE. Dopełnieniem pracy w nowej powłoce byłoby narzędzie lub mechanizm pozwalający na udokumentowanie i przechowywanie skryptów. Niestety na razie można jedynie identyfikować je po nazwie pliku ze skryptem.

Nowy system serwerowy, o czym już wspomnieliśmy, wprowadził nową wersję Hyper-V. Wersja 3.0 znacznie usprawnia możliwości zarządzania infrastrukturą wirtualną. Poprawie uległa także obsługa fizycznej infrastruktury dla Hyper-V. Obecnie Hyper-V jest w stanie obsłużyć do 320 procesorów logicznych (w wersji 2008 R2 tylko 64). Obsługiwana pamięć fizyczna to 4 TB w miejsce 1 TB. Pamięć dla maszyn wirtualnych może teraz osiągnąć maksymalną wielkość 1024 GB (wcześniej tylko 64 GB). Środowisko klastrowe może obsłużyć do 64 węzłów (poprzednio tylko 16), a liczba wirtualnych maszyn w klastrze wzrosła z 1000 do 8000.

Okazuje się, że nowa wersja Hyper-V jest mocno wspierana także przez PowerShell 3.0, który wprowadza ponad 160 cmdlet-ów umożliwiających wykonanie każdego zadania administracyjnego Hyper-V z poziomu powłoki skryptowej.