Dapr jest przenośnym środowiskiem służącym do uruchamiania aplikacji sterowanych zdarzeniami, które wykorzystują mikrousługi i są wdrażane wewnątrz chmury lub na jej obrzeżach. Aplikacje mogą być budowane z wykorzystaniem wielu języków programowania i środowisk framework oraz mogą zawierać bloki konstrukcyjne komunikujące się z otoczeniem za pośrednictwem standardowych interfejsów API typu gRPC i HTTP.

Dla deweloperów ważne jest to, że bloki wspierają najlepsze praktyki i obsługują takie operacje, jak wywoływanie usług, zarządzanie stanem oraz wysyłanie i publikowanie komunikatów.

Zobacz również:

• Oficjalna premiera modelu Llama 3
• Były programista Microsoftu: wydajność Windows 11 jest "komicznie zła" nawet na potężnym PC

Dapr jest rozwiązaniem typu typu „platform-agnostic”, czyli takim, które funkcjonuje niezależny od platformy. Tworzone w ten sposób aplikacje można uruchamiać lokalnie, w klastrach Kubernetes lub w środowiskach hostingowych zdolnych integrować się z Darp. Dlatego deweloperzy mogą tworzyć mikrousługi, które wykorzystując ten sam kod działają w chmurze oraz na jej obrzeżu.

Do Dapr dołączony jest interfejs CLI (wiersz polecenia) oraz pakiety SDK wspierające języki programowania Go, Java, .Net, Python i JavaScript. Interfejs CLI jest dołączony, aby ułatwić rozpoczęcie pracy. Dapr jest obecnie dostępny w wersji rozwojowej alfa.

Z kolei projekt OAM (Open Application Model) wspiera zadanie budowania aplikacji uruchamianych w kontenerach Kubernetes. Istotną cechą tego projektu jest to, że oddziela on od siebie dwa etapu tworzenia aplikacji: etap tworzenia kodu aplikacji od etapu związanego z jej wdrażaniem i uruchamianiem.