Sygnalizacja na łączach

Firmy budujące sieci Voice over IP muszą wybrać jeden z protokołów sygnalizacyjnych: H.323, MGCP lub SIP.

Firmy budujące sieci Voice over IP muszą wybrać jeden z protokołów sygnalizacyjnych: H.323, MGCP lub SIP.

Telefonia Voice over IP jest postrzegana przede wszystkim jako sposób na obniżenie kosztów rozmów telefonicznych. Chociaż producenci życzyliby sobie, aby rozwiązania VoIP sprzedawały się również z powodu dodatkowych funkcji, takich jak integracja z systemami poczty elektronicznej, poczty głosowej, faksami, możliwość interakcji z serwisami WWW itd., to jednak perspektywa zaoszczędzenia na rachunkach telefonicznych nadal sta- nowi największy bodziec dla klientów. Zmianie tej sytuacji nie sprzyja zamieszanie na rynku standardów sygnalizacji stosowanych w telefonii VoIP. Obecnie klienci i producenci mają do wyboru trzy standardy: H.323, MGCP i SIP. Każdy przydatny jest w nieco innych zastosowaniach. Mimo że obecnie najpopularniejszym standardem jest H.323, to krytykuje się go za powolność działania i ograniczoną zgodność w przypadku rozwiązań pochodzących od różnych producentów.

H.323

Specyfikacja H.323 definiuje wymagania dla urządzeń końcowych, urządzeń pośredniczących (bramek) oraz usług komunikacji multimedialnych, realizowanych w sieciach LAN i WAN, które mogą być włączone do sieci telefonicznych, np. ISDN. Specyfikacja ta powstała na podstawie standardów wideokonferen- cyjnych, opracowanych przez komitet normalizacyjny ITU. Pierwsza wersja standardu, udostępniona w czerwcu 1996 r., określała zasady komunikacji w sieciach lokalnych, opartych na protokole IP, druga wersja - udostępniona w styczniu 1998 r. - rozszerzała możliwości komunikacji na sieci rozległe.

H.323 to zestaw specyfikacji, obejmujących protokoły inicjowania połączeń i sygnalizacji, takie jak H.225 i H.245. W celach komunikacyjnych wykorzystu- je protokoły: RTP (Real Time Transport Protocol) i RTCP (Real Time Control Protocol).

H.323 definiuje cztery rodzaje urządzeń uczestniczących w komunikacji: terminale, bramki (gateway), tzw. gatekeepery oraz urządzenia MCU (Multipoint Control Unit). Bramki i urządzenia gatekeeper pomagają w zestawianiu i realizowaniu połączeń z tradycyjnymi sieciami komutowanymi (PSTN), MCU służy do zestawiania wielopunktowych połączeń (audio i wideo), w których bierze udział jednocześnie wielu uczestników.

Bramki umożliwiają przede wszystkim nawiązywanie połączeń za pośrednictwem Internetu przy wykorzystaniu telefonów analogowych. Zastosowanie bramek rozwiązuje również problem adresowania. Zwykle, aby zadzwonić do użytkownika telefonu IP bądź nawiązać połączenie z aplikacją telefoniczną H.323, trzeba znać numer IP telefonu lub stacji. Bramka pozwala użytkownikom sieci PSTN kontaktować się z abonentami sieci IP za pośrednictwem "zwykłych" numerów telefonicznych.

Gatekeeper to serwer bazodanowy, odpowiedzialny m.in. za translację adresów IP na numery telefonów i odwrotnie. Niekiedy zarządza również pasmem przydzielanym na potrzeby poszczególnych połączeń telefonicznych. Urządzenia tego typu są niezbędne, jeśli sieć IP ma służyć do nawiązywania połączeń poprzez tradycyjne aparaty telefoniczne.

H.323 krytykowany jest przede wszystkim za czas oczekiwania wymagany do zainicjowania połączenia i złożoność tego procesu. Protokół wymaga bowiem kilkakrotnej wymia- ny komunikatów i parametrów pomiędzy dwoma terminalami, które mają uczestniczyć w komunikacji. Ponadto wymaga oddzielnych połączeń TCP do wymiany komunikatów sygnalizacyjnych. Dopiero najnowsza, trzecia wersja standardu zaoferowała procedurę Fast Connect, umożliwiającą konsolidację komunikatów Q.931 wymienianych między terminalami i tunelowanie ich wspólnie w ramach jednego połączenia TCP z protokołem H.245.

W celu komercyjnej reprodukcji treści Computerworld należy zakupić licencję. Skontaktuj się z naszym partnerem, YGS Group, pod adresem [email protected]

TOP 200