Kent Beck, Wydajne Programowanie. Extreme Programming. Tłum. Stefan Uss, MIKOM, Warszawa, 2001

Na polskim rynku wydawniczym coraz częściej ukazują się książki, które w świecie informatyki odbiły się szerokim echem. Jedną z nich jest publikacja Kenta Becka o Extreme Programming (XP), wydana nakładem Wydawnictwa MIKOM. Podręcznik metody Extreme Programming może stać się dla współczesnej informatyki równie fundamentalną pozycją, co Język C, Art. of Programming czy Design Patterns.

Extreme Programming trudno nazwać metodyką. Jest raczej antymetodyką - autor o metodykach projektowania obiektowego twierdzi, iż są tak złożone, że zawiodły pokładane w nich oczekiwania. Zamiast tradycyjnych rygorów i faz, Kent Beck proponuje cztery zasady: komunikacja, prostota, komunikacja zwrotna i odwaga we wprowadzaniu zmian. Podstawą XP jest testowanie i możliwie częsta integracja. Programowanie w XP polega m.in. na współpracy dwóch programistów, współodpowiedzialnych za kod. Mimo iż autor dość chaotycznie pisze o metodyce XP, to podawane przez niego przykłady dobrze ilustrują opisywane zagadnienia i oddają ducha XP.

Miłym zaskoczeniem jest jakość tłumaczenia. Warto podkreślić, że książka K. Becka jest pisana żywym, potocznym językiem. Tłumaczowi (Stefan Uss) udało się utrzymać ten ton, a jednocześnie nic nie stracić na merytorycznej zawartości książki.

Beczkę miodu psuje łyżka dziegciu. Zdecydowanie niefortunny wydaje się pomysł przetłumaczenia "extreme programming" jako "wydajne programowanie". XP to konkretny sposób postępowania, a nie zbiór uniwersalnych zaleceń dla zespołów programistycznych. Można stosować XP, a programować niewydajnie i vice versa.

Pozycję można polecić zarówno praktykującym programistom, jak i studentom informatyki. Nawet jeżeli nie będą stosować XP, to na pewno z książki Kenta Becka mogą się wiele nauczyć.