W sensie wymagań funkcjonalnych interfejs V5.1 powinien zapewniać dwukierunkową transmisję przez kanały B z portów dostępu podstawowego ISDN użytkownika lub przez kanały 64 kb/s (kod PCM) z portów PSTN użytkownika. Kanał D powinien umożliwiać dwukierunkową transmisję danych sygnalizacyjnych oraz informacji użytkowej z portów dostępu podstawowego użytkownika. Ponadto na użytek portu każdego użytkownika styk V5.1 powinien zapewniać dwukierunkową transmisję informacji sygnalizacyjnych, sterujących i statusowych. Oprócz tego powinien on:

• realizować wyrównywanie ramek i wieloramek oraz obsługiwać alarmy

• zapewniać dwukierunkową komunikację umożliwiającą przenoszenie sterowania i informacji sygnalizacyjnej PSTN

• dostarczać mechanizmy dla synchronizacji aplikacji zarządzającej danymi

• przesyłać informację taktującą, niezbędną do transmisji bitowej, identyfikacji oktetów i synchronizowania ramek.

Styk V5.2 (według Zalecenia G.965 ITU-T) może obsługiwać do 16 łączy o przepływności 2048 kb/s. Styk ten ma dwie implementacje. Interfejs V5.2 powinien zapewniać te same typy dostępu co styk V5.1. Dodatkowo powinien zapewniać dostęp pierwotny ISDN z systemem transmisyjnym (gdy zakończenie NT1 nie należy do sieci dostępu) oraz ze stykiem UNI po stronie użytkownika. Z punktu widzenia realizowanej usługi styk V5.2 powinien zapewniać realizację usług:

• na żądanie: PSTN, ISDN – dostęp podstawowy i pierwotny

• półstałego łącza dzierżawionego

• stałego łącza dzierżawionego.

Styk VB5 (według projektu normy ETR 257) jest interfejsem zdefiniowanym na podstawie Zalecenia G.902 i dotyczy szerokopasmowych sieci dostępowych. Podstawowa różnica między stykiem VB5 a stykiem V5 dotyczy obsługi innej struktury. Oprócz dostępów interfejsu V5.2 dla punktu odniesienia VB5 określono dodatkowo:

• dostęp szerokopasmowy B-ISDN

• dostępy innych typów, które obsługują usługi nie należące do usług B-ISDN, jak np.:
  • usługi asymetryczne

  • usługi rozgłoszeniowe

  • łączenie sieci LAN.

Dla wymienionych typów dostępu wykorzystuje się protokół elastycznego zestawiania połączeń typu ścieżka wirtualna (VPC – Virtual Path Connection), bez możliwości koncentracji na poziomie kanału wirtualnego (VC – Virtual Channel), a także protokół elastycznego przydziału połączeń VPC i VCC (Virtual Channel Connection) na czas trwania każdego połączenia, z możliwością koncentracji na poziomie kanału wirtualnego.

Dla punktu odniesienia VB5 wprowadza się pojęcie portu logicznego, który jest określony jako zbiór ścieżek wirtualnych na styku UNI i występuje w jednym lub kilku fizycznych łączach, skojarzonych poprzez Q3. Wszystkie połączenia komutowane, zestawiane na żądanie jakiejkolwiek ścieżki wirtualnej, w obszarze pojedynczego portu użytkownika są sterowane przez ten sam wirtualny kanał sygnalizacji.

Stan logicznego portu użytkownika związanego z punktem odniesienia VB5 jest znany tylko w węźle usługi. Na podstawie bieżącego stanu zasobów związanych z logicznym portem użytkownika istnieje możliwość uzyskania informacji o sposobie dostarczania usługi użytkownikowi (np. przez węzeł SN).

Zbiór ścieżek wirtualnych (VP - Virtual Path) może być rozdzielony między wiele łączy fizycznych. Inne ścieżki wirtualne w tym samym łączu lub zestawie łączy umożliwiają dostęp do alternatywnych węzłów usługowych i w ten sposób tworzą drugi logiczny port użytkownika z jego własnym kanałem sygnalizacyjnym. Stan logicznego portu użytkownika związanego z punktem odniesienia VB5 znany jest tylko w węźle usługi. Na podstawie bieżącego stanu zasobów związanych z logicznym portem użytkownika istnieje możliwość uzyskania informacji o sposobie dostarczania usługi użytkownikowi (np. przez węzeł SN).

Punkt odniesienia VB5 może obejmować wiele łączy fizycznych. Każde z aktywnych łączy fizycznych może przenosić do 4096 ścieżek wirtualnych. Rozróżnia się dwa typy punktu odniesienia VB5: styki VB5.1 i VB5.2. Obydwa obsługują różne typy dostępu (B-ISDN, wąskopasmowy i in.) oraz umożliwiają elastyczne zarządzanie łączami typu wirtualna ścieżka i wirtualny kanał.