Standardową metodą zabezpieczania przed nieuprawnionym dostępem do zasobów IT jest kategoryzacja użytkowników. Przydzielenie różnych praw dla gości, pracowników (grup pracowników) i połączeń VoIP. W przypadku sieci Wi-Fi, do realizacji takiego mechanizmu najczęściej wykorzystywany jest zestaw różnych nazw SSID, a użytkownicy łącząc się, wskazują grupę, do której mogą się zalogować.

Niektóre urządzenia Wi-Fi udostępniają inne mechanizmy zabezpieczeń dostępu, na przykład możliwość definiowania praw użytkownika przez reguły zapisane w zaporze sieciowej i uruchamiane zgodnie z zasadami dostarczanymi przez protokół LDAP (Lightweight Directory Access Protocol) lub serwer RADIUS (Remote Authentication Dial-In User Service).

Przegląd budynków i pomieszczeń

Szczegółowy przegląd uwarunkowań lokalizacyjnych (budynków i pomieszczeń) to ważny etap w projektowaniu infrastruktury firmowej sieci bezprzewodowej pozwalający na oszacowanie liczby niezbędnych stacji dostępowych i określenia ich optymalnego rozmieszczenia. Według specjalistów, dobrze zaprojektowana sieć Wi-Fi na 90% obszaru pokrycia powinna dostarczać sygnały na poziomie 67–72 dBm (decybeli na miliwat).

Przeprowadzenie tego etapu i przygotowanie dobrego planu nie jest zadaniem łatwym i wymaga specjalistycznej wiedzy, narzędzi oraz doświadczenia. Choć na rynku dostępne jest specjalne oprogramowanie i urządzenia umożliwiające realizację takiego zadania, to koszt jego zakupu i szkoleń pracowników zwykle powstrzymuje firmy przed samodzielnym planowaniem systemu. Tylko w dużych korporacjach może to mieć uzasadnienie ekonomiczne. Dlatego większość firm korzysta z zewnętrznych usługodawców, którzy przygotowują projekt na podstawie informacji o potrzebnym zasięgu oraz planów budynków z zaznaczoną przewidywaną gęstością rozlokowania użytkowników.

Podczas projektowania gęstości stacji dostępowych (również w przypadku systemu 802.11n), dobrą zasadą jest założenie, że pracują one w paśmie 5 GHz, bo takie urządzenia oferują krótszy zasięg niż pracujące w paśmie 2,4 GHz. Pozwoli to na zapewnienie dobrej wydajności zarówno przy wykorzystaniu systemu 802.11n, jak i ewentualnej migracji do 802.11ac.

W przypadku modernizacji infrastruktury należy zwrócić uwagę, czy są używane urządzenia standardu 802.11b. Jeśli będą aktywne, wpłyną istotnie na zmniejszenie przepustowości sieci i dlatego warto je usunąć lub zablokować.

Ważnym elementem jest analiza przepustowości sieci LAN. Stacje dostępowe powinny być podłączone do infrastruktury kablowej o odpowiedniej wydajności. Ponieważ nowoczesne stacje dostępowe 802.11n mają przepustowość 300 lub 450 Mb/s, a standard 802.11ac zwiększa ją nawet do 1,3 Gb/s, może być wymagana modernizacja infrastruktury sieciowej (kabli, interfejsów i przełączników), tak by ten element systemu nie stał się jego wąskim gardłem.

Po zainstalowaniu nowej infrastruktury niezbędna jest praktyczna weryfikacja założeń projektu. Czasami trzeba dodać, usunąć lub przemieścić niektóre stacje dostępowe. Dlatego w budżecie projektu należy uwzględnić koszty przeglądu powdrożeniowego.

Jaki sprzęt wybrać?

Po przygotowaniu projektu sieci Wi-Fi można przystąpić do wyboru sprzętu, który będzie spełniał zdefiniowane wymagania. Często spotykaną praktyką jest preferowanie rozwiązań producenta, który był dostawcą infrastruktury sieci kablowej. Niektórzy z nich oferują kontrolery Wi-Fi, które można łatwo zainstalować w istniejących obudowach przełączników i routerów. Tego typu rozwiązanie nie jest jednak korzystne, bo powoduje zbyt ścisłą integrację systemu bezprzewodowego z kablowym. W efekcie, gdy pojawi się potrzeba modyfikacji któregoś z nich, może to oznaczać konieczność zmian w drugim, co często oznacza dodatkowe koszty. Dlatego warto zadbać o jasną i czytelną separację infrastruktury kablowej i Wi-Fi.