Stopniowa czy całkowita migracja?

W większości przypadków nie ma konieczności wdrażania systemu 802.11ac od podstaw. Strategia stopniowej migracji do nowej technologii wydaje się być rozwiązaniem najlepszym. Dlatego warto rozpocząć od zainstalowania sieci 802.11ac np. w nowym lub pozbawionym infrastruktury Wi-Fi budynku albo też tylko jednej z lokalizacji wykorzystywanych przez firmę. Pozwoli to na zebranie doświadczeń, które mogą się przydać w przyszłości, bez negatywnego wpływu na bieżące działanie systemu IT.

Na początek optymalnym rozwiązaniem jest taka konfiguracja, w której część kanałów jest zarezerwowana dla stacji 802.11ac, a pozostałe są wykorzystywane przez urządzenia 802.11n. W praktyce istniejące stacje 802.11n mogą współistnieć z urządzeniami 802.11ac.

Biorąc pod uwagę, że rośnie popularność architektury niewymagającej transmisji danych za pośrednictwem kontrolerów sieci bezprzewodowej (direct-forwarding architecture), w wielu przypadkach upgrade lub instalacja nowych kontrolerów mogą być zbędne.

Konfiguracja kanałów radiowych

Wdrożenie 802.11ac może wymagać zmian w alokacji kanałów transmisji. Oprogramowanie do zarządzania siecią Wi-Fi z reguły udostępnia funkcję pozwalającą na automatyczne dopasowywanie i optymalizację kanałów, ale trzeba zweryfikować jej działanie. W większości przypadków nie należy oczekiwać tu jakichś problemów, bo, jak uczy doświadczenie, pasmo 5 GHz jest najczęściej stosunkowo mało wykorzystywane. Na początku warto jednak skonfigurować stacje 802.11ac do pracy w kanałach o szerokości 40 MHz, a nie 80 MHz. Przepustowość będzie wówczas mniejsza, ale potencjalne problemy z interferencją i zakłóceniami zostaną zminimalizowane.

Obecnie nie warto rozważać możliwości stosowania opcjonalnych kanałów o szerokości 160 MHz. Z jednej strony, na interfejsy klienckie zgodne z tym standardem trzeba jeszcze będzie zaczekać, a z drugiej – ogranicza to liczbę dostępnych kanałów transmisji i zwiększa prawdopodobieństwo zakłóceń w pracy sieci.