Statyczne systemy bezprzewodowe pracujące na częstotliwości poniżej 40 GHz są powszechnie używane w dystrybucji danych. Można do nich zaliczyć technologie komórkowe, Wi-Fi, MMDS, LMDS, WiMAX. Przepustowość każdej z tych technologii zależy przede wszystkim od częstotliwości radiowej, w której pracują dane systemy. Ograniczenia tych technologii to jednak przepustowość na poziomie 155 Mb/s. Zwielokrotnienie tej wielkości jest możliwe wyłącznie przez zwielokrotnienie urządzeń, anten. Mimo wszystko nie ma możliwości - przy zachowaniu racjonalnych kosztów - osiągnięcia przepustowości na poziomie 1 Gb/s. Takie wymagania musi spełniać szkielet dla sieci WiMAX. Zaletą omawianych systemów jest chroniona (licencjonowana) częstotliwość pracy.

Pasmo 57-64 GHz (bardziej znane jako 60 GHz) wykorzystuje falę elekromagnetyczną o milimetrowej długości. Zalety jego używania to zapobieganie interferencjom, dobrze zaplanowane mechanizmy bezpieczeństwa, priorytetyzacja ruchu (QoS), margines odporności na wpływ zjawisk atmosferycznych (np. deszczu). Zasięg technologii ogranicza się do 2 km przy maksymalnej przepustowości rzędu 1 Gb/s. Częstotliwość 60 GHz jest także zatwierdzona do użycia w Europie. Niestety, regulacje prawne określają szerokość kanału, która ogranicza możliwą do uzyskania prędkość danych do zwielokrotnienia 2 Mb/s. Rozwiązania 60 GHz z powodu ograniczonego zasięgu oraz stosunkowo niskiej przepustowości nie pozwalają spokojnie myśleć o niezawodnej transmisji.

Technologia FSO (Free Space Optics) umożliwia osiągnięcie przepustowości powyżej 1 Gb/s. Transmisja optyczna jest jednak skutecznie ograniczana przez chmury, mgłę i inne niekorzystne zjawiska atmosferyczne. Zapewnienie dostępności na poziomie 99,999% jest często możliwe jedynie przy odległościach rzędu kilkuset metrów. Jeżeli istnieje potrzeba zapewnienia dużej dostępności i integralności danych przy średnich zasięgach, technologia radiowa będzie zawsze lepszym rozwiązaniem.

Komercyjnie dostępne systemy 80 GHz to najszybsze obecnie urządzenia do bezprzewodowej transmisji danych. Sprzęt w tej technologii potrafi dostarczyć przepustowości rzędu 1-10 Gb/s z dostępnością na poziomie 99,999%. Istnieją inne technologie potrafiące pracować z podobną prędkością, ale rozwiązanie E-band oferuje operatorską dostępność i rozsądny zasięg w cenie atrakcyjnej dla dostawcy usług.

Podsumowanie

WiMAX jest technologią, która umożliwia dostarczenie szybkiej łączności na rozległym terenie. Projektanci duży nacisk położyli na stronę dostępową sieci, natomiast trochę na bok odsunięto potrzeby ewolucji szkieletu dla tych usług. Ponieważ WiMAX jest technologią punkt-wielopunkt, stanowi słaby materiał na szkielet. Rozwiązania szkieletowe pracujące na częstotliwości 80 GHz są idealne do wsparcia szkieletu sieci WiMAX - żadne inne bezprzewodowe rozwiązanie nie równa się z tą platformą w kwestii przepustowości. Prawidłowo skonfigurowana topologia potrafi zapewnić dostępność na poziomie 99,999%. Przyszłość sieci szkieletowych dla technologii bezprzewodowych czwartej generacji wydaje się oczywista - skoncentrowana jest na technologii E-band.