CDSS powinien bardziej wspierać konceptualizację problemu niż jego strukturalizację. Z teoretycznego punktu widzenia można więc wyróżnić dwa podejścia do budowy takiego rozwiązania: pierwsze - szeroko publikowane w literaturze przedmiotu, oparte na generatorach systemów wspomagania decyzji lub systemach dedykowanych (pakietach) z adaptowalnymi komponentami lub podsystemami; drugie - oparte na wykorzystaniu wielu niezależnych systemów w procesie podejmowania decyzji. W drugim podejściu zakładana jest krytyczna rola użytkownika w stosunku do informacji pochodzących z wykorzystywanych systemów.

Niezależnie od podejścia istnieje poważne niebezpieczeństwo popełnienia typowego błędu widocznego w tradycyjnych systemach wspomagania decyzji, gdzie system działa na zasadzie: "oto wszystko co mam; znajdź sobie, proszę, wszystko to, co ci jest potrzebne".

Partner w twórczym rozwiązywaniu problemów

Rola technologii IT widziana jest przede wszystkim we wspomaganiu poszczególnych faz procesu kreatywnego, jak również poprzez komputerową implementację technik twórczego rozwiązywania problemów. Zdaniem T. Proctora, aby techniki komputerowe mogły być pomocne, powinny posiadać następujące cechy:

1 Ułatwiać poruszanie się w obrębie poszczególnych stadiów procesu twórczego rozwiązywania problemów;

2 Dostarczać mechanizmów stymulujących myślenie, tzn. wspierać użytkownika poprzez uświadamianie mu jego własnych procesów myślowych. W ramach tej cechy system komputerowy powinien realizować następujące funkcje: umożliwiać poszczególnym osobom analizowanie ich własnego systemu wartości oraz porządkowanie ich w hierarchie, pomagać użytkownikom w odkryciu tematów, którymi się zajmowali oraz ich odmian, tworzyć mapy związków zachodzących pomiędzy pomysłami łączącymi zestawy problemów, gromadzić oraz reorganizować pomysły;

3 Zapewnić strukturę, w ramach której można definiować problemy oraz generować lub oceniać pomysły - ułatwiać restrukturalizację sposobu myślenia poprzez m.in. następujące funkcje: klasyfikację problemów według głównych aspektów lub tematów, generowanie słów przypadkowych lub pseudoznaczących zwrotów spełniających rolę sugestii dla wyrazów lub atrybutów opisujących rozpatrywane zagadnienie (wykorzystywane jest tu założenie, w myśl którego słowa przypadkowe stymulują myślenie);

4 Ułatwiać lub doskonalić zastosowania konwencjonalnych środków, pomocnych w twórczym rozwiązywaniu problemów.

Proponowane podejście wyraźnie wskazuje na trzy źródła klasyfikacji CDSS jako obszarów badawczych: (1) rozwój teorii systemów wspomagania decyzji, (2) przetwarzanie pomysłów (idea processors) oraz (3) systemy komunikacji człowiek-komputer (human computer interactions). Podejście pierwsze koncentruje się, przede wszystkim, na wsparciu indywidualnej kreatywności użytkownika. Indywidualny, kreatywny system wspomagania decyzji (ICDSSs) powinien zawierać różne techniki kreatywne, by prowadzić użytkownika przez kolejne etapy procesu generowania pomysłów oraz dostarczać bodźców stymulujących nowe pomysły prowadzące do rozwiązania problemu. Oczywiście, dynamiczny rozwój technologii wspierającej grupowe podejmowanie decyzji (GDSSs) stwarza nowe możliwości w zakresie stymulacji twórczego rozwiązywania problemów. Wykorzystywane są tu przede wszystkim narzędzia: wizualizacji problemów, rozwiązywania konfliktów, swobodnego wyrażania myśli oraz generalnie ułatwiające współpracę w grupowym, twórczym rozwiązywaniu problemów.