Inteligentne warstwy przechowywania danych

Wyróżnia się dwa rodzaje warstw (ang. tier), zależnie od parametrów branych pod uwagę. Pierwsza warstwa bazuje na wymogach aplikacji i jest zaprojektowana, by komunikować się z oprogramowaniem w momencie tworzenia i zapisu danych lub gdy dane z nośnika są odczytywane, w celu dalszego przetworzenia. Drugi typ, to warstwa operująca na danych o różnych parametrach, takich jak inne wzorce dostępu i wielkość. Dane są przenoszone do drugiej warstwy w sposób przezroczysty, niewidoczny dla użytkownika czy oprogramowania końcowego. Druga warstwa, czasem definiowana jako "warstwa wewnątrz warstwy", służy jako repozytorium treści, które muszą pozostać dostępne online, lecz nie są obiektem częstych żądań.

Warstwa żądań aplikacji

Ta warstwa jest definiowana przez parametr wydajności żądany przez określoną aplikację. Jeśli oprogramowanie wymaga wysokiej wydajności, przydzielanie mniej wydajnych zasobów miałoby negatywny wpływ na produktywność i może prowadzić do spadku rentowności rozwiązania. Z kolei, przydzielanie wysokowydajnych zasobów aplikacji tego niewymagającej również podnosi koszty. Na koniec, każda warstwa dostępu do zasobów aplikacji może różnić się nie tylko wydajnością, ale również technologią dostępu (Fibre Channel, iSCSI), typem wykorzystywanego napędu (FC, SAS, SATA), niezawodnością (RAID 1, 10, 5, 6) i dostępnością (dostęp wielościeżkowy, redundantne kontrolery).

Warstwa wewnątrz warstwy

Gdy dane zostaną wytworzone przez oprogramowanie, rozpoczyna się ich cykl życiowy. Z czasem wartość danych, zasady dostępu lub wymagania dostępności może ulec zmianie, dlatego utrzymywanie ich w tej samej warstwie powodowałoby nadmierne zużycie zasobów. Im mniej aktywnych danych w jednostce czasu, tym wydajniej mogą zostać obsłużone przez system oraz odpowiednią warstwę dostępności niższego poziomu. Wyzwaniem jest tu odpowiednia identyfikacja, kiedy przenieść mniej aktywne dane do innej warstwy. Istnieją cztery główne metody, które pozwalają to uzyskać:

1) Niektóre aplikacje mają wbudowaną obsługę poszczególnych warstw, z której administratorzy mogą skorzystać.

2) HSM - oprogramowanie pozwalające przenosić dane pomiędzy warstwami bazując na charakterystykach plików (wiek, rozmiar i typ).

3) Rozwiązanie typu "warstwa w warstwie" można również uzyskać za pomocą wirtualizacji na poziomie bloków.

4) Pojedynczy system plików może mieć możliwość zarządzania wieloma źródłami danych, z których każde będzie reprezentowało osobną warstwę. System plików przenosi całe pliki pomiędzy warstwami bez wpływu na pracę użytkownika lub oprogramowania końcowego. Nie są tu wymagane żadne dane kontrolne.