Pracujący w IBM Research Stuart Parkin rozpoczął badania nad mechanizmami trójwymiarowego zapisu informacji przy wykorzystaniu materiałów magnetycznych, tzw. pamięci Magnetic Race-Track Memory. Mają one umożliwić przestrzenny zapis danych, ale bez konieczności stosowania trójwymiarowych metod zapisu/odczytu informacji.

W porównaniu do technik holograficznych, zaletą tego typu pamięci ma być możliwość budowy miniaturowych układów pamięciowych, która w przypadku holografii jest niezwykle trudna. Fizyczne podstawy Magnetic Race-Track Memory zostały już sprawdzone i potwierdzone, ale na razie nie wiadomo jeszcze, czy możliwe będzie opracowanie technologii znajdującej praktyczne zastosowania. IBM już opatentował tę technologię, choć nie zamierza samodzielnie jej wdrażać. Prowadzone są rozmowy z różnymi funduszami inwestycyjnymi na temat utworzenia niezależnej firmy, która zajęłaby się dalszymi badaniami i próbą praktycznego ich wdrożenia.

Stuart Parkin w 1991 r. odkrył, że grubość warstwy izolacyjnej dzielącej warstwy materiału magnetycznego w talerzach dyskowych ma duży wpływ na zapis informacji. Dalsze badania tego zjawiska doprowadziły w 1994 r. do opracowania - przez Parkina i jego kolegów - głowic dyskowych do zapisu/odczytu danych, które wykorzystywały tzw. efekt GMR (Giant MagnetoRe$sistive) i umożliwiały kilkunastokrotne zwiększenie gęstości zapisu. Technologia GMR jest obecnie powszechnie stosowana przez wszystkich producentów dysków.