Niektórzy sceptycy zauważają, że koncepcja współdzielenia zasobów IT lub zdalnego dostarczania aplikacji jest znana od kilkudziesięciu lat i dlatego cloud computing to przede wszystkim hasło stworzone na potrzeby marketingu producentów. Jest w tym sporo prawdy, ale należy też pamiętać, że wraz z rozwojem internetu i szerokopasmowych łączy dostępowych, możliwości udostępniania danych i aplikacji za pośrednictwem sieci WAN - są obecnie nieporównywalnie większe niż przed laty, a dojrzałe platformy wirtualizacyjne oferują funkcje, które 10 lat temu były niedostępne.

Głównym argumentem prezentowanym przez dostawców systemów chmurowych jest z reguły możliwość uzyskania przez użytkownika korzyści ekonomicznych. Wynikają one przede wszystkim z efektu skali. Innymi najczęściej podkreślanymi zaletami jest możliwość względnie łatwego i szybkiego skalowania zasobów oraz dostęp do aplikacji niezależnie od czasu i miejsca, w którym znajduje się użytkownik. Dodatkową, atrakcyjną zaletą może być model biznesowy, w którym użytkownik płaci tylko za to, co rzeczywiście wykorzystuje - np. moc przetwarzania, pojemność pamięci masowej lub rzeczywisty czas użytkowania aplikacji.

Cloud i modele usługowe

Najbardziej popularny, teoretyczny model chmury SPI wykorzystuje stosuje stos składający się z trzech podstawowych warstw usługowych: SaaS, PaaS i IaaS (od nich pochodzi określenie SPI).

IaaS (Infrastructure as a Service) to usługa zdalnego udostępniania infrastruktury IT - serwerów, pamięci masowych, urządzeń i zapór sieciowych, mechanizmów równoważenia obciążeń itp., które są zarządzane przez usługodawcę, a użytkownik korzysta z ich funkcji za pośrednictwem sieci WAN. IaaS dostarcza środowiska do przetwarzania i przechowywania danych, które funkcjonalnie jest podobne do własnego centrum przetwarzania danych. Usługi takie mogą być tworzone przy wykorzystaniu różnych technologii, najczęściej jest to system zwirtualizowany, choć mogą to być również klastry serwerowe lub rozwiązania oparte na sieciach typu grid.

PaaS (Platform as a Service) zawiera platformę sprzętową (IaaS) oraz oprogramowanie systemowe. Usługa taka udostępnia środowisko umożliwiające uruchamianie aplikacji i może zostać wykorzystana do budowy, testowania i dostarczania własnego oprogramowania w systemie chmurowym bez potrzeby budowania własnego centrum danych. W jej skład wchodzą takie elementy, jak mechanizmy uwierzytelniania i autoryzacji użytkowników oraz zarządzania sesjami.

SaaS (Software as a Service) to skrót, który zastąpił stare określenie ASP (Application Service Provider) - jest to model oferowania dostępu do aplikacji na zasadzie opłaty za jej używanie, a nie zakupu stałej licencji. Usługa SaaS zawiera elementy IaaS i PaaS, które są niezbędne do uruchamiania i dostarczania aplikacji w modelu chmurowym.

W wypadku modelu SPI, należy wyjaśnić przenikanie się SaaS i PaaS, które wynika z tego, że niektóre zaawansowane platformy wykorzystują skomplikowane rozwiązania programowe, które znacznie wykraczają poza sam system operacyjny i zawierają tzw. oprogramowanie infrastrukturalne. Niektórzy specjaliści uważają, że platforma to przede wszystkim system operacyjny, a oprogramowanie infrastrukturalne to element aplikacji.

Oprócz tego w modelu SPI pojawia się warstwa sieci komunikacyjnej, która bezpośrednio łączy warstwę aplikacyjną z urządzeniami klienckimi. W praktyce jest inaczej. Ruch generowany tworzony przez aplikacje jest kierowany do sprzętowo-programowej warstwy sieciowej zawierającej odpowiednie zapory, a dopiero później trafia do urządzeń klienckich.

Z logicznego punktu widzenia uproszczona prezentacja architektury w formie stosu jest jednak bardziej zrozumiała i jasna.