Architektura VISC zmienia tę logikę postępowania, gdyż potrafi automatycznie rozsyłać odbierane instrukcje (obsługujące jedno zadanie) do wielu rdzeni. Jeśli jest to rzeczywiście prawda, a Soft Machines zapewnia, że nie ma co do tego wątpliwości, byłaby to prawdziwa rewolucja. Firma twierdzi, ze jeden wirtualny rdzeń (chip VISC przetwarzający dane w trybie jednowątkowości) ma średnio dwa razy większą wydajność od jednego standardowego rdzenia obliczeniowego. Test SPEC 2006 miał ponoć wykazać, że jeden 32-bitowy układ VISC z dwoma wirtualnymi rdzeniami jest w stanie wykonać podczas jednego taktu zegara 2,1 instrukcji. Dla porównania, jeden intelowski rdzeń procesora opartego na najnowszej architekturze Haswell wykonywał podczas jednego taktu zegara 1,39 instrukcji.

Oznacza to, że system obliczeniowy oparty na architekturze VISC będzie pobierać nawet kilka razy mniej mocy (wykonując takie samo zadanie) od systemu opartego na standardowej architekturze. Technologia ta jawi się więc jako wyjątkowo energooszczędna.

Zobacz również:

• W technologii ważna jest wolność wyboru

Sekret architektury tkwi w rozwiązaniu, któremu jego twórcy nadali nazwę “global front end”. To blok logiczny, który konwertuje pojedyncze wątki programu na wirtualne rdzenie.

Soft Machines zapowiada, że zaprezentuje wkrótce układy VISC obsługujące system operacyjny Linux, Android 4.0 oraz UEFI BIOS. Pracuje też nad podobnym układem typu system-on-a-chip, który będzie zawierać rdzenie 3D, kontroler DRAM oraz moduł obsługujący dane wideo.

Czas pokaże, czy architektura opracowana przez Soft Machines jest rzeczywiście tak wydajna, jak twierdzą jej twórcy. W przeszłości bywało bowiem tak, że firma ogłaszała iż dysponuje technologią, która zrewolucjonizuje sposób przetwarzania danych, a po jakimś czasie okazywało się, że są jednak tylko przechwałki (dobrym przykładem jest tu firma Transmeta). Może tym razem będzie jednak inaczej.