Telewizja z kieszeni

Telefony komórkowe przejmują więc szereg funkcji komputerów przenośnych, jako że są one wyposażane w system operacyjny, który umożliwia gromadzenie i organizowanie danych w pliki oraz udostępnia podstawowe funkcje edytora tekstu, arkusza kalkulacyjnego czy organizatora aplikacji. W ten sposób stają się one przenośnymi centrami multimedialnymi, których możliwości daleko wykraczają poza typowe funkcje telefoniczne. Unowocześnione funkcjonalnie telefony oraz kolejne udoskonalenia sieci komórkowych wkraczają dzisiaj w erę telewizji mobilnej, eliminując funkcjonujący od lat tradycyjny podział mediów masowych.

Terminale telefonii komórkowej GSM/UMTS nie są jedynymi urządzeniami do odbioru programów telewizji mobilnej. Za pośrednictwem przenośnego komputera wyposażonego w technologię cyfrowego odbioru sygnałów telewizyjnych DVB-T i tuner TV, bądź korzystając z modułów komunikacyjnych bezprzewodowej sieci WLAN (Wi-Fi) lub WMAN (WiMAX) w smartfonach, a także z rozwiązań komórkowych UMTS z szybką transmisją pakietową HSPA, można dzisiaj odbierać programy telewizyjne w każdym miejscu, a więc zarówno w domu, jak i w trakcie podróży czy na urlopie w odosobnionym miejscu. Rozwiązaniem, które ma największą szansę rozwoju w niedalekiej przyszłości, będą jednak telefony komórkowe wyposażone dodatkowo w technologię odbioru DVB-T (lub DMB), dzięki której odbiór obrazu telewizyjnego z platform cyfrowych będzie przebiegał bez problemów.

Chociaż za pomocą stacjonarnego komputera z zainstalowanym tunerem telewizyjnym (wiele rozwiązań firmowych) w postaci karty PCI lub PCI-Express można już od dawna bez problemów odbierać programy telewizyjne, użytkownicy notebooków jeszcze nie mogą w pełni korzystać z opcji DVB-H (treści cyfrowe). Powodem nie jest z założenia mniejsza szybkość procesora w laptopie (potrzebne Pentium 3 z zegarem minimum 800 MHz), lecz brak na rynku odpowiednich kart rozszerzeń PCI z miniaturowym tunerem DVB-H, a instalacja zewnętrznego tunera poprzez port USB wcale nie jest rozwiązaniem wygodnym.

Komu i po co mTV?

Telewizja z kieszeni

Rok po udostępnieniu pierwszego na świecie kieszonkowego odbiornika telewizyjnego o nazwie B10 w technologii DMB koreańska firma iRiver 25 kwietnia 2007 r. przedstawiła jego następcę B20, którego 2,4-calowy ekran o rozdzielczości 320 x 240 pikseli dysponuje paletą 260 tys. kolorów. B20 wyposażony w dyktafon i złącze na karty miniSD zapewnia odbiór programów DMB TV oraz stacji FM, a także plików MP3, WMA, OGG, MPEG-4, WMV9 i JPG. Czas działania odbiornika bez doładowania jest zróżnicowany: słuchanie muzyki w formacie MP3 jest możliwe przez 26 godzin, odtwarzanie nagrań wideo do 5 godzin, a odbiór telewizyjny w formacie DMB TV jedynie 4.

Telewizja mobilna rządzi się innymi prawami niż stacjonarna, o czym świadczy nie tylko inna zawartość programowa, odrębny typ odbiorców i charakterystyka oglądalności stacji - istotnie różne od stacjonarnego odbioru telewizyjnego. Realizacja projektów pilotażowych pokazała, że abonenci znajdujący się w ruchu oczekują raczej krótkiej i skondensowanej informacji odnośnie do zdarzeń bieżących (news), z której korzystają najczęściej. Inaczej niż w tradycyjnej telewizji rozsiewczej (broadcast), dostępnej odbiorcom TV w pomieszczeniach domowych i publicznych, terminale telewizji mobilnej są urządzeniami na wskroś prywatnymi (unicast). Mobilny użytkownik nie podlega tu żadnym ograniczeniom przy wyborze i zmianie oglądanych kanałów, gdyż dzięki bezpośredniej komunikacji z serwerem dostawcy może on interaktywnie korzystać z dowolnie prezentowanych tam usług telewizyjnych - bez konfliktu z kimkolwiek. To jest istotna i znacząca cecha telewizji mobilnej, pozwalająca zarówno na pełną prywatność i personalizację aplikacji mobilnych, jak też na ich dopasowanie do preferencji i wrażliwości klienta.

Rok po udostępnieniu pierwszego na świecie kieszonkowego odbiornika telewizyjnego o nazwie B10 w technologii DMB koreańska firma iRiver 25 kwietnia 2007 r. przedstawiła jego następcę B20, którego 2,4-calowy ekran o rozdzielczości 320 x 240 pikseli dysponuje paletą 260 tys. kolorów. B20 wyposażony w dyktafon i złącze na karty miniSD zapewnia odbiór programów DMB TV oraz stacji FM, a także plików MP3, WMA, OGG, MPEG-4, WMV9 i JPG. Czas działania odbiornika bez doładowania jest zróżnicowany: słuchanie muzyki w formacie MP3 jest możliwe przez 26 godzin, odtwarzanie nagrań wideo do 5 godzin, a odbiór telewizyjny w formacie DMB TV jedynie 4.

Kołem zamachowym rozwoju przekazów telewizyjnych w telefonach komórkowych staje się pogoń operatorów za dodatkowymi źródłami przychodów, na wzrost których nie mogą oni już tak bardzo liczyć w nasycającym się rynku usług głosowych. Chociaż niewielki ekran telefonu komórkowego UMTS (HSDPA) nie zastąpi jakości obrazu uzyskiwanej w odbiornikach wielkoformatowych TV, ich przydatność doceniają użytkownicy znajdujący się w ruchu. Zwykle korzystają z nich krótko i jedynie w chwilach wolnych od zajęć, także podczas przerw w pracy, dla rozrywki bądź w oczekiwaniu na konkretne wydarzenie.

Możliwość odbioru wielu kanałów telewizyjnych w trakcie podróży lub na urlopie zaczynają doceniać turyści, właściciele przyczep kempingowych i łodzi, a więc wszyscy ci, którzy nawet podczas wypoczynku nie chcą rozstać się z ulubionymi programami (seriale). Usługami telewizji mobilnej są jednak najbardziej zainteresowani aktywni pracownicy biznesowi, którzy pilnując własnego interesu muszą być w stałym kontakcie z najnowszymi wydarzeniami. W tych przypadkach nawet podwyższony koszt mobilnej obsługi może się im zwrócić bardzo szybko, natomiast brak odpowiedniej informacji we właściwym czasie może spowodować straty nie do odrobienia. Ponadto będą oni mogli tworzyć i przesyłać własne ogłoszenia telewizyjne z komórki, a dostawcy i reklamodawcy łatwo dostosować się do oczekiwań takich aktywnych odbiorców.

Użytkownicy telefonów komórkowych są dzisiaj skłonni opłacać abonamenty w wysokości 5-15 euro za telewizję mobilną, o ile tylko będzie to usługa interaktywna - pozwalająca na swobodne kształtowanie sekwencji i treści programowych oraz odbiór w czasie rzeczywistym kanałów tematycznych dopasowanych do preferencji odbiorcy. Z projektów pilotażowych wynika, że abonenci mobilni oczekują dzisiaj głównie krótkich programów (łącznie 10-20 minut dziennie), zawierających skondensowane informacje ze zdarzeń oraz najważniejsze relacje sportowe i muzyczne bądź finansowe. Wielogodzinne seriale i filmy, nawet dokumentalne, cieszą się mniejszym zainteresowaniem, tym bardziej że nadal nie jest rozwiązany do końca problem wielogodzinnego odbioru telewizyjnego na wewnętrznym zasilaniu bateryjnym telefonu komórkowego.


TOP 200