Przykład środowiska sieci domowych

Na rysunku 3 widnieje przykładowa sieć domowa złożona z urządzeń X.10, HAVi/1394 oraz 802.11. Oparta na IP sieć lokalna łączy różne sieci. Dostęp do Internetu jest realizowany za pośrednictwem bramy rezydentnej - RGW. Taka brama, oprócz swoich podstawowych funkcji, może również opcjonalnie zapewniać funkcje zapory ogniowej, proxy lub translacji adresów NAT (Network Address Translator).

Każde środowisko ma nazwę domenową przypisaną do rezydentnej bramy, umożliwiającą dostęp do lub z urządzenia. Adres taki mógłby wyglądać następująco: 2_użytkownik.2_dom.com lub dla lepszego określenia adresowanego urządzenia - 2_urzadzenie.2_użytkownik.2_dom.com. Nazwa domeny będzie używana do adresowania użytkowników i urządzeń NA znajdujących się za rezydentną bramą.

Współpraca różnych sieci

Przyszłą współpracę różnych sieci ilustruje rysunek 4. Domeny domowe HAVi, X.10 i HomePNA spaja wspólny protokół komunikacyjny. W pewnym sensie łączy on urządzenia NA z protokołem IP. Jednostki sterujące (kontrolery), jak już wspomniano, muszą funkcjonować w sposób przezroczysty.

ITEA VHE Middleware

Konsorcjum ITEA (International Technology for European Advancement) promuje rozwój zagnieżdżonego i rozproszonego oprogramowania. Powstałe w połowie 1999 r., szybko stało się stosunkowo poważną siłą kształtującą europejski rynek oprogramowania. Wśród założycieli ITEA znaleźli się m.in.: Alcatel, Bosch, Bull, DaimlerChrysler, Nokia, Philips Electronics, Siemens i Thomson Multimedia. ITEA współpracuje z instytutami badawczymi, uniwersytetami i środowiskiem przemysłowym.

VHE (Virtual Home Environment)

OSA (Open Service Architecture) określa VHE następująco: jest to zdefiniowana koncepcja przenoszenia środowiska usługowego PSE (Personal Home Environment) poza granice sieci i między terminalami. Koncepcja polega w dużym uproszczeniu na tym, że użytkownicy będą się mogli konsolidować, używając interfejsu użytkownika i usług w jakiejkolwiek sieci (wspierającej VHE), mimo że z dowolnego miejsca używają dowolnego terminalu. Koncepcję ilustruje rysunek 5.

Celem VHE jest osiągnięcie przez europejski przemysł pierwszoplanowej pozycji pod względem produkcji middleware dla terminali użytkowników końcowych z bezprzewodowymi połączeniami. Jest to osiągane przez rozwój wysokiej klasy technologii programowania dla nowych produktów, które mogą liczyć na coraz szybszy rozwój rynku produktów i usług telefonii komórkowej. Konsorcjum tak określa definicje technologii oprogramowania typu middleware, aby mogło ono być użyte w serwerach aplikacyjnych.

Zakres prac uniwersytetów i firm w projekcie VHE Middleware wygląda następująco:

Paderborn University (Niemcy) - platforma wsparcia i integracji (Jini), technologia interfejsu użytkownika oparta na XML, UIML itp.;

Siemens SBS C-LAB - opracowanie internetowych usług dostępu, tworzenie sieci ad hoc, opracowanie zaawansowanych koncepcji bezpieczeństwa, standaryzacja (3GPP, IETF);

Nokia - m.in. opracowanie middleware dla wyższej klasy PDA, zaawansowane usługi dostępu w sieci komórkowej oparte na WAP/WML i GPRS;

Philips - sieci ad-hoc łączące urządzenia elektroniki użytkowej oparte na Bluetooth, HAVi oraz IEEE 1394;

Fujitsu-Siemens - STB (Set-Top Box) jako domowe serwery aplikacji, mobilna sieć domowa za pośrednictwem Bluetootha.

Wizja integrowania technologii sieciowych

Middleware nie jest nowym terminem, a mimo to nie ma spójnej definicji. Na ogół są to pośrednie środki programowo-sprzętowe albo pośrednie oprogramowanie usytuowane między systemami, które muszą się ze sobą komunikować, a mają różne interfejsy. Nie ma uniwersalnego produktu middleware. Czy wobec tego wizja naszkicowana na rysunku 6 zostanie zrealizowana? Dzisiaj jeszcze nie. Ale przyszłość rysuje się optymistycznie. Jeszcze raz wypada powołać się na Internet.

<hr size=1 noshade>Opis do Rys. 6.

S - Satellite, T - Terrestrial;

DAB (Digital Audio Broadcast);

DVB (Digital Video Broadcast);

EDGE (Enhanced data for GSM Evolution);

GPRS (General Packet Radio Service);

GSM (Global System for Mobile communications);

HAPS (High Altitude Platform Stations);

ISDN (Integrated Services Digital Network);

LMDS (Local Multipoint Distribution System), jedna z technologii xMDS;

MBS (Mobile Broadband System);

MMDS (Multichannel Multipoint Distribution System), jedna z technologii xMDS;

MWS (Multimedia Wireless System);

PAN (Personal Area Networks);

PLC (PowerLine Communication);

PSTN (Public Switched Telephone Network);

UMTS (Universal Mobile Telecommunications System);

WFA (Wireless Fixed Access);

WLAN (Wireless Local Area Network), tu szerokopasmowe - 802.11a/HiperLAN;

WLL (Wireless Lokal Loop);

xDSL (x Digital Subscriber Line), np. ADSL, CDSL, HDSL itd.<hr size=1 noshade>

Sieci domowe w Polsce

Rodzimy rynek sieci domowych rozwija się powoli, ale systematycznie. Na początku grudnia 2001 dystrybucją produktów niezbędnych do tworzenia takich sieci zajmowało się klika firm. SMARTech ma w swojej ofercie urządzenia zgodne ze standardami X.10 i LonWorks. Konsorcjum FEN od kilku lat promuje urządzenia dla sieci HomePNA firmy Linksys. Także Dagma ma w ofercie sprzęt dla sieci domowych na zainstalowanej skrętce telefonicznej. Oddzielną kategorię stanowią dostawcy systemów okablowań dla sieci domowych. W Polsce zajmują się nimi Vemco i C&C Partners. Prawdopodobnie będzie ich więcej, ponieważ przymiotnik "domowy" pojawia się coraz częściej w nazwie systemu okablowania strukturalnego wielu światowych producentów.

Bardzo interesująco zapowiada się wdrażanie przez STOEN szerokopasmowej sieci PLC (Power Line Communication). Po udanych testach w Warszawie (na Bemowie, Jelonkach czy w Wilanowie) STOEN zamierza świadczyć już na początku 2002 r. usługi internetowe po konkurencyjnych cenach. Szybkość transmisji osiągnie początkowo 1-2 Mb/s, a w następnych latach nawet do 10 Mb/s. Tak więc Polska będzie czwartym krajem w Europie (po Niemczech, Szwajcarii i Francji), który będzie upowszechniał PLC.