Oszczędność konkurencyjna

Zakończony brakiem jednoznacznych ustaleń szczyt klimatyczny w Kopenhadze pokazał po raz kolejny, jak trudno jest osiągnąć polityczną zgodę w sprawach tego, co przemysł wypuszcza do atmosfery. Jedną z imprez towarzyszących bezskutecznym, międzyrządowym negocjacjom było sympozjum Międzynarodowego Związku Telekomunikacyjnego ITU. Wszyscy dostawcy technologii telekomunikacyjnych dopasowali się do tematu konferencji i pokazali w prezentacjach strategie zmniejszenia emisji dwutlenku węgla, ale w tym przypadku przyszłość wygląda konkretniej i bardziej interesująco (pisaliśmy o tym w tekście "Zielona infrastruktura XXI wieku" w Computerworld 3-4/2010). Zmniejszenie zużycia energii staje się wymogiem rynkowym. Nie sposób, bowiem, dostarczyć użytkownikom wielu atrakcyjnych aplikacji multimedialnych, jeżeli do bardziej wydajnych, szerokopasmowych sieci nie podłączy się urządzeń zużywających mniej energii. Użytkownik nie będzie chciał zapłacić znacząco więcej za szerokopasmowy dostęp do nowych usług informacyjnych, nawet jeżeli mu się wmówi, że osiąga dzięki temu pośrednie korzyści w innych dziedzinach. Innym, prostym przykładem uzasadnienia prac nad energooszczędnymi technologiami są urządzenia mobilne, dla których limitem użyteczności nowych aplikacji, takich jak telewizja mobilna, jest wydajność baterii.

Zmniejszenie emisji gazów cieplarnianych to plan polityczny i medialny, a przy tym okazja do uzyskania wsparcia funduszy publicznych na badania nad oszczędnymi technologiami. Niektórym ośrodkom sektora badań i rozwoju to wystarczy, bo zapewnia sponsorowane tematy prac badawczych na najbliższe lata. W przypadku wielu, pozornie ekologicznych technologii cele, jednak, mieszają się z efektami i koszty wdrożenia bywają wyższe, niż korzyści z rezygnacji z wcześniej stosowanych rozwiązań.

W sektorze ITC prawdziwy impuls do oszczędności daje konkurencja. Zmniejszenie kosztów produkcji, zużycia energii, transportu, dystrybucji, recyklingu daje szansę na tańszy, konkurencyjny produkt. W warstwie sieciowej jest coraz więcej urządzeń aktywnych. Dziesiątki tysięcy stacji bazowych systemów komórkowych wymagają niezależnego zasilania wielu urządzeń, aktywnego chłodzenia, przystosowania do pracy w zmiennych warunkach pogodowych i ton stali zużytej na budowę masztów. Niezależnie od korzyści wynikających z budowy sieci światłowodowych, również w systemach radiowych przyszłością są systemy sieciowe przystosowane do współdzielenia przez kilku operatorów, efektywniej wykorzystujące pasmo radiowe, nie wymagające chłodzenia, wieże o konstrukcji zużywającej niewielką ilość stali, pozwalające umieścić urządzenia radiowe bliżej anten, mniej ingerujące w środowisko również pod względem wizualnym.