Taki sposób realizowania wirtualizacji jest najbardziej optymalny, o ile klient zamierza związać się wyłącznie z jednym dostawcą systemów pamięci masowych. Producenci nie dopracowali się jeszcze bowiem w miarę standardowych mechanizmów wirtualizacji, które mogłyby obsługiwać macierze oraz dyski pochodzące od różnych dostawców. Wybór tego rozwiązania oznacza więc "ożenek" z jednym dostawcą bez możliwości "skoku w bok".

Problemy z optymalnym umieszczeniem oprogramowania wirtualizacyjnego może rozwiązać model network-centric, w którym wirtualizacja nie jest realizowana ani na poziomie serwerów, ani macierzy, lecz w sieci łączącej te urządzenia. Podobnie jak w przypadku pozostałych koncepcji, mamy tu do czynienia z różnymi modelami przy założeniu instalacji oprogramowania wirtualizacyjnego bezpośrednio na przełącznikach Fibre Channel, na routerach sieci SAN, obsługujących dodatkowo konwersję różnego rodzaju transmisji blokowych, lub też na dedykowanych serwerach typu appliance, włączanych bezpośrednio do sieci SAN.

Symetrycznie czy asymetrycznie?

Aby zrozumieć różnice między proponowanymi modelami realizacji wirtualizacji bezpośrednio w sieciach SAN, konieczne jest odróżnienie metadanych od danych i zapoznanie się z dwoma sposobami ich transmisji: symetryczną i asymetryczną.

Metadane to informacje o fizycznej lokalizacji danych na dyskach macierzy dołączonych do sieci SAN (czyli inaczej wirtualna reprezentacja lokalizacji fizycznych danych). Za ich przechowywanie odpowiada właśnie platforma wirtualizacji. Rzeczywiste dane znajdują się na dyskach macierzy i prawidłowy dostęp do nich jest możliwy dopiero wtedy, gdy docelowy serwer wie już konkretnie (dzięki platformie wirtualizacyjnej), na które dyski i do których sektorów chce sięgnąć.

Z symetryczną architekturą systemów pamięci masowych mamy do czynienia wtedy, gdy zarówno metadane, jak i dane znajdują się na tej samej trasie pakietów, tzn. gdy komunikacja serwera z systemem wirtualizacji i macierzami odbywa się z wykorzystaniem tych samych łączy. W takiej architekturze pracują systemy wirtualizacji wbudowane w przełączniki Fibre Channel. Po otrzymaniu zapytania dotyczącego konkretnego pliku, konwertują je do postaci umożliwiającej odczytanie konkretnego bloku danych, kierują na odpowiedni port przełącznika, do którego podłączona jest macierz, a następnie tą samą trasą odsyłają serwerowi żądane dane.

Podstawową zaletą rozwiązań pracujących w architekturze symetrycznej jest fakt, że stosunkowo łatwo się je wdraża - nie wymagają bowiem instalowania żadnego dodatkowego oprogramowania po stronie macierzy bądź też specjalnych sterowników na serwerach. Jedynym zagrożeniem, jakie może nieść zastosowanie tego typu platformy wirtualizacyjnej, może być ograniczona skalowalność wynikająca z faktu, że zarówno metadane, jak i rzeczywiste dane przesyłane są tą samą siecią.

Separacja transmisji metadanych od danych jest realizowana w rozwiązaniach budowanych w architekturze asymetrycznej. W tym przypadku serwer przechowujący metadane jest zazwyczaj zewnętrznym urządzeniem niejednokrotnie nawet nie włączonym do sieci SAN, lecz pracującym w sieci Ethernet - czyli poza podstawową trasą transmisji danych. Na każdym serwerze klienckim instalowany jest programowy agent, który przechowuje informacje, dotyczące lokalizacji zasobów przydzielonych na potrzeby tego serwera. W przypadku gdy serwer chce skorzystać z danych, których lokalizacja nie jest znana agentowi, wysyła siecią Ethernet zapytanie do serwera metadanych. Ten za pośrednictwem tej samej sieci udziela odpowiedzi, a serwer kliencki na podstawie uzyskanych informacji sięga już bezpośrednio do macierzy za pośrednictwem sieci SAN.

A może dwojako?

Można realizować komunikację w modelu hybrydowym, w którym dane są przesyłane tą samą trasą co metadane, ale istnieje też możliwość rozproszenia metadanych na wielu urządzeniach dołączonych do sieci SAN. Dzięki temu praktycznie dowolna liczba serwerów może mieć dostęp do pełnego zbioru metadanych (w modelu symetrycznym, zakładającym pracę platformy wirtualizacji na przełączniku, dostęp do niej miały jedynie te serwery, które były dołączone bezpośrednio do danego przełącznika).

Model hybrydowy jest realizowany przez routery sieci SAN, które dodatkowo wzbogacone są w platformę wirtualizacji (nie wszystkie routery SAN oferują taką funkcjonalność). Routery mogą wymieniać między sobą "mapy wirtualizacji", co dodatkowo stanowi zabezpieczenie przed niespodziewanymi awariami jednego z nich. Dodatkową zaletą wynikającą ze stosowania routerów SAN jest możliwość włączenia za ich pośrednictwem do tak budowanej sieci pamięci masowych urządzeń wyposażonych w inne interfejsy niż Fibre Channel, np. ESCON, SCSI itd.