Sprawdzenie systemów komórkowych z transmisją GPRS jest bardziej skomplikowane niż zwykłych GSM, ponieważ obejmuje dodatkowe interfejsy i protokoły, które dotyczą: kontroli warstwy fizycznej, poprawności komutacji łączy, poprawności komutacji pakietów oraz badania współpracy między sieciami z komutacją łączy a sieciami z komutacją pakietów. Różnica między testowaniem systemu GPRS a testowaniem systemów GSM wynika z faktu włączenia do sterownika BSC dodatkowego modułu obsługi warstwy pakietowej. Przepływ danych związanych z komutacją łączy i danych związanych z komutacją pakietów jest w kontrolerze BSC rozdzielony: informacje z komutacji łączy są przesłane do centrali MSC przez interfejs A, natomiast pakiety danych trafiają do węzła SGSN w sieci szkieletowej GPRS. Również one potrzebują odmiennego sposobu testowania.

Zewnętrzne interfejsy GPRS

Od strony stacjonarnych sieci pakietowych system GPRS może współpracować z wieloma rodzajami interfejsów komunikacyjnych o pakietowym charakterze transmisji. W dotąd spotykanych rozwiązaniach są to interfejsy telekomunikacyjne T1 (1,54 Mb/s) oraz E1 (2,048 Mb/s) zwykle korzystające z technologii Frame Relay, w której funkcjonują trzy tryby pracy protokołu: kanałowy, bezkanałowy i częściowy. Coraz częściej spotykanym interfejsem sieci szkieletowej GPRS staje się jednak technologia ethernetowa w wersji 100Base-TX (100 Mb/s), zastępująca starsze rozwiązania pakietowe 10Base-T (10 Mb/s).

Najnowszym sposobem łączenia systemu GPRS z sieciami pakietowymi są routery brzegowe, umożliwiające konwersję protokołów Frame Relay (E1) do sieci Ethernet lub ATM. Kompletny zestaw testowy dla systemów GSM/GPRS winien zatem obejmować różne możliwe wersje łączeniowe, z uwzględnieniem wielu trybów pracy protokołu Frame Relay realizowanych w przekazach strumieni E1/T1 oraz pakietowego w technologii transportowej ATM - stanowiącej podstawę współczesnych systemów telefonii komórkowej środowiska UMTS. W rezultacie uniwersalny tester protokołów GPRS musi obsługiwać także połączenia ATM realizowane za pomocą różnych optycznych i elektrycznych interfejsów, a w tym: przekazów w standardzie STM-1 (155,52 Mb/s) i STM-4 (620,08 Mb/s) oraz strumieni E1 (2,048 Mb/s) i E3 (34,368 Mb/s).

Inne protokoły

Najwięcej nowych protokołów GSM/GPRS zawiera interfejs Gb, łączący stacje bazowe BSS z węzłami SGSN. Z wyjątkiem protokołu Frame Relay, stanowiącego bazę stosu protokołów, wszystkie inne protokoły są nowe. Ta sytuacja implikuje konieczność sprawdzenia działania nowych funkcji i protokołów w znacznie szerszym zakresie niż tradycyjnych sieciach GSM (czyli bez GPRS). Jedynym ułatwieniem jest fakt, że w sieci szkieletowej GPRS funkcjonuje jeden nowy protokół GSN (GPRS Support Nodes), który jest częścią interfejsu Gn łączącego poszczególne węzły GPRS. Jest to protokół tunelujący GTP (GPRS Tunnelling Protocol), wewnątrz którego pomiędzy węzłami GSN są przesyłane protokoły IP, X.25 i komunikaty MAP (Mobile Application Part).

Często pomijanym w modelu odniesienia ETSI GPRS jest interfejs Abis, który choć podobny do radiowego Um (GSM), różni się prawnie zastrzeżonymi protokołami warstwy 2 modelu. Innym nowym elementem systemu GPRS jest protokół ramkowania TRAU (Transcoding Rate of Adaptation Unii), modyfikowany dosyć swobodnie przez producentów w celu osiągnięcia takich samych funkcji systemowych. Niestety, oznacza to, że urządzenia testujące interfejsy GPRS muszą obsługiwać wiele dodatkowych wersji protokołów dostosowanych do indywidualnych rozwiązań producentów. Procedurę testową komplikuje ponadto fakt, że podstawowy interfejs GPRS Abis (kablowy lub radioliniowy), oprócz funkcji związanych z właściwą komunikacją radiową, realizuje protokoły kilku innych warstw - w tym sterowanie łączem radiowym oraz dostęp do medium RLC/MAC (Radio Link Control and Medium Access Control).

Na najwyższym poziomie hierarchii znajdują się tradycyjne protokoły sterowania: łączem logicznym - LLC (Logical Link Control), protokół konwergencji oparty na podsieci SNDCP (Sub-Network Dependent Convergence Protocol) oraz internetowy IP. Zazwyczaj testuje się je łącznie z poziomu interfejsu Gb, gdyż wewnątrz systemu BSS protokoły tych warstw (od LLC do IP) są jedynie przekazywane, a nie przetwarzane. Zakres testowania ulega jednak ciągłym zmianom, gdyż w sieciach GPRS istnieje wiele wariantów interfejsu Gi: Frame Relay przenoszący pakiety IP przez linie T1 lub E1, komunikacja IPoFR zgodnie ze standardem RFC 1490 oraz transport ethernetowy z danymi IP (IPoE). Warianty te ulegają rozszerzaniu o asynchroniczny transport szkieletowy ATM, który przekazuje pakiety IP (IPoATM). Od strony pomiarowej większość interfejsów protokołów sygnalizacyjnych (z wyjątkiem protokołu znajdującego się na szczycie stosu protokołów) ma identyczne funkcje jak w sieci GSM, i mogą być one testowane tak samo.