Typy terminali multimedialnych

Systemy multimedialne bardzo często są kojarzone z terminalami ruchomymi (mobilnymi). W rzeczywistych rozwiązaniach pełne usługi multimedialne można uzyskać stosując tylko terminale stacjonarne. Wyróżnia się trzy typy terminali:

• stacjonarne - dostarczające pełny asortyment usług multimedialnych najwyższej jakości;
• przenośne (nomadic use) - mające właściwości terminali stacjonarnych, lecz ze względu na gorsze parametry elektryczne anteny (wynikające z prostoty obsługi i rozstawienia) nie gwarantujące najwyższej jakości usług;
• ruchome - umożliwiające pracę w ruchu, ale oferujące ograniczony zestaw usług i ograniczoną ich jakość.

Oferowane usługi

Satelitarne systemy multimedialne będą oferować równie szeroki asortyment usług jak systemy naziemne. Ze względu na unikatowe właściwości łączności satelitarnej realizacja niektórych usług będzie znacznie prostsza i obejmie znacznie większy krąg zainteresowanych. Do najczęściej wymienianych usług można zaliczyć: dostęp do Internetu i sieci WWW, elektroniczny transfer dokumentów, pocztę elektroniczną i przesyłanie wiadomości, dystrybucję danych, telewizję do domu i telewizję na żądanie, radio na żądanie, radio o zasięgu globalnym i dystrybucję programów muzycznych, książki na żądanie, lokalne wydawanie i drukowanie dokumentów, usługi rozsiewcze komutowane i telewizję interakcyjną, telewizję rozsiewczą, wideokonferencje, usługi bankowe, elektroniczne transakcje, elektroniczne sklepy, usługi telemedyczne, nauczanie na odległość, usługi reporterskie SNG (Satellite News Gathering), bezprzewodowe LAN i rozszerzenie sieci LAN, usługi bibliotekarskie i dostęp do baz wiedzy oraz usługi łącza zapasowego dla sieci satelitarnych i naziemnych.

Stosowane protokoły, platformy transmisyjne

W satelitarnych systemach multimedialnych przewiduje się zastosowanie następujących typów protokołów i platform cyfrowych:

• protokołu TCP/IP,
###
• platformy cyfrowej DVB-S,
####
• protokołu ATM.

####

Protokół TCP/IP nie był przygotowany z myślą o stosowaniu go w łączach satelitarnych. Ze względu na szczególne uwarunkowania tego typu łączy opracowuje się obecnie standardy niezawodnego protokołu IP, dostarczającego informację do grupy odbiorców (multicast) oraz nowych protokołów do obsługi usług multimedialnych świadczonych w czasie rzeczywistym i z odpowiednią jakością QoS (Quality of Service).

Platforma DVB-S (Digital Video Broadcasting-Satellite) wyznacza nowe standardy radiodyfuzji satelitarnej i świadczenia usług multimedialnych. Platforma cyfrowa obejmuje, oprócz specyfikacji stosowanych protokołów, również: metody kodowania, sposób dołączenia dodatkowych informacji, rozsiewczą transmisję danych, metody zabezpieczenia sygnału.

Podstawową jednostką transmisji danych w DVB-S jest kontener o pojemności 188 bajtów. W celu zapewnienia elastyczności systemu i adaptacji do pracy w różnorodnych warunkach, zależnych od mocy, rozmiaru anteny, uzyskiwanej stopy błędu, można zmieniać sprawność kodu wewnętrznego. Do transmisji stosuje się modulację QPSK (rys. 5). Strumień o przepływności 38 Mb/s może zawierać: od 4 do 8 programów telewizyjnych, 150 programów radiowych, 550 połączeń ISDN lub kombinację tych sygnałów.