Sztuczny człowiek, sztuczny mózg wciąż budzą lęk i fascynację. Wyobrażenia sztucznych mechanizmów zastępujących człowieka, pojawiają się w kulturze od dawna. Człowiek już w zamierzchłych czasach fascynował się możliwościami stworzenia technicznego odpowiednika.

Magdalena Radkowska-Walkowicz patrzy na fenomen sztucznego człowieka z perspektywy socjologa i antropologa. Nie rozstrzyga kwestii prawdopodobieństwa realizacji projektów z dziedziny robotyzacji czy sztucznej inteligencji. Próbuje zrozumieć fenomen popularności robotów, androidów, cyborgów, opisać pojawiające się w różnych okresach historii zjawisko silnego zainteresowania czy wręcz zauroczenia postaciami ze świata techniki, ale tworzonymi na kształt człowieka. Przygląda się bohaterom filmowym i literackim, opisuje roboty, które można oglądać w muzeach. W mitach o sztucznym człowieku dostrzega rodzaj lustra, w którym człowiek przygląda się sam sobie. Wiele opowieści o mechanicznych istotach utwierdza nas w poczuciu bezpieczeństwa, inne wywołują poczucie lęku, jeszcze inne są próbą przekroczenia ograniczoności ludzkiej egzystencji. Tyle ile spojrzeń człowieka na siebie samego, tyle opowieści o sztucznym, automatycznym człowieku.

Magdalena RADKOWSKA-WALKOWICZ: Od Golema do Terminatora. Wizerunki sztucznego człowieka w kulturze, Wydawnictwa Akademickie i Profesjonalne, Warszawa 2008.