Interfejs zarządzania (Q3)

Szerokopasmowa sieć dostępowa wymaga zastosowania systemów scentralizowanego nadzoru i zarządzania. Systemy takie umożliwiają sterowanie nie tylko urządzeniami i poszczególnymi połączeniami, ale również podsieciami. Umożliwiają także zbieranie danych o jakości pracy poszczególnych elementów sieci, analizują uzyskane informacje, reagują na wynik tej analizy oraz zapewniają ochronę dostępu do systemu zarządzania. Do komunikacji między siecią dostępu i systemem TMN służą standardowe interfejsy: Q3, QX, F, X.

Interfejs Q3 obsługuje dołączanie do systemu zarządzania różnych elementów sieci, QX obsługuje dołączanie do urządzeń mediacji innych urządzeń mediacji, elementów sieci i adapterów. Przez interfejs F są dołączane stacje robocze, a interfejs X łączy systemy zarządzania należące do różnych sieci TMN (podległe różnym operatorom).

Zalecenia i normy w zakresie interfejsów nie są zdefiniowane do końca, zarówno w przypadku modeli informatycznych, jak i protokołów komunikacyjnych. Oznacza to między innymi, że nie zdefiniowano interfejsu X, służącego do połączenia różnych systemów zarządzania.

Węzeł usługowy (SN)

Węzeł ten zapewnia dostęp do różnego rodzaju usług telekomunikacyjnych komutowanych i/lub pakietowych. W przypadku usług komutowanych węzeł usługowy zapewnia połączenie, kontrolę połączenia, utrzymanie dostępu do zasobów. Użytkownik ma dostęp do węzła usługowego za pośrednictwem interfejsu węzła usługowego (SNI).

Sieć dostępowa musi oferować wiele różnorodnych sposobów dostępu w celu zapewnienia wspólnej infrastruktury dla danej sieci lokalnej. Sytuacja węzła usługowego jest odmienna. Rozróżnia się węzły usługowe mające:

• jeden typ dostępu

• wiele typów zapewniających dostęp o takiej samej zdolności przenoszenia

• wiele typów zapewniających dostęp o różnej zdolności przenoszenia.

Zgodnie z funkcjonalnością wymaganą dla konkretnego węzła usługowego musi zostać określony interfejs SNI na podstawie wybranych sposobów dostępu, zdolności przenoszenia i wymagań dla usług. Przykładami interfejsu SNI są V5.1, V5.2 lub VB5. Wyróżnia się węzły usługowe dedykowane konkretnym usługom oraz modularne węzły usługowe, zapewniające więcej niż jedną usługę.

Przykładowe węzły usługowe dedykowane to:

• indywidualna lokalna centrala:
  • PSTN

  • wąskopasmowy ISDN (BRA)

  • szerokopasmowy ISDN (PRA)

  • pakietowa transmisja danych,
• węzeł usługowy indywidualnej linii dzierżawionej:
  • linia dzierżawiona oparta na komutacji połączeń

  • linia dzierżawiona oparta na ATM

  • linia dzierżawiona oparta na transmisji pakietowej.

Węzły usługowe mogą udostępniać więcej niż jeden typ usługi.

Z punktu widzenia rodzaju medium transmisyjnego sieci dostępowe dzieli się na:

• przewodowe (miedziane);

• światłowodowe, w tym mieszane światłowód–przewód współosiowy (miedziany);

• radiowe, w tym satelitarne.

Przewodowe (miedziane) sieci dostępowe

Sieć cyfrowa z integracją usług

Konieczność zaspokojenia różnorodnych potrzeb użytkowników doprowadziła do powstania wielu rodzajów sieci, świadczących różne rodzaje usług. Zróżnicowana struktura systemów telekomunikacyjnych powoduje jednak wiele niedogodności. Podstawową jest konieczność stosowania odrębnych sieci teletransmisyjnych i różnych procedur ich obsługi. Naturalne jest więc dążenie do stworzenia jednolitej sieci telekomunikacyjnej świadczącej wszystkie rodzaje usług. Z powodu największego rozpowszechnienia sieci telefoniczne przyjęte zostały jako baza przyszłej sieci zintegrowanej. Cyfrowe systemy teletransmisyjne z kanałami o przepustowości 64 kb/s i ich wielokrotnościami, centrale cyfrowe oraz system sygnalizacji nr 7 prowadzą do powstania cyfrowej infrastruktury telekomunikacyjnej (IDN – Integrated Digital Network), którą charakteryzują:

• centrale sterowane programowo

• transmisja cyfrowa wewnątrz sieci

• komutacja kanałów 64 kb/s

• łącza abonenckie analogowe

• sygnalizacja dla telefonii.