MGCP

Protokół MGCP (Media Gateway Control Protocol) stanowi kombinację dwóch opracowywanych wcześniej niezależnie protokołów: SGCP i IPDC. Jego podstawowym zadaniem jest uproszczenie nawiązywania połączenia w porównaniu z H.323. Osiągnięto to dzięki uproszczeniu sposobu nawiązywania połączeń, który w MGCP jest przeprowadzany poprzez wymianę zwykłych komunikatów tekstowych.

Obsługa sygnalizacji MGCP zaszyta jest w bramkach Me- dia Gateway Controller (MGC) i urządzeniach MGCP Call Agent. MGC to bramki integrujące sieci komutowane i pakietowe, dokonujące obukierunkowej konwersji dźwięku i pakietów. MGCP Call Agent funkcją nie różni się od urządzenia gatekeeper zna-nego z protokołu H.323, ale pozostaje w znacznie ściślejszej relacji z bramkami niż w przypadku H.323.

SIP

SIP (Session Initiation Protocol), podobnie jak protokół MGCP, wykorzystuje komunikaty tekstowe do nawiązywania, modyfikowania i kończenia sesji komunikacyjnych pomiędzy dwoma lub większą liczbą "rozmówców". Protokół ten został zatwierdzony przez IETF jako oficjalny standard w 1998 r.

SIP wykorzystuje komunikację w trybie request-response - tak samo jak w przypadku protokołu HTTP. Zainicjowanie połączenia polega na wysłaniu przez "dzwoniącego" na adres rozmówcy żądania nawiązania rozmowy w formie prostego komunikatu tekstowego. Komunikat jest przesyłany za pośrednictwem serwera SIP Proxy, który weryfikuje rozmówcę i przesyła do niego żądanie. W komunikacji z wykorzystaniem protokołu SIP wykorzystywane są dodatkowe serwery usług SIP, odpowiadające za rejestrację użytkowników (Registrar Server) oraz informujące o zmianach adresów innych użytkowników (Redirect Server).

Który wybrać

Wybór protokołu sygnalizacyjnego, który będzie wykorzystywany do nawiązywania i przeprowadzania rozmów telefonicznych VoIP, a także innych połączeń multimedialnych, jest kluczowy dla powodzenia takiej komunikacji. Nabiera szczególnego znaczenia w przypadku stosowania rozwiązań, np. serwera centrali telefonicznej, bramek oraz aparatów telefonicznych i aplikacji imitujących telefon na ekranie komputera, pochodzących od różnych producentów.

Jeszcze kilka lat temu wydawało się, że problem został rozwiązany dzięki standaryzacji H.323. Obecnie okazuje się jednak, że protokół ten nie jest wystarczająco elastyczny, by zaspokoić rosnące potrzeby, dotyczące telefonii pakietowej. Alternatywą są MGCP i SIP. Pierwszy z nich, ze względu na większe wymagania infrastrukturalne, znajdzie zapewne zastosowanie przede wszystkim w ramach sieci lokalnych do sygnalizacji pomiędzy aparatami telefonicznymi a lokalnymi agentami i bramkami, podczas gdy drugi będzie wykorzystywany w sieciach rozległych. SIP uważany jest za "lekki" protokół, który dla telefonii pakietowej znaczy to samo, co protokół LDAP dla usług katalogowych.

Poparcie dla protokołu SIP wyrażają zarówno tradycyjni dostawcy rozwiązań telekomunikacyjnych, którzy włączają do oferty programowe przełącznice telekomunikacyjne (softswitch), jak i producenci rozwiązań sieciowych, tacy jak 3Com i Cisco. SIP, dzięki wykorzystaniu standardów internetowych, łatwiej łączy się z sieciami IP (w przeciwieństwie do H.323, który w dużej mierze wywodzi się ze standardów telekomunikacyjnych). Dzięki temu, że SIP wymienia informacje na podstawie komunikatów tekstowych, jest również zdecydowanie łatwiejszy do diagnozowania w razie wystąpienia ewentualnych problemów komunikacyjnych.

Producenci też nie potrafią przewidzieć, który z protokołów sygnalizacyjnych stanie się dominującym standardem. Dlatego coraz więcej rozwiązań dostępnych na rynku obsługuje równocześnie wszystkie protokoły: H.323, MGCP i SIP. Jedynym zdecydowanie polecanym rozwiązaniem jest więc zakup takich produktów, które potrafią obsługiwać dowolną z wyżej opisanych sygnalizacji.