Symulatory są przeważnie dostosowane do określonych technologii. Większość z nich skupia się na realizacji symulacji określonego zakresu, przykładowo technologii ATM czy ruchu typu IP Multicast. Niektóre z kolei wspierają symulację różnych protokołów jednocześnie. Przykładem może tu być oprogramowanie ns, REAL, Opnet, Instane. Większość symulatorów tego rodzaju ma własną bibliotekę sieciową i język programowania symulacji (przykładowo Maisie czy Opnet). Wiele symulatorów jest wyposażonych we własny graficzny interfejs użytkownika GUI.

Przykładem typowego symulatora protokołów sieciowych jest ns-3. Jest to oprogramowanie bezpłatne na licencji GNU GPLv2. Symulator ns-3 może zostać wykorzystany także jako emulator sieci pracujący w czasie rzeczywistym, łączący się z realnym środowiskiem. Oprogramowanie ns-3 może wspierać symulacje sieci bazujących na IP oraz nie IP. Duża grupa użytkowników wykorzystuje symulacje bezprzewodowe, które zawierają modele Wi-Fi, WiMAX czy LTE. Innymi ciekawymi symulatorami są NetSim oraz OMNeT++. Zaletą NetSim jest duża liczba bibliotek pozwalających wspierać większość dostępnych sieciowych technologii oraz protokołów, m.in. Wi-Fi, Wi-Max, IP, MPLS, QoS, VoIP, CDMA, Zigbee, GSM. Z kolei OMNet++ nie do końca stanowi symulator. To raczej biblioteka zawierająca komponenty, moduły i inne elementy służące do budowania symulacji. OMNeT++ oferuje graficzne środowisko uruchomieniowe, które łączy biblioteki zawierające modele różnych technologii i protokołów, rozwijanych jako niezależne projekty. Istnieją rozszerzenia dla symulacji w czasie rzeczywistym, emulacji sieci, z integracją z bazami danych.

Istnieją także symulatory, których główną ideą jest powiązane w jednym środowisku graficznym emulatorów sprzętu różnego typu. Przykładem takiego oprogramowania jest GNS3 (Graphical Network Simulator). GNS3 jest darmowym oprogramowaniem, które symuluje sieć możliwie idealnie odwzorowując właściwości fizyczne infrastruktury. W tym przypadku nie ma potrzeby wykorzystania fizycznego sprzętu, aby wykorzystać jego właściwości. GNS umożliwia zarządzanie sprzętem z poziomu graficznego interfejsu użytkownika. W rzeczywistości GNS stanowi środowisko integrujące różne rozwiązania symulacyjne, m.in.:

• Dynamips – emulator systemu operacyjnego Cisco IOS

• VirtualBOX – emulator stacji roboczych i serwerów oraz systemu operacyjnego Juniper JunOS

• Qemu – emulator Cisco ASA, PIX oraz sprzętu IPS.

Narzędzia oferują także dość zaawansowane funkcje, np. połączenia wirtualnej sieci do rzeczywistej czy przechwytywanie pakietów z użyciem aplikacji Wireshark. Jeżeli wykorzystamy VirtualBOX, możemy włączyć także do środowiska testowego systemy Linux, Unix czy Windows. Do uruchomienia emulatora określonego urządzenia potrzebna jest kopia jego systemu operacyjnego, przykładowo iOS-a czy JunOS-a.

Symulatory, emulatory, a sprawa certyfikacji

Na każdym szczeblu kariery przydają są certyfikaty potwierdzające znajomość określonych technologii czy ogólny poziom zaawansowania. W kwestiach sieciowych najpopularniejsza i najbardziej rozbudowana jest ścieżka certyfikacji proponowana przez firmę Cisco. Dość popularnym certyfikatem na poziomie podstawowym jest CCNA (Cisco Certified Network Associety). Zdobycie certyfikatu wymaga – poza wiedzą teoretyczną – praktycznej znajomości konfiguracji urządzeń sieciowych, ale i mechanizmów rozwiązywania problemów w strukturach sieciowych.