Różnice w wydajności są zastanawiająco wysokie. Starszy system, nawet jeśli ma o dwa procesory więcej i jest taktowany szybszym o 670 MHz zegarem, ma zaledwie 4 MB pamięci trzeciego poziomu (EX ma 24 MB). Ponadto, X7350 nie posiada QuickPath - dostęp do pamięci staje się wąskim gardłem ograniczającym wydajność procesorów. Właśnie dlatego, im silniej obciążano testowane systemy, tym bardziej różnica w wydajności była widoczna, przy mniejszych obciążeniach (mniejsza ilość równoległych procesów) wydajność była prawie zbliżona. Przy obliczeniach jednowątkowych, starszy procesor mógł być szybszy ze względu na wyższą częstotliwość taktowania zegara.

Intel kontra AMD

Ciekawie wygląda porównanie z konkurencyjnymi procesorami AMD Opteron 8435 Istanbul. Te sześciordzeniowe procesory od kilku miesięcy są na rynku i pozostają nieco w tyle w stosunku do najnowszych Nehalemów EX, licząc per rdzeń (głównie ze względu na wolniejszą pamięć RAM, o 25% mniejszą ilość pamięci podręcznej L3 i mniejszą prędkość HyperTransport względem QuickPath). Niemniej, porównanie między nimi a procesorami EX Intela ma sens. Chociaż Nehalem EX niewątpliwie korzysta z szybszej pamięci (1066 MHz DDR3 w EX, 800 MHz w AMD 8435), QPI i większej pamięci podręcznej, wygrywając z Opteronem Istanbul per rdzeń w większości testów, ale różnica nie jest tak znacząca, jak mogłoby się to wydawać. Testy dwukrotnie przeprowadzano w środowisku 24-rdzeniowego serwera AMD przy pełnej ilości rdzeni oraz po wymuszeniu sztucznego ograniczenia do 16 fizycznych rdzeni (AMD ma cztery procesory).

Gdy procesory AMD działały z pełną liczbą rdzeni (24), wydajność per socket była porównywalna z X7560. W większości przypadków różnica nie przekraczała 10 procent, przy czym w niektórych testach Opterony wygrywały. Obie maszyny wygrywały zdecydowanie ze starszymi Intelami X7350, szczególnie przy wyższych ilościach jednocześnie wykonywanych zadań. Gdy w Opteronach wprowadzono ograniczenie do szesnastu rdzeni (by ilość rdzeni była taka sama jak w X7560), najnowsze procesory Intela były wydajniejsze, nawet mimo wyłączenia opcji HyperThreading.

Wynik testów porównawczych dowodzi, że procesory Nehalem-EX skalują się bardzo dobrze i sprawdzą się w środowiskach obliczeniowych o dużej ilości współbieżnych zadań, ale najnowszy, dwunastordzeniowy procesor Magny Cours może okazać się bardzo ciekawym konkurentem. Obecnie procesory AMD Opteron Istanbul pozostają nieco w tyle per rdzeń, ale nie jest to różnica, która je deklasuje.

Konwersja MP3

Test został przeprowadzony przy wykorzystaniu biblioteki LAME, enkodowano plik WAV o rozmiarze 152 MB do pliku MPEG 1 Layer 3 ze stałym bitrate 256 Kbit/s. Aby uniknąć wpływu podsystemu dyskowego, wszystkie pliki przechowywano w ramdysku. Ilość współbieżnych zadań - od 8 do 96, czas w sekundach (Rys. 1 na 3 podstronie tego tekstu). W miarę wzrostu ilości konkurencyjnych zadań, najgorzej wypada AMD Opteron przy ograniczeniu do 16 rdzeni, ale po włączeniu wszystkich rdzeni, ma porównywalną wydajność do X7650. Wydajność starszego procesora X7350 Tigerton wypada pomiędzy X7650 z włączonym i wyłączonym HT.

Po zwiększeniu ilości współbieżnych zadań (od 64 do 192 procesów jednocześnie), wyniki kształtują się jak na rysunku 2 (na 3 podstronie tego tekstu). Jak widać, w tym teście Nehalem X7560 (16 rdzeni) wygrywa z AMD przy 16 rdzeniach, ale przy włączonych wszystkich rdzeniach Opterona (24), AMD zwycięża.