Wszyscy z zazdrością patrzą na sukces japońskiego systemu i-Mode. Tamtejszy operator NTT DoCoMo pobiera średnio tylko 9% przychodów związanych z dostarczaniem treści. Reszta jest przekazywana partnerom, którzy są zainteresowani opracowywaniem coraz nowszych i ciekawszych produktów trafiających w gusta masowego odbiorcy. Na ich sukcesie zarabia także operator, którego obroty wzrastają z powodu zwiększonego ruchu w sieci (warto zauważyć, że Polsce ZAiKS sprzedaje prawa autorskie do wykorzystania fragmentów utworów muzycznych w dzwonkach telefonów).

Wszystko w jednym

Uczestnicy sieciowej gry rynkowej nie muszą tworzyć od podstaw wszystkich reguł ekonomicznego współdziałania. Wiele z nich zostało już wypracowanych w tradycyjnych branżach, związanych z mediami czy przetwarzaniem i udostępnianiem informacji. Drukarz, wydawca, autor, księgarz są uczestnikami tego samego procesu ekonomicznego, wspólnie pracują na swój rynkowy sukces. Mimo rozbieżności ich indywidualnych interesów, w ostatecznym rozrachunku zależy im na tym samym - doprowadzić do sprzedania jak największej liczby książek. Uczestniczą w tym samym łańcuchu tworzenia i sprzedaży produktu i są zależ- ni od jego rynkowego funkcjonowania. Wszyscy mają po części udziały w zyskach z tej samej książki.

Takiego systemu wymiany zadań i podziału korzyści brakuje jeszcze na gruncie komercyjnej działalności internetowej. W Internecie każdy chce zarabiać osobno. W konsekwencji prowadzi to do rozproszonego systemu płatności, co również nie sprzyja wprowadzaniu ofert płatnego korzystania z internetowych zasobów. To tak, jakby czytelnik pragnący przeczytać książkę musiał płacić osobno drukarni, osobno księgarni, osobno wydawcy i autorowi. Wielu czytelników prawdopodobnie zrezygnowałoby wówczas z czytania. Z taką absurdalną sytuacją mamy dzisiaj w gruncie rzeczy do czynienia w Internecie. Komu innemu trzeba płacić za łącza, komu innemu za dostęp do serwisu, komu innemu za usługi, komu innemu za prawa autorskie.

Uproszczeniem mogłoby być zintegrowanie wszystkich opłat za korzystanie z Internetu w opłacie dostępowej, która później byłaby dzielona między poszczególnych uczestników internetowego biznesu, w tym m.in. i dostawców treści internetowych. Możliwości techniczne już istnieją.

Nowe formuły sieciowej kooperacji będą tworzone wraz z przemianami społeczno-gospodarczymi. Niektórzy ekonomiści twierdzą, że w przyszłości najbardziej deficytowym towarem będzie ludzka uwaga. Ich zdaniem, procesy związane z gospodarką opartą na wiedzy najlepiej będzie opisywała ekonomia uwagi. W czasach gdy towary masowe będą miały coraz mniejsze szanse na rynku, zaś oferta będzie dopasowywana do indywidualnych upodobań i potrzeb klienta, więcej wysiłku będzie wymagało zdobycie zainteresowania konsumenta. Zdaniem prof. Kazimierza Krzysztofka, ekonomia uwagi jest ciągłą pogonią za innowacyjnością. "Bo nie można już praktycznie pozyskać uwagi, powtarzając to, co inni już wcześniej wymyślili. Musi to być ekonomia bezustannej oryginalności" - pisał Kazimierz Krzysztofek w CW nr 4/2001. Wymogi ekonomii uwagi mogą postawić zarówno przed operatorami, jak i twórcami treści zupełnie nowe zadania. Jednym i drugim będzie zależało na jak największej oglądalności stron internetowych, dlatego współpraca stanie się niezbędna. Opłaty za korzystanie będą określane na podstawie czasu, który użytkownik poświęca na oglądanie, czytanie czy słuchanie utworu.