Telewizja IP w praktyce

W ostatnim dziesięcioleciu gwałtownie wzrosła liczba usług telewizji cyfrowej oferowanej drogą satelitarną, a także kablową. Popularne stały się też kanały w rozdzielczości HD, pojawiają się pierwsze kanały 3D. Operatorzy sieci IP otrzymali potężne narzędzie dostarczania usług telewizyjnych w postaci mechanizmów IPTV (Internet Protocol Television).

Największą zaletą tej usługi jest jej pełna interaktywność, ale także możliwość wprowadzenia szeregu zaawansowanych usług dodanych. Dla operatora IPTV może to oznaczać znaczne zwiększenie przychodu od klienta, ale najczęściej stanowi usługę dodaną, uzupełniającą ofertę szybkiego internetu oraz telefonii IP. Technologia IPTV znajdzie zastosowanie nie tylko w przypadku operatorów usług IP, ale także w obiektach użyteczności publicznej. Systemy IPTV doskonale sprawdzają się w hotelach czy szpitalach. Uzupełniając telewizję o uszyte na miarę aplikacje, a także szereg usług dodatkowych działających poprzez kanał zwrotny, zarówno operator, jak i przedsiębiorca są w stanie wygenerować dodatkowe przychody z usługi. Będą to nie tylko zaawansowane usługi VoD lub nPVR, ale także ankiety z informacją zwrotną czy reklamy kierowane do ściśle określonych grup docelowych.

Jak działa IPTV?

Pierwszym elementem w łańcuchu dostawcy IPTV jest stacja czołowa (headend). Zadaniem stacji czołowej jest przechwycenie strumieni telewizyjnych – przeważnie z usług satelitarnych – i zakodowanie do odpowiedniego formatu, najczęściej MPEG-2 czy MPEG-4. To duże uproszczenie, ale tak zazwyczaj działa stacja czołowa. Strumienie są konwertowane do postaci IP i przesyłane do sieci operatora. W sieci IP operatora następuje uzupełnienie dostarczonych strumieni o lokalne stacje i inne usługi TV, przykładowo wideo na żądanie VoD (Video on Demand). W tym miejscu znajduje się także platforma wspierają usługi IPTV (middleware). Platforma to odpowiednie oprogramowanie umożliwiające uwierzytelnienie użytkowników (STB), taryfikację, elementy informacyjne typu EPG, obsługę zapytań VoD czy zestawienie układu kanałów i możliwości przełączania się pomiędzy kanałami oraz wiele innych funkcjonalności. W sieci IPTV istnieje także serwer określany nazwą CA, który odpowiada za kodowanie dostępu do programów. Jeżeli dostawca oferuje VoD (Video on Demand), będzie niezbędna dodatkowa platforma do realizacji tej usługi. Wskazane elementy dostawca usług może zrealizować samodzielnie lub skorzystać z hurtowej oferty dostawców usług IPTV dedykowanych operatorom.

Telewizja IP w praktyce

Schamat ideowy infrastruktury IPTV

Dostawca otrzymuje lub tworzy strumienie IPTV, ale musi dostarczyć te dane do STB. Z punktu widzenia użytkownika najważniejszym elementem IPTV jest urządzenie końcowe o nazwie STB. W ramach technologii IPTV klient otrzymuje urządzenie STB (Set-top-box), które potrafi konwertować strumień IP na odpowiedni strumień wideo, akceptowalny przez telewizor. Zamiast tego typu urządzenia można wykorzystać także komputer z odpowiednim oprogramowaniem. STB używa protokołów Ethernet oraz IP, więc można ten sprzęt łatwo zintegrować z domową siecią. STB to najbardziej widoczna część infrastruktury dostawcy IPTV.

Po drodze od źródła sygnału (stacji czołowej) do STB znajduje się jednak dość skomplikowana infrastruktura IP, wspierająca ruch IP multicast. STB jest w rzeczywistości elementem odbierającym strumienie IP, dostarczane w technologii multicast. Dostawca wprowadza do sieci dostępowej wiele strumieni IP multicast. Określony strumień IP multicast reprezentuje zazwyczaj jeden kanał telewizyjny. Użytkownik przełączając się pomiędzy kanałami, w rzeczywistości przełącza się pomiędzy kolejnymi strumieniami (grupami) IP multicast. Wsparcie dla tej usługi realizowane jest z wykorzystaniem protokołu IGMP v2 (IP Group Membership Protocol).

Zanim dostawca usługi udostępni STB określone strumienie, następuje sprawdzenie uprawnień. Jeżeli STB może korzystać z określonych strumieni, zostaje dodany do określonego drzewa dystrybucji. Ważne jest jednak zapewnienie w tej transmisji kontroli QoS. W przypadku ruchu multicast nadajnik i odbiornik nie obsługują żadnych dodatkowych informacji poza strumieniem. Technologia multicast doskonale rozwiązuje problemy jednoczesnego dostarczenia wielu strumieni do dużej liczby odbiorców. Nie rozwiązuje jednak problemów usługi VoD i podobnych, które generują strumienie unicast. Strumienie tego typu są realizowane na podstawie protokołu RTSP (Real Time Streaming Protocol). Zaletą takiego rozwiązania jest możliwość odtwarzania czy zatrzymywania oglądanego strumienia.

W celu komercyjnej reprodukcji treści Computerworld należy zakupić licencję. Skontaktuj się z naszym partnerem, YGS Group, pod adresem [email protected]

TOP 200