Specyfikacja nosi nazwę 802.11e i opisuje mechanizmy pozwalające przypisywać strumieniom danych przesyłanych przez sieć WLAN różne priorytety. Nietrudno się domyśleć, że specyfikacja usprawni w największym stopniu pracę aplikacji multimedialnych korzystających z usług sieci WLAN (VoIP czy przesyłanie obrazów wideo).

Specyfikacja 802.11e definiuje cztery klasy ruchu, nadając w ten sposób pakietom różne priorytety. Są to następujące klasy (od klasy mającej największy priorytet do klasy mającej najmniejszy priorytet): voice, video, best-effort i background.

Zobacz również:

• SMS vs RCS vs iMessage - jakie są najważniejsze różnice?

Specyfikacja wykorzystuje specjalne znaczniki (przypisując je do pakietów), podobne do tych jakie są stosowane w sieciach Ethernet opartych na okablowaniu miedzianym. Gdy punkt dostępu odbiera pakiet, sprawdza od razu znacznik. Widząc np. znacznik "voice" punkt dostępu wie, że dany pakiet powinien być wyekspediowany dalej drogą radiową w pierwszej kolejności.

Istnieje jednak pewien istotny problem związany ze specyfikacją 802.11e. Chodzi o to, że priorytet określa klient. Może on np. przypisywać zwykłym pakietom e-mail najwyższy priorytet "voice".

Dlatego specjaliści podkreślają, że w przypadku dużych wdrożeń ruch pakietów powinien być kontrolowany np. przez jeden centralny serwer. Mówi się też, że w przyszłości kwestia priorytetów powinna być w sieciach WLAN rozwiązana w inny sposób i specyfikację 802.11e trzeba będzie uaktualnić.