Szereg grup roboczych W3C zajmuje się różnymi technologiami Web services, takimi jak XML, WSDL czy SOAP. W3C utworzyła specjalną grupę koordynującą dla utrzymania spójności wszystkich projektów. Koordynacja ta i aktywny udział kluczowych dostawców tej technologii powinny zaowocować pierwszymi implementacjami elementów tej architektury na początku przyszłego roku.

Z Web services są związane też inne organizacje standaryzacyjne, takie jak IEFT, OASIS (Organization for the Advanced of Structured Information Standards) czy UN/CEFACT, jako cel stawiające sobie zaprojektowanie zestawu specyfikacji pozwalających dowolnej wielkości biznesowi, z dowolnej gałęzi gospodarki, prowadzić biznes z każdą inną jednostką, w dowolnym sektorze gospodarki, na całym świecie.

Wysiłki standaryzacyjne zaowocowały już pierwszymi specyfikacjami. Specyfikacja UDDI została przygotowana jako pewnego rodzaju odpowiednik żółtych stron książki telefonicznej dla Weba. WDSL obsługuje mechanizm rejestrów ebXML, który jest podobny do UDDI. Oprócz mechanizmów podobnych do specyfikacji UDDI część ebXML odpowiedzialna za usługi webowe była rozważana jako konkurencyjna do standardu SOAP. Obecnie jednak protokoły te pokrywają się (UDDI i ebXML) i uzupełniają (SOAP i ebXML).

Te cztery protokoły pozwalają usługom webowym oferować standardowe środki pakowania dowolnych obiektów, będących bazą danych czy specjalistyczną kwerendą, dzieląc w ten sposób logikę biznesową na specyficzne moduły. Technologia Web services czyni te moduły dostępnymi dla innych baz danych, telefonów WAP lub logiki biznesowej klienta.

SOAP (Simple Object Access Protocol) jest opartym na XML protokołem, używanym do wymiany strukturalizowanych danych w zdecentralizowanym, rozproszonym środowisku. Zawiera on trzy części: kopertę (envelope), nagłówek (header) i - opcjonalnie - zawartość (body). Koperta wyznacza początek i koniec wiadomości SOAP. Może ona także specyfikować zasady kodowania. Nagłówek SOAP może zawierać adres lub adresy pocztowe, kod płatności lub informację o interakcji w stylu RPC (Remote Procedure Call). W kopercie SOAP mogą być zawarte poszczególne nagłówki. Zawartość wiadomości SOAP przenosi dane formatowane samoopisującą się strukturą lub interfejs w stylu RPC. SOAP Security Extensions proponowane przez IBM dodają do tego podpis cyfrowy XML - dla celów uwierzytelniania wiadomości, szyfrowanie - dla zapewnienia poufności i atrybut certyfikacji - dla celów uwierzytelniania.

UDDI (Universal Description Discovery and Integration) to konsorcjum powołane przez Microsoft, IBM i Ariba dla stworzenia standardu internetowego do opisu, rejestracji i wykrywania (identyfikacji) usług webowych. Struktura UDDI jest zestawem baz danych, gdzie można rejestrować własne usługi webowe, jak również wyszukiwać inne usługi webowe. Jest to globalny rejestr, zawierający "żółte i białe strony" z identyfikatorami i adresami firm czy organizacji oraz ich produktów i odniesień do specyfikacji Web services, koniecznych do utrzymywania stosunków biznesowych z tymi firmami.

WSDL (Web Services Description Language) jest językiem opisującym interfejs i usługi aplikacji webowych, ustanawiającym gramatykę dla komunikacji pomiędzy punktami końcowymi czy klientami, usługami webowymi lub aplikacjami. Pliki WDSL, podzbiór rejestrów UDDI i ebXML, zapewniają informacje kontaktowe, opisy usług webowych, ich lokalizację i specyfikację sposobu wywoływania. Rejestry UDDI są podzielone na kategorie przemysłowe i lokalizacje geograficzne. Bieżąca specyfikacja WDSL uszczegóławia sposób odwzorowywania wiadomości i operacje w HTTP (get/post), SOAP i MIME.

XML (Extensible Markup Language) - jest uniwersalną składnią opisującą i strukturalizującą dane. Jest ona łatwiejsza w użyciu niż język, z którego się wywodzi (SGML), i bardziej elastyczna niż siostrzana specyfikacja (HTML). XML pozwala na transfer strukturalizowanych danych za pośrednictwem protokołów sieciowych, takich jak HTTP.

ebXML (electronic business XML) to standard zaprojektowany przez OASIS i UN/CEFACT, który ma uczynić z XML ogólnoświatowy język transakcji elektronicznych. Architektura ebXML obejmuje procesy biznesowe i model informacyjny - odwzorowuje ten model na dokumenty XML, definiuje wymagania dla aplikacji przetwarzających takie dokumenty i wymienia je pomiędzy partnerami handlowymi.