Skanowanie form przestrzennych

Od kilku lat z wilanowskim muzeum współpracuje Instytut Mikromechaniki i Fotoniki z Wydziału Mechatroniki Politechniki Warszawskiej, w którym rozwijane są najnowsze technologie skanowania 3D. "Od wielu lat firmy komercyjne starają się przekonać muzealników, że technologia skanowania 3D jest całkowicie dostępna i wystarczy ją kupić, by przeprowadzić digitalizację obiektów trójwymiarowych. Jest to prawda, o ile chcemy się zatrzymać na etapie wizualizacji. Jeśli jednak chcemy stworzyć prawdziwą dokumentację konserwatorską, określić stan zachowania obiektu i jego potrzeby, konieczna jest bardziej zaawansowana technologia. Dopiero skanowanie z rozdzielczością bliską 10 tys. punktów na 1 milimetr kwadratowy pozwala na spełnienie wymagań dokumentacyjnych" - wyjaśniają Eryk Bunsch z Muzeum Pałac w Wilanowie i dr hab. inż. Robert Sitnik odpowiadający za projekt ze strony Politechniki Warszawskiej.

Skanowanie stosunkowo niewielkich obiektów prowadzone jest za pomocą stolika obrotowego lub systemu skanującego umieszczonego na ramieniu robota. Zeskanowanie całych pomieszczeń, czego przykładem jest dokumentacja gabinetu chińskiego, wymaga zbudowania dedykowanego układu skanerów. Pomiar powierzchni obrazu w technice skanowania 3D jest tak dokładny, że widać grubość farby, rysy, pęknięcia i kierunek prowadzenia pędzla, a to pozwala na dokładną identyfikację dzieł i zapobieganie fałszerstwom. Zeskanowany obiekt można wirtualnie oświetlić z różnych kierunków, co powoduje uwypuklanie jednych struktur, a ukrywanie innych. "Zależy nam na tym, by skany nie zalegały na muzealnych serwerach, gdzie nikt do nich nigdy nie zajrzy. Wizualizacje można pokazywać w internecie, opatrując ich poszczególne elementy znacznikami z opisem, co może mieć zastosowanie choćby w edukacji" - mówi Robert Sitnik.

Projekty skanowania 3D prowadzone są nie tylko w Wilanowie. W Krakowie trwa przetarg Małopolskiego Instytutu Kultury na wyposażenie przenośnej Regionalnej Pracowni Digitalizacji, która ma obsługiwać wszystkie muzea w regionie. Przy rzeszowskim Muzeum Okręgowym działa wyposażone w cztery nowoczesne skanery Laboratorium Digitalizacji 2D/3D, które systematycznie digitalizuje zbiory siedmiu podkarpackich muzeów.

3D w medycynie

Skanowanie form przestrzennych

Zautomatyzowany system do digitali-zacji 3D biskwitów (Muzeum Pałac w Wilanowie, Pracowania digita-lizacji 3D)

Instytut Mikromechaniki i Fotoniki Wydziału Mechatroniki PW, wspólnie z Warszawskim Uniwersytetem Medycznym, prowadzi obecnie pilotażowy projekt badań przesiewowych wad postawy wśród uczniów szkół podstawowych, opierając się na przewoźnym systemie skanowania 3D. Badanie trwa 5-10 minut, jest całkowicie nieinwazyjne, prowadzone za pomocą urządzenia wielkości dużego głośnika, do którego dziecko ustawia się w pewnej odległości plecami. Po badaniu otrzymuje raport - w przypadku występowania wad wraz z rekomendacją zgłoszenia się do specjalisty.

Inicjatorem projektu był dr n. med. Wojciech Glinkowski, pracownik naukowy Warszawskiego Uniwersytetu Medycznego z katedry prof. Andrzeja Góreckiego i praktykujący ortopeda, który po rozmowach z dr. Robertem Sitkiem zaproponował połączenie potrzeb ortopedii z możliwościami technologii skanowania 3D. Skaner wraz z oprogramowaniem do analizy danych diagnozuje wady postawy w wielu przypadkach z podobną precyzją co fachowiec. Pozwala stworzyć dokumentację cyfrową, do której można w dowolnej chwili wrócić, zbadać krzywiznę pleców w dowolnym przekroju i wreszcie monitorować rozwój wad w czasie oraz śledzić wpływ rehabilitacji na ich cofanie się.


TOP 200