Wydajność na piątkę

Testując wydajność systemu VSS sprawdzano, z jaką szybkością obsługuje on ramki. Użyto do tego celu analizatora Spirent TestCenter i dwóch przełączników Catalyst 6509, w których znajdowało się 130 interfejsów Ethernet 10 Gb/s. Obsługując ramki o długości 64 bajtów, wirtualny przełącznik osiągnął wydajność ok. 770 mln ramek na sekundę. Ten sam test uruchomiono na jednym fizycznym przełączniku, uzyskując wtedy wynik 385 mln ramek na sekundę.

Wydajność przełącznika VSS w przypadku ramek o długości 256 bajtów wyniosła 287 mln ramek na sekundę, a w wypadku ramek o długości 1518 bajtów ok. 53 mln ramek na sekundę. Obsługując w ciągu sekundy 53 mln ramek o długości 1518 bajtów, przełącznik osiągnął przepustowość 648 Gb/s. Odpowiada to ok. połowie ogólnej przepustowości, jaką dysponują wszystkie interfejsy (130 portów) Ethernet 10 Gb/s (razem 1300 Gb/s). Wąskim gardłem są w tym przypadku moduły przełączania Supervisor 720 (a nie sam system VSS), które nie są w stanie obsłużyć tak dużego ruchu. Mierzono też opóźnienia występujące przy obsłudze ramek. Przy 10-proc. obciążeniu średnie czasy opóźnienia wahały się od 12 do 17 mikrosekund.

Doskonałe czasy przełączania (failover)

Czasy mierzono dwa razy. Pierwszy raz bez systemu VSS, konfigurując następujące środowisko sieciowe: protokół Rapid Spanning Tree operujący w warstwie drugiej, protokół HSRP działający w warstwie trzeciej i 16 tys. hostów (emulowanych przez analizator Spirent TestCenter). Podczas testu wyłączano nagle jeden z przełączników. Całkowity czas przełączenia i odzyskania przez system funkcjonalności wynosił w takiej konfiguracji 6,883 s.

Drugi raz mierzono czas po skonfigurowaniu systemu VSS. Uzyskano wtedy średni czas 330 milisekund, czyli 20 razy krótszy niż w przypadku konfiguracji bez systemu VSS.

Wydajność szkieletu sieci LAN

Kolejny test mierzył wydajność rdzenia sieci LAN, w którym skonfigurowano 176 tys. marszrut unicast, 10 tys. marszrut multicast i przesłano ogółem 5,6 mld strumieni pakietów. Test uruchamiano z samym ruchem unicast, a następnie z ruchem unicast i multicast, z wyłączonym systemem VSS oraz z włączonym systemem VSS.

Testy uruchamiano wraz z listą ACL (Access Control List) zawierającą 10 tys. wpisów, z pakietami zawierającymi pola DSCP (Diff-Serv Code Point) oraz z włączoną opcją NetFlow (śledzenie ruchu).

Mierzono opóźnienia występujące przy obsłudze pakietów. W idealnej sytuacji powinny być takie same, niezależnie od tego czy system VSS jest włączony, czy też wyłączony. Tak też było. Średnie opóźnienia między trzema parami fizycznych przełączników tworzących rdzeń sieci LAN wynosiły we wszystkich testach od 26 do 90 mikrosekund, czyli nie przekroczyły progu, który obniżałby wydajność aplikacji sieciowych.