Tradycyjne rozwiązania thin client wykorzystują grupy serwerów świadczących usługi terminala graficznego, obsługujących wiele indywidualnych sesji użytkowników. Struktura zaplecza takich rozwiązań to Microsoft Terminal Services (przemianowane na Remote Desktop Services z chwilą pojawienia się Windows Server 2008) lub Citrix XenApp.

Najnowsze próby rozwiązania tego problemu to formuła VDI (Virtual Desktop Infrastructure), reprezentująca inne podejście, używająca wirtualizacji do rozdzielania sesji każdego użytkownika na maszyny wirtualne (VM). Podobnie jak tradycyjny cienki klient, VDI wykorzystuje do dostarczania użytkownikowi wirtualnego desktopa model brokera, stosowany w Terminal Services czy rozwiązaniach Citrix.

Zobacz również:

• 5 priorytetów, które obniżają koszty chmury i usprawniają operacje IT
• Wyjaśniamy czym jest SD-WAN i jakie są zalety tego rozwiązania

Virtual Desktop Infrastructure

W uproszczeniu, VDI to nic innego jak dedykowana dla każdego użytkownika desktopowa maszyna wirtualna (VM), pracująca pod kontrolą hiperwizora. Tak jak w przypadku wirtualizacji serwerów, każdy desktop VM ma przydzieloną pamięć RAM, obszar dyskowy i zasoby we/wy, a pełna instalacja systemu operacyjnego rezyduje na wirtualnym dysku. Użytkownik współdziała z desktopową VM, używając protokołu zdalnego terminala graficznego, takiego jak Microsoft RDP (Remote Desktop Protocol) czy Citrix IPA (Independent Computing Architecture). Klient jest w zasadzie bezdyskowym systemem cienkiego klienta, którego działanie sprowadza się do łączenia się z infrastrukturą VDI.

Centralizując funkcje desktopów, upraszcza się jednocześnie ich administrowanie i zabezpieczanie oraz eliminuje konieczność wykonywania podstawowych prac związanych z utrzymywaniem desktopów. Zmniejsza się też istotnie pobór mocy, a w niektórych przypadkach również koszty chłodzenia pomieszczeń biurowych (tradycyjne desktopy pobierają średnio ponad 300 W). Mimo pewnych wad takich rozwiązań,- korzyści mogą być istotne.

VDI wykorzystuje system hiperwizora do uruchamiania wielu instancji wirtualnych maszyn desktopa na jednym lub kilku serwerach fizycznych oraz używa brokera programowego do łączenia cienkiego klienta z jego instancją desktopową.

W porównaniu z usługami terminala graficznego, praca z VDI jest bardziej podobna do tej na rzeczywistym desktopie. Użytkownicy korzystający z usług terminala graficznego logują się do jednej lub wielu sesji hostowanych przez ten sam serwer Windows. W przypadku VDI - do określonej Windows VM, pracującej pod kontrolą hiperwizora (VMware, Xen lub Hyper-V), i mają odczucie pracy z oddzielnym, spersonalizowanym systemem operacyjnym Windows, który zapewnia dowolne dostosowanie do potrzeb użytkownika.

VDI przenosi obciążenia obsługi desktopów na infrastrukturę wirtualizacji. Jeżeli IT ma już zaimplementowaną wirtualizację serwerów, niezbędny sprzęt serwerowy, pasmo sieciowe i oprogramowanie wirtualizacji, to wprowadzenie VDI może przynieść znaczne oszczędności. Należy jednak pamiętać, że infrastruktura zaplanowana do wirtualizacji serwerów może wymagać uzupełnienia, w celu zapewnienia obsługi większej liczby desktopów VDI.