Po serwerze ProLiant DL580 (który jest oparty na procesorach Xeon) HP zdecydował się wprowadzić na rynek model oznaczony numerem DL585, w którym można instalować do czterech procesorów Opteron. Jest to klon serwera DL580, tyle że dysponujący innymi procesorami.

HP instaluje w DL585 cztery układy Opteron linii 8XX (od 1,6 do 2,4 GHz), do 64 GB pamięci RAM, cztery dyski Wide Ultra3/Ultra320 (wymiana na gorąco) oraz kontroler RAID. Serwer może pracować pod kontrolą następujących systemów operacyjnych: Windows 2000 Server, Windows 2000 Advanced Server, Windows Server 2003 Standard Edition, Windows Server 2003 Enterprise Edition, Red Hat Enterprise Linux 3 lub SLES 8.

Serwer dysponuje zapasowym zasilaczem i zapasowymi wentylatorami (razem 7). Zasilacz i wentylatory można wymieniać "na gorąco".

Serwer jest wyposażony w sześć 64-bitowych gniazd PCI-X 100 MHz i w dwa 64-bitowe gniazda PCI-X 133 MHz. Nie pracują one niestety w trybie "hot-swapping". W przeciwieństwie do serwera DL580, serwer DL585 nie obsługuje opcji konfigurujących pamięć masową (zwiększających dostępność systemu), takich jak "mirroring" i "hot spares".

Serwer DL585 zawiera szynę danych HyperTransport, dzięki której dane są przesyłane między pamięcią i każdym procesorem z wykorzystaniem zegara, który obsługuje procesory. Procesory komunikują się natomiast ze sobą przez połączenie 800 MHz.

Mocną stroną serwerów ProLiant było zawsze zarządzanie. Regułę tę potwierdza serwer DL585. Kluczową rolę pełnią tu procesor zarządzania i rozwiązanie Integrated Lights-Out, dzięki któremu administrator może kontrolować serwer przez sieć za pomocą przeglądarki lub wykorzystując zewnętrzne oprogramowanie (np. Insight Manager).

Obecność procesora zarządzania powoduje, że użytkownik może kontrolować warstwę sprzętową serwera nawet wtedy, gdy system się zawiesi. Procesor dysponuje własnym interfejsem Ethernet 10/00, który można skonfigurować na dwa sposoby: tak aby stanowił część produkcyjną serwera, względnie tak, by było to dedykowane połączenie obsługujące wyłącznie funkcje zarządzające serwerem.

Kolejna przydatna opcja nosi nazwę QuickFind Diagnostics. Są to diody LED, które pokazują aktualny stan poszczególnych elementów serwera.

Firma AMD poinformowała ostatnio, że przetestowała już swój pierwszy dwurdzeniowy Opteron, instalując go właśnie w serwerze ProLiant DL585. Procesory te mają wejść na rynek w pierwszej połowie 2005 r. i być może wtedy dostępne już też będą serwery ProLiant 585 tej platformy.

Sun Fire V20z

V20z dysponuje dwoma procesorami i można na nim uruchamiać 32- i 64-bitowe aplikacje Solaris (z najnowszym, 10. wydaniem tego systemu), 32- i 64-bitowe aplikacje linuksowe oraz 32-bitowe aplikacje Windows (Windows 2000 i Windows Server 2003).

Serwer ma wysokość 1U i może zawierać jeden lub dwa procesory Opteron (modele 200, 242, 244, 248 lub 250). Produkt dysponuje dwoma kieszeniami na dyski twarde (wymiana na gorąco), dwoma interfejsami Gigabit Ethernet, dwoma gniazdami PCI-X (pierwsze 66 MHz, a drugie 133 MHz) oraz pamięcią RAM o pojemności do 16 GB (DDR1-333 SDRAM; 4 gniazda DIMM).

Gniazdo PCI-X 66 MHz współużytkuje magistralę danych razem z zainstalowanym na płycie głównej interfejsem dyskowym Ultra320 SCSI. Gniazdo PCI-X 133 MHz powinno być używane do obsługiwania wysoko wydajnych kart (takich jak Fibre Channel) lub starszych kart PCI 33 MHz (takich jak modem DSL), tak aby interfejs dyskowy nie dzielił przepustowości magistrali z innymi kartami.

V20z jest pod wieloma względami bardzo podobny do przedstawionego na sąsiedniej stronie IBM eServer 325. To, co odróżnia go od tego serwera oraz od innych dwuprocesorowych systemów 1U opartych na układach Opteron, to obsługa systemu operacyjnego Solaris x86 oraz doskonałe opcje zarządzania, które Sun zaimplementował bezpośrednio na płycie głównej systemu.