Segment naziemny tworzy sieć stacji bazowych, połączonych ze sobą rozległą siecią transmisji danych WAN, oraz terminale abonenckie. Każda stacja bazowa i każdy terminal znajdujący się w zasięgu systemu SkyBridge ma zapewnioną widoczność co najmniej jednego satelity na pozycji nie powodującej zakłóceń z innymi systemami satelitarnymi i pod kątem elewacji większym od minimalnego. Drugi satelita jest zawsze dostępny w momencie przenoszenia transmisji. Maksymalna przepustowość nadajnika stacji bazowej wynosi 2,4 Gb/s, a odbiornika 870 Mb/s.

Opracowano dwa typy terminali abonenckich:

• terminale indywidualne, które są na tyle małe, że można je zainstalować na dachu domu jednorodzinnego; terminale te mogą jednocześnie śledzić dwa satelity (możliwość przenoszenia transmisji), odbierać sygnał o szybkości transmisji 20 Mb/s i nadawać z szybkością 2 Mb/s;
• terminale zbiorowe, które są większe i mogą przenosić pięciokrotnie większy ruch (100 Mb/s - odbiór, 10 Mb/s - nadawanie).

System został przygotowany do pracy w zakresie częstotliwości 10,7-14,5 GHz, w sposób nie powodujący zakłóceń, z satelitarnymi systemami geostacjonarnymi i systemami naziemnymi.

Kompatybilność elektromagnetyczna systemu SkyBridge z systemami geostacjonarnymi jest zapewniona dzięki ograniczeniu mocy promieniowanej przez niego w kierunku orbity geostacjonarnej. Zakłócenie odbiornika naziemnej stacji satelitarnej, odbierającego sygnał z satelity geostacjonarnego, jest możliwe tylko wtedy, gdy jedna z aktywnych komórek utworzonych przez satelitę systemu SkyBridge obejmuje swym zasięgiem tę stację. Zakłócany jest w tym przypadku również odbiornik na satelicie geostacjonarnym (rys. 10). Jeśli dla każdego takiego przypadku zablokowana zostanie transmisja w systemie SkyBridge, to zostanie zapewniona kompatybilność pomiędzy systemami (rys. 11).

Terminal abonencki nie jest wyposażony w mapy stref zabronionych. Może on nadawać do satelity tylko wtedy, gdy odbiera poprzez satelitę sygnał pochodzący z obsługującej terminal stacji bazowej i otrzymuje zezwolenie do nadawania z niezbędną częstotliwością.

System SkyBridge będzie stosować radiowy interfejs, łączący techniki zwielokrotnienia dostępu CDMA, TDMA i FDMA. Uzyskane w systemie opóźnienia nie będą większe niż 120 ms. Koszt segmentu kosmicznego wyniesie, według planów, 4,2 mld USD, a naziemnego 1,9 mld USD. System ma być gotowy do działania w 2002 r. Realizacja systemu jest finansowana przez wiele firm. Alcatel ma kontrolny pakiet.

Podsumowanie

Dostępne informacje dotyczące satelitarnych systemów multimedialnych są bardzo ogólne i często sprzeczne. Firmy opracowujące systemy nie są skłonne ujawniać żadnych szczegółów. Przyjęte koncepcje mogą ulegać zmianom.

Przykładem są systemy Teledesic i Celestri, które w prezentowanej dotychczas formie nie będą realizowane. Oznacza to również, że część z satelitarnych systemów multimedialnych znajduje się jeszcze w bardzo wczesnych fazach opracowania i realizacji. Dotyczy to głównie systemów wymagających wyłożenia we wstępnej fazie ogromnego kapitału na budowę konstelacji satelitów. Doświadczenia zdobyte przez Motorolę (przy budowie systemu Irydium) i konsorcjum Globalstara pokazują, że rzeczywiste koszty znacznie przekraczają wcześniejsze plany. Ponadto duże problemy są związane z uzyskaniem koncesji na wykorzystanie systemu w skali globalnej.

Problem stanowi również szybkie uruchomienie wielkoseryjnej produkcji terminali. Sukces systemu jest również ściśle powiązany z kosztami, jakie musi ponieść abonent. Są one na ogól wyższe niż wstępnie reklamowane.

Biorąc pod uwagę te względy, można stwierdzić, że rozwiązanie proponowane przez Astrę i inne firmy, które zamierzają stosować satelity geostacjonarne, jest znacznie bezpieczniejsze. Ponadto w tego typu rozwiązaniach usługi można wprowadzać stopniowo, obserwując zachowanie rynku i uwzględniając jego wymagania. Nie ponosi się przy tym tak ogromnych kosztów wstępnych.

Interfejsy radiowe satelitarnych systemów multimedialnych zostaną prawdopodobnie oparte na platformie cyfrowej DVB-S lub protokole ATM. Inne protokoły stosowane w systemach naziemnych mogą być kapsułkowane.

Autorzy są pracownikami Politechniki Wrocławskiej, Instytutu Telekomunikacji i Akustyki

<div align="right">D.J. Bem, T.W. Więckowski</div>