W świetle opisanych wyżej standardów pozostaje jeszcze jeden istotny problem - chodzi o środowiska budowania aplikacji. Poza całą rodziną systemów, protokołów, standardów jest to rzecz niezwykle istotna. Nawet jeśli operator dysponuje już platformą umożliwiającą świadczenie usług zgodnie z modelem określonym w OSA, usługi te trzeba jeszcze stworzyć. I tu pojawiają się kwestie związane z samym środowiskiem ich projektowania. Udostępnianie usług wymaga określenia sposobu ich lokalizacji, bezpieczeństwa realizacji i sposobu rozliczenia kosztu. W realizacji tych zadań bardzo pomocne są środowiska programowania rozproszonego. Linie rozwoju nowoczesnych środowisk takiego programowania wyznaczane są obecnie przez dwa zasadnicze kierunki:

• związany z technologią CORBA

• związany z technologią Java, udostępnianą w ramach architektury Java 2 Enterprise Edition (J2EE).

Podstawowa różnica pomiędzy tymi architekturami polega na tym, że CORBA dostarcza środowisko niezależne językowo, natomiast J2EE opiera się na języku Java. Obydwie architektury wykorzystują wiele wspólnych koncepcji, wyróżniając analogiczne serwisy bazowe (jak CORBA Naming, CORBA Trader, Java Naming and Directory Interface - NDIS), oraz zakładają docelowo możliwość współpracy zbudowanych w nich aplikacji.

Środowisko opiera się na języku Java i wykorzystuje jego mobilność kodu oraz niezależność od sprzętu i systemu operacyjnego. J2EE jest bardzo dobrze dostosowane do budowy wielowarstwowych systemów dostępu do baz danych w sieciach komputerowych. W obecnym kształcie środowisko to obejmuje cztery podstawowe warstwy:

• klienta

• komponentów WWW

• komponentów EJB

• baz danych.

Najbardziej zaawansowanym elementem tej architektury są komponenty EJB, które mają wbudowane mechanizmy zarządzania transakcjami, bezpieczeństwem oraz trwałością danych. Spore znaczenie ma również zunifikowany interfejs do baz danych (JDBC) oraz standardowe protokoły komunikacji międzyobiektowej w postaci IIOP i RMI. Biorąc pod uwagę aktualne tendencje w systemach dystrybucji usług, można stwierdzić, że J2EE będzie w najbliższych latach stanowić podstawowe środowisko implementacji serwisów sieciowych.

W odniesieniu do opisywanego wcześniej standardu OSA - obejmującego interfejs pomiędzy sieciami telekomunikacyjnymi a aplikacjami (interfejs Parlay API) - pewnym rozszerzeniem jest JAIN (Java API for Integrated Networks), będący interfejsem do języka Java. Interfejs ten obejmuje szereg funkcji, takich jak zarządzanie wywołaniami, wiadomościami, mobilnością, interakcjami z użytkownikiem, uwierzytelnianie, notyfikacje zdarzeń, wyszukiwanie serwisów itp.

Przyszłość środowisk tworzenia aplikacji należy do platformy Java oraz wielopoziomowych systemów dostępu do baz danych. Kluczowa jest również integracja architektury CORBA ze środowiskiem Java. Widać więc, że od czasu prostej architektury klient/serwer wiele się zmieniło.

Współczesna telekomunikacja podlega wielu istotnym zmianom w zakresie samej technologii, a także w zakresie ogólnej ideologii świadczenia usług. Wyznacznikiem tych zmian nie są już tylko nowe terminale, kolorowe wyświetlacze i mobilność. Telekomunikacja jutra to nowe, zintegrowane usługowo systemy, uwzględniające personalizację środowiska pracy, preferencje użytkownika oraz przezroczystość względem technologii sieciowych. A konsekwencje? No cóż, z punktu widzenia rynku rozwój segmentu usług to chyba najlepsza obecnie metoda, szczególnie w czasach ograniczania inwestycji w infrastrukturę. Architektury rozproszone oraz standard OSA dodatkowo poszerzają liczbę podmiotów aktywnie uczestniczących w łańcuchu dostarczania i tworzenia nowych usług.

Pozostaje jedynie zapytać, co o tym myślą użytkownicy, bo przecież oni będą musieli za to wszystko zapłacić. Można zaryzykować stwierdzenie, że znaczna część użytkowników nie potrzebuje wielu nowych usług - im wystarczy to, co jest już dziś. Do głosu dojdzie jednak pokolenie, które świat nowych rozwiązań technicznych postrzega w inny sposób. To właśnie oni w najbliższym czasie będą korzystać z nowych technologii i to oni za nie zapłacą. Inżynierowie nie czekają i technika wciąż idzie naprzód, nawet jeśli wiele nowatorskich rozwiązań nie trafia na rynek masowy.