Fibre Channel to technologia (sieć i interfejs) stosowana do obsługiwania systemów pamięci masowej, która rywalizuje na rynku z innymi technologiami z tego obszaru, takimi jak iSCSI czy FCoE (Fibre Channel over Ethernet). Na początku (a był to 20 lat temu) połączenia FC transmitowały dane z szybkością 1 Gb/s. Następnie szybkość tę sukcesywnie zwiększano (do 2, 4 i 16 Gb/s), a obecnie jesteśmy świadkami początku ery FC 32 Gb/s.

Dokument zawierający szczegółowy opis standardu FC 32 Gb/s został już rozesłany instytucji odpowiedzialnych za rozwój tej technologii, takich jak American National Standards Institute (ANSI) i Fibre Channel Industry Association (FCIA). Można więc oczekiwać, że po weryfikacji zostanie on podany do publicznej wiadomości – jako końcowa wersja - w pierwszym kwartale 2014 r.

Brocade (wiodący dostawca przełączników FC) zapowiada, że pierwsze produkty zgodne ze specyfikacją 32 Gb/s wprowadzi do swojej oferty prawdopodobnie na początku 2016 r. Wiadomo już, że połączenie FC 32 Gb/s będzie mogło mieć maks. długość 6 metrów (w przypadku miedzi), 100 metrów (w przypadku światłowodu wielomodowego) oraz 10 kilometrów (w przypadku światłowodu jednomodowego).

Standard FC 32 Gb/s jest oczywiście zgodny ze wszystkimi wcześniejszymi wersjami technologii FC, dzięki czemu firmy decydujące się na przejście na nową technologię nie będą musiały zmieniać w swoich sieciach SAN pracujących już w nich przełączników oraz interfejsów na nowe.

Nowy standard FC nie został jeszcze ostatecznie zaakceptowany, a wspierające tę technologie instytucje już rozpoczynają wstępne prace nad kolejną wersją połączeń FC. Wiadomo już, że sieci FC oparte na następnej wersji standardu będą mogły transmitować dane z szybkością 128 Gb/s. Będą to prawdopodobnie połączenia składające się z czterech zintegrowanych ze sobą ścieżek, każda mająca przepustowość 32 Gb/s.

Kolejna wersja standardu będzie też wspierać technologię FEC (Forward Error Correction), którą poprzednie wersje nie obsługiwały. Technologia ta pozwala zawczasu przewidywać możliwość pojawiania się błędów transmisji i poprawiania ich, co pozwoli uniknąć sytuacji, w których dane trzeba transmitować do stacji docelowej ponownie.