Zalety SIP Trunk powodują coraz większą popularność tego rozwiązania. Najważniejszą zaletą jest znaczące ograniczenie kosztów w stosunku do cyfrowych linii ISDN. Wynika to z dużej konkurencji na rynku rozwiązań SIP, ale też braku konieczności zapewnienia infrastruktury kablowej. SIP Trunk uwalnia nas od potrzeby użycia dedykowanych kabli do operatora. Rozbudowa łącza SIP Trunk jest szybka i bezproblemowa. Przenoszenie telefonu z numerem to w przypadku usług SIP po prostu podłączenie telefonu do nowego gniazdka sieciowego, umożliwiającego dostęp do Internetu. Dodatkowo SIP Trunk może rejestrować telefony z różnych geograficznie lokalizacji, które będą wykorzystywały jeden numer telefonu. Większość połączeń SIP Trunk będzie umożliwiało darmowe dzwonienie pomiędzy lokalizacjami. Zaletą SIP Trunk jest to, że większość funkcjonalności UC jest bez problemu transportowana poprzez IP/WAN (IM, głos, wideo, prezentacja, konferencje).

Z pojęciem SIP Trunk bardzo często łączy się element SBC (Session Border Controller). SBC może zostać wykorzystany do przyłączenia środowiska VoIP organizacji do jednego lub kilku dostawców usług SIP Trunk lub VoIP. Element SBC zapewnia bezpieczeństwo sesji SIP Trunk, może pośredniczyć pomiędzy elementami wymagającymi różnych parametrów połączenia (przykładowo mechanizmów kodowania), ułatwia migrację do VoIP z systemów PBX, dysponuje dużą wydajnością pozwalając na obsługę wielu sesji komunikacyjnych jednocześnie nawet wykorzystujących różne metody kodowania. SBC wspiera także często dodatkowe aplikacje typu nagrywanie rozmów czy system taryfikacyjny.

USŁUGI KOMUNIKACJI ZINTEGROWANEJ

SIP stanowi podstawę pod budowę wielu systemów Unified Communication. Systemy te łączą w jednym rozwiązaniu mechanizmy zapewniające przeprowadzanie rozmów głosowych i wideo, konferencji, przesyłanie wiadomości tekstowych/głosowych/wideo IM (Instant Messaging) czy sprawdzanie dostępności (presence). Dodatkowo wspierane są mechanizmy poczty głosowej, zapowiedzi głosowych i wiele innych. SIP w podstawowej wersji wspierał wyłącznie mechanizmy połączeń komunikacyjnych. Wraz z pojawieniem się dodatku SIP/SIMPLE wprowadzono możliwość realizacji mechanizmów IM (Instant Messaging) oraz usług dostępności. Usługi dostępności to funkcjonalność systemów UC; pozwalają na przedstawianie informacji o dostępności danego agenta/punktu końcowego. To także zdolność użytkownika lub urządzenia do komunikowania się z innymi i wyświetlania poziomów dostępności. Badanie dostępności jest jednym z ważniejszych elementów systemów zunifikowanej komunikacji.

SIMPLE (Session Initiation Protocol for Instant Messaging and Presence Leveraging) jest rozszerzeniem protokołu SIP wykorzystywanym do realizacji i zarządzania wewnętrzną komunikacją poprzez sieci IP. SIMPLE jest protokołem wykorzystywanym jako część systemów wewnętrznej komunikacji. SIP pierwotnie został stworzony dla sygnalizacji ruchu głosowego (VoIP), ale wraz z rozwojem usług typu konferencje, wideo konieczna okazała się rozbudowa i unowocześnienie mechanizmów. SIMPLE dostarcza informacji o stanie agenta/punktu końcowego na dwa sposoby. Pierwszy „Page Mode” umożliwia klientowi wymianę komunikatów poprzez metodę Message, która jest rozszerzeniem protokołu SIP. W drugim trybie pracy o nazwie „Session Mode” wymagane jest stworzenie sesji do wymiany wiadomości pomiędzy użytkownikami. Komponenty SIMPLE wspierają wiele procesów przeźroczystych dla SIP, włączając w to subskrypcje, powiadomienie, rozgłoszenia, które każdy agent wysyła do serwera informującego o aktualnym stanie. Podobne zastosowanie w połączeniu z SIP ma protokół MSRP. MSRP (Message Session Relay Protocol) to protokół wykorzystywany do transmisji wewnętrznych wiadomości w ramach sesji komunikacyjnej. Sesja MSRP jest zestawiana na bazie modelu pracy SIP. MSRP może być wykorzystywane z sesją SIP do przekazywania wewnętrznych wiadomości w modelu jeden do jednego oraz jeden do wielu. Dodatkowo wspiera transfer plików w postaci załączników oraz udostępnianie fotografii. MSRP inicjalizuje sesję z wykorzystaniem SDP (Session Description Protocol) poprzez SIP lub inne metody.

ALTERNATYWY DLA SIP

Protokół SIP na przestrzeni lat doczekał się konkurencji. XMPP (Extensible Messaging and Presence Protocol) jest protokołem warstwy aplikacji stworzonym do wysyłania i odbierania wiadomości poprzez protokół IP. Przykładem aplikacji wykorzystującej XMPP jest Jabber. Obecnie SIP oraz XMPP są często wdrażanymi technikami do zapewnienia komunikacji w sieci Internet. SIP skupia się na zestawianiu, modyfikacji, utrzymywaniu sesji multimedialnych, podczas gdy XMPP realizuje komunikację klientów poprzez zaufany serwer. Oba protokoły mogą zostać wykorzystane do komunikacji (głos, wideo, komunikaty) oraz dostępności. SIP pierwotnie został przeznaczony wyłącznie do zapewnienia komunikacji, ale dzięki rozszerzeniu Simple wprowadzono także komunikaty wewnętrzne oraz prezentację. Z kolei XMPP został stworzony jako mechanizm prezentacji i wewnętrznych komunikatów, ale potrafi także wspierać komunikację głosową poprzez rozszerzenie Jingle. SIP i XMPP działają w zupełnie odmienny sposób. SIP pracuje głównie na podstawie TCP lub UDP, natomiast XMPP opiera się wyłącznie na TCP. SIP jest protokołem bazującym na wymianie komunikatów tekstowych, natomiast XMPP to architektura klient-serwer wykorzystująca XML. W SIP punkty końcowe nawiązują komunikację bezpośrednio ze sobą, natomiast w przypadku XMPP nie komunikują się ze sobą bezpośrednio. Obecnie SIP jest dojrzalszy i funkcjonalniejszy, szczególnie w przypadku komunikacji VoIP. Z kolei XMPP jest idealny do realizacji wewnętrznych wiadomości oraz prezentacji. Warto obserwować współzawodnictwo protokołów, szczególnie z powodu zaangażowania w XMPP wielkich firm.

Coraz więcej usług komunikacji jest udostępnianych przez strony Web. WebRTC jest zestawem bibliotek JavaScript API umożliwiającym wprowadzanie funkcjonalności RTC (Real Time Communications) do aplikacji realizowanych w przeglądarkach internetowych. WebRTC (Web-based Real Time Communication) to nowe rozwiązanie, które w części stanowi konkurencję dla rozwiązań opartych na SIP. Obie technologie są wykorzystywane do komunikacji poprzez połączenie Internet. Istnieją trzy główne komponenty WebRTC. Pierwszy to MediaStream – pozwala przeglądarce uzyskiwać dostęp do lokalnych urządzeń, takich jak kamera czy mikrofon. Dzięki niemu przeglądarka może przechwytywać media. Drugi, RTC-PeerConnection, umożliwia przeglądarce realizację bezpośrednich połączeń do innych przeglądarek, w celu obsługi rozmów wideo i głosowych. Trzeci, RTC-DataChannel, pozwala przeglądarkom na wymianę danych w modelu peer-to-peer.