Sieci kratowe 802.11s

Bezprzewodowa sieć kratowa jako zamiennik niefunkcjonalnego trybu ad hoc (jedna z dwóch dróg do stworzenia sieci kratowej, druga poprzez WDS), będzie mogła pełnić funkcję sieci osobistej. Urządzenia takie jak inteligentne telefony mogą łatwo łączyć się bezpośrednio z odtwarzaczami multimediów czy kamerami wideo - bez potrzeby dedykowanego pośrednika, takiego jak punkt dostępowy. Jeżeli infrastruktura jest dostępna, urządzenia w sieci kratowej będą mogły zostać wykorzystane do dostępu do zasobów internetowych. Stwarza to dodatkowe możliwości dla nowych typów urządzeń i usług.

W przemysłowym środowisku, zalety środowiska bezprzewodowego MESH już teraz są doceniane. Bezprzewodowość jest idealnym rozwiązaniem dla aplikacji wymagających prostoty, niskich kosztów wdrożenia, zarządzanej pracy i zwiększających zasięg. Bezprzewodowa sieć kratowa stosuje sprzęt, który idealnie nadaje się do takich zastosowań. Wykorzystanie MESH będzie konieczne w sieciach sensorów, aplikacjach ochrony i bezpieczeństwa, kontroli procesów i robotyce.

OLPC wykorzystuje sieci kratowe

Fundacja OLPC zauważyła korzyści wynikające z zastosowania architektury MESH w 2006 r. Pozwoliła ona grupie niedrogich komputerów przenośnych pracujących pod kontrolą systemu Linux, na stworzenie własnej sieci bezprzewodowej, umożliwiającej komunikację bez potrzeby wykorzystania punktów dostępowych lub serwerów pośredniczących. Dodatkowo możliwe byłoby współdzielenie łącza szerokopasmowego (np. za pośrednictwem satelity), które może być dostępne w wiejskiej szkole, w każdym miejscu globu.

"Wykorzystanie istniejącej specyfikacji 802.11s było naturalnym wyborem" - mówi Michail Bletsas, szef łączności w OLPC.

Sieć kratowa 802.11s pracuje w warstwie drugiej, nie było więc konieczności wprowadzania zmian w stosie protokołu TCP/IP lub wyższych warstwach aplikacji. Jedną z większych korzyści jest możliwość uruchomienia kodu 802.11s, który operowałby na układzie karty sieciowej 802.11 zawierającej własną pamięć i CPU. Oznacza to, że laptop OLPC może zostać uśpiony lub wyłączony (oszczędzanie energii), ale pewne sposoby pozwolą utrzymywać w stanie pracy kartę sieciową wykorzystywaną jako węzeł MESH, przekazującą ruch innych uczestników sieci kratowej.

"Komputer OLPC powinien pobierać tylko 800 mW, w porównaniu z 12 W pobieranymi przez standardowe komputery przenośne" - twierdzi Bletsas.

Przy zapewnieniu dodatkowej optymalizacji, OLPC może zmniejszyć zapotrzebowanie na energię do 400 mW. Wczesna wersja protokołu 802.11s została uruchomiona na komputerach OLPC już w 2007 r.

Jak przenieść MESH do Open Source?

We wrześniu 2007 r. deweloperzy z firmy Cozybit, przy współpracy ze sponsorami w postaci fundacji OLPC oraz firmy Nortel, utworzyli konsorcjum realizujące projekt pod nazwą open80211s. Projekt zakładał realizację wdrożenia wg specyfikacji standardu 802.11s w ramach otwartego kodu.

Do tej pory większość specyfikacji 802.11s jest realizowana przez kod, włączając w to dynamiczny wybór trasy, przekazywanie ramek oraz zarządzanie łączem. Kod źródłowy został zaakceptowany przez grupę Linux Wireless, która rozwija bezprzewodowy podsystem dla jądra Linux. To był kluczowy krok w procesie włączania otwartego kodu 802.11s do części jądra systemu Linux. W wersji jądra Linux 2.6.26 pojawiło się oficjalne wsparcie sieci kratowych na bazie projektu open80211s.

W ramach projektu OLPC, Cozybit rozwija sterowniki i oprogramowanie, które pozwolą komputerowi OLPC pracować z kodem otwartego standardu 802.11s.


TOP 200