Nie tyle jednak struktura kodowania EPC jest fascynująca, ile możliwości wykorzystywania kodu radiowego w globalnej sieci dostaw. Zasadę działania sieci EPC można porównać do dzisiejszych adresów internetowych. Tutaj również występuje serwer gromadzący informacje o tym, gdzie szukać danych o identyfikowanym obiekcie.

W tym celu opracowano nowy protokół zapisu i przetwarzania danych - język PML (Product Markup Language). Umożliwi on zapisywanie i tłumaczenie danych statycznych, np. daty ważności, dawkowania, przesyłania czy recyklingu. Będzie zawierał instrukcje dla urządzeń przetwarzających lub zmieniających dany produkt, np. kuchenek mikrofalowych, urządzeń czyszczących, pralek, maszyn przemysłowych. Będzie przekazywał dane dynamiczne, zmieniające się w miarę starzenia lub konsumowania produktu, np. objętość, temperatura, wilgotność, ciśnienie.

Wszystkie te informacje zostanąumieszczone w Internecie przez producenta obiektu. Po odwołaniu się do odpowiedniego kodu EPC, zostanąudostępnione za pomocąsystemu ONS, którego zadaniem będzie wyszukanie miejsca w sieci, gdzie znajduje się właściwa informacja o produkcie.

Strukturę sieci EPC ilustruje rysunek (powyżej). W jej skład wchodząnastępujące elementy:

• EPC tag - składający się z mikrochipu umieszczony na opakowaniu;

• czytnik EPC - urządzenie stałe lub przenośne, które odczytuje tagi EPC, gdy znajdąsię w polu jego odczytu; podłączony jest do middleware;

• middleware - aplikacja obsługująca wymianę danych między czytnikiem oraz egzystującymi systemami informatycznymi - stanowi interfejs do wewnętrznych systemów oraz do sieci;

• serwer EPCIS (EPC Information Service) - umożliwiający wymianę danych między partnerami handlowymi na podstawie kodów EPC. Serwer ten używa języka PML - podobnego do HTML (Hyper Text Markup Language) czy XML (eXtensible Markup Language) - do przechowywania i przekazywania danych o towarach producenta;

• ONS - źródłowy katalog kierujący użytkowników do informacji o produkcie z danym EPC. ONS wskazuje adres serwera, na którym zgromadzone sąinformacje o produkcie.

W momencie wysyłki palety z produktami, czytnik umieszczony na bramie magazynu wzbudzi tagi za pomocąprzesyłanych fal radiowych. Tagi na towarach zacznąemitować swoje indywidualne numery EPC. Czytnik po kolei odczyta wszystkie tagi. Czytnik podłączony jest do komputera, na którym działa odrębny system, obsługujący EPC (middleware). System współpracuje zarówno z wewnętrznąaplikacjązarządzającąprzedsiębiorstwem (ERP lub WMS), jak i z serwerem EPCIS. Po odebraniu przekazanych numerów EPC, system komunikuje się z ONS na lokalnym poziomie lub wysyła zapytanie do Internetu, do bazy danych ONS, która na ich podstawie generuje adresy internetowe. ONS wskazuje systemowi inny serwer (EPCIS), który zawiera plik z pełnąinformacjąo produkcie. Plik może być pobrany przez middleware, a informacja o produkcie przekazana do systemu ERP przedsiębiorstwa. Usługa ONS będzie w przyszłości musiała obsłużyć znacznie więcej zapytań niż aktualnie DNS dla stron WWW. Z tego względu firmy będąutrzymywały lokalne serwery ONS dla przechowywania danych w celu szybszego do nich dostępu.

Obecnie technologia EPC jest w fazie testów pilotowych w firmach, które najbardziej zainteresowane sąwdrożeniem. Z badań przeprowadzonych w 2003 r. przez A.T. Kearney i Kurt Salmon Associates wśród szefów ponad 80 amerykańskich firm wynika, że należy spodziewać się szerokiego wdrożenia na poziomie palet i dużych opakowań zbiorczych w ciągu najbliższych trzech lat. Firmy, takie jak Wal-Mart, Metro i Tesco, deklarowały, że już w ciągu 2004 r. zacznąuruchamiać wdrożenia pilotowe z pierwszymi dostawcami, a w 2006 r. całkowicie przejdąna nowątechnologię przy rejestracji dostaw. Pierwsze wdrożenia będągłównie aplikacjami wewnętrznymi, służącymi do śledzenia palet i innych opakowań transportowych w centrach dystrybucji. Transmisja danych o dostarczanych produktach będzie realizowana za pomocądotychczasowych standardowych rozwiązań EDI.

Spodziewane korzyści z EPC sąna tyle duże, że przewiduje się masowe upowszechnienie takiego oznaczania opakowań transportowych w ciągu 2-3 lat. Na towarach konsumenckich kody EPC początkowo upowszechniąsię najprawdopodobniej tylko dla wybranych kategorii i spodziewać się należy, że raczej nie nastąpi to wcześniej niż za ok. 5-8 lat.

Jerzy Majewski jest konsultantem w Instytucie Logistyki i Magazynowania w Poznaniu, pełniącego w Polsce funkcję krajowej organizacji EAN Polska. W artykule wykorzystano wiedzę konsultantów ILiM nadzorujących inne obszary działania: Elżbiety Hałas - EPC i Rafała Kałuży - EANIC.