We Francji obsługą techniczną notowań giedowych, komunikacją z biurami maklerskimi i dystrybucją informacji zajmuje się wyspecjalizowana spółka informatyczna SEGIF, będąca własnością Stowarzyszenia Giełd Francuskich (SBF). Prowadzi ona ogromny ośrodek komputerowy giełdy, pozostający w bliskiej współpracy z analogicznym ośrodkiem francuskiego Depozytu Papierów Wartościowych (SICOVAM).

Oba ośrodki są dla siebie wzajemnie rezerwowe, co obok unii personalnej (od 1 stycznia 1994 r. ta sama osoba jest prezesem zarówno SBF, jak i SICOVAM) jest krokiem w kierunku integracji obu instytucji.

Upowszechnieniem i komercjalizacją informacji giełdowych zajmuje się inna wydzielona spółka - Chronobourse będąca w 51% własnością SBF.

Taka organizacja i kapitałowa podległość SBF SICOVAM, SEGIF i Chronobourse, z uwzględnieniem faktu, że udziałowcami-właścicielami SBF są domy maklerskie, ma na celu zachowanie pełnej spójności i konsekwentnego rozwoju rynku papierów wartościowych. Umożliwia też, rzecz jasna, jednorodność rozwiązań informatycznych.

Zadania giełdy paryskiej, zarówno w wymiarze ogólnym, jak i stosowania informatyki polegają na: obsłudze systemu notowań, rozsyłaniu informacji giełdowych, rozliczaniu domów maklerskich, nadzorowaniu rynku, udostępnianiu narzędzi przeprowadzania operacji specjalnych (np. publicznych ofert).

Rynek giełdowy we Francji charakteryzuje się: centralizacją, bowiem od stycznia 1993 r. jedyna giełda działa w Paryżu; kierowaniem obrotem przez zlecenia, ponieważ kurs określany jest jako wypadkowa układu zleceń kupna i sprzedaży; jawnością transakcji; pełną komputeryzacją notowań i rozliczeń.

Notowania w sposób ciągły przeprowadzane są dla ponad 800 papierów wartościowych, a dla pozostałych ok. 4600 wg metody jednolitego kursu dnia (inaczej fixing). Z kolei rozliczenia dla większości papierów realizowane są w systemie miesięcznym, dla nielicznych w cyklu trzydniowym. Wszystkie w ramach zautomatyzowanej Izby Kompensacji Rozliczeń. Ze względów organizacyjnych w ciągu dnia przedziały czasowe przetwarzania poszczególnych systemów notowań i rozliczeń są rozdzielone.

Architektura systemu informatycznego właśnie z końcem 1994 r. ulegnie istotnym modyfikacjom, bowiem Giełda Paryska wdraża techniki i narzędzia informatyczne wzorowane lub wprost przenoszone z Giełdy Nowojorskiej.

Zadaniem komputera zwanego FRONT-END PROCESSOR (skrót FP) jest kolejkowanie komunikatów (zlecenia maklerskie, zawarte transakcje, pytania do bazy danych) oraz realizacja technicznych odpowiedzi w ramach protokołów transmisji. Długość buforów kolejek musi być na tyle duża, aby zapewnić wystarczającą przepustowośćź transmisji, a zarazem na tyle mała aby umożliwić synchronizację punktów startu i końca faz przetwarzań.

Naziemna sieć teletransmisyjna łączy domy maklerskie ze wszystkimi budynkami SBF i jego komputerami. Sieć ta jest całkowicie wydzielona w ramach usług France Telecom. Składa się z przeszło 100 linii o przepustowości 64 Kb/s-2Mb/s, łącznie prawie 30 Mb/s. Wykorzystanie sieci opiera się na multipleksingu czsasowym (65 urządzeń) dzielącym linie między różne aplikacje i protokoły.

Do rozsyłania informacji,opracowano system RCL oparty na technikach transmisji satelitarnej . Głównym jego modułem jest TOPCAC, który przekazuje do domów maklerskich bieżące dane o stanie notowań, korzystając z satelity Eutelsat i wydzielonego pasma o szerokości 64 kHz. Rozwiązanie to obejmuje również wsparcie przez naziemną sieć z protokołem X.25, która służy przesyłaniu żądań retransmisji błędnie odebranych pakietów danych. Dla zmniejszenia liczby żądań retransmisji obok anteny nadawczej pracuje zestaw odbiorczy, który na bieżąco kontroluje poprawność emisji i steruje ewentualnym przetwarzaniem nadawania informacji. Przepustowość linii kontrolnych nie musi być duża.

Obok systemu TOPCAC funkcjonuje system TOPVAL przeznaczony dla banków i punktów przyjmowania zleceń maklerskich. Przekazuje się w nim bardziej ograniczony zakres danych i z uwagi na mniejszą odpowiedzialność nie przewiduje się powtórzeń transmisji.

Z kolei publicznemu odbiorowi służą usługi firmy Chronobourse - szczególnie systemu Chronoval, który rozpowszechnia informacje przez teletekst telewizji kodowanej Canal+. Są to dane ich kategorii: do wyświetlania na ekran i do obróbki na PC. Dekoder ma bufor rzędu 1Mb. W teletekście z dużą częstotliwością rozsyłane są tylko te strony, na których dokonano zmian, z dużo niższą natomiast wszystkie strony, aby co pewien czas uzupełnić bufory dekoderów świeżo włączonych.

Po stronie domów maklerskich funkcjonują dostarczane przez Giełdę gniazda informatyczne: dwukierunkowej sieci naziemnej (PAR), służącej zasadniczo do składania zleceń i odbierania ich wykonań oraz jednokierunkowej sieci satelitarnej (PAS) łączone z serwerami komunikacyjnymi SLE i SLC. Poza tym wewnętrzne rozwiązania informatyczne w domach maklerskich mogą być dowolne.

Spójrzmy na tę architekturę od strony użytkownika. Makler siedzący przy stacji roboczej w domu maklerskim uzyskuje ze swej bazy lokalnej dane potrzebne do złożenia zamówienia. Baza jest co sekundę aktualizowana przez RLC i sieć satelitarną (także PAS i SLC). Zatwierdzone przez maklera zlecenie jest wysyłane przez sieć naziemną (PAR i SLE) do procesora FP, który sprawdza poprawność techniczną transmisji. W razie potrzeby serwer SLE z gniazda PAR

powtarza transmisję.

Procesor FP zapisuje zlecenie na swoim dysku i umieszcza w kolejce do odpowiedniej aplikacji np. systemu notowań ciągłych. W miarę obsługi kolejek zlecenia są przekazywane z FP do właściwych systemów.

Gdy zlecenie zostanie zrealizowane, to informacja o wykonaniu przekazana zostaje przez FP i sieć naziemną do domu maklerskiego z którego zlecenie wpłynęło. Równocześnie z uwagi na to, że każda transakcja wpływa na ogólny stan rynku, informacja o niej przez sieć satelitarną trafia do pozostałych domów maklerskich oraz zainteresowanych banków. Następuje też zaktualizowanie odpowiednich stron w teletekście Canal+.

Jak widać założono rozdzielenie kanałów transmisji indywidualnych zleceń i wykonań od kanału informującego o ogólnym stanie notowań. Zapewnia to wysoką dostępność systemów giełdowych dla zleceń maklerskich, co jest przecież warunkiem sine qua non dynamiki obrotu giełdowego.