Większość przedsiębiorstw za najbardziej odpowiednią uzna metodę automatycznego uczenia się topologii przez TRILL. Wszystkie wpisy w tablicy są aktualizowane na bieżąco, więc jeśli jakieś urządzenie zostanie przeniesione, to RBridge bardzo krótko ma nieaktualną informację. Przełączniki pośredniczące - szkieletowe albo agregujące - nie uczą się adresów MAC stacji końcowych, by nie komplikować swoich rejestrów.

Polecamy: Jaką wybrać pamięć masową: NAS czy SAN?

Zobacz również:

• Strategiczna współpraca NTT DATA Business Solutions i Beyond.pl
• TikTok z centrami danych w Europie
• 5 priorytetów, które obniżają koszty chmury i usprawniają operacje IT

RBridge przesyłają pakiety z danymi pomiędzy sobą, kapsułkując je przy użyciu małego 8-bajtowego nagłówka TRILL. Nagłówek zawiera ID następnego RBridge’a na trasie. Każdy RBridge zastępuje tę informację, umieszczając ID kolejnego RBridge’a na trasie pakietu. Zastępowanie ID na każdym etapie grozi tworzeniem się pętli, co było problemem w początkach funkcjonowania protokołu IP. Rozwiązanie jest takie same jak w IP - wartość TTL (Time-to-Life) zmniejsza się o 1 po każdym skoku. Kiedy TTL osiąga 0, pakiet jest odrzucany. Większym problemem są dane typu multicast, więc do ich obsługi jest specjalny mechanizm Reverse Path Forwarding Check, służący do wykrywania potencjalnych pętli.

TRILL w pełni obsługuje VLAN-y. RBridge identyfikują urządzenia zarówno według adresu MAC, jak i numeru VLAN. To pozwala oddzielnie traktować różne kombinacje MAC i VLAN. Prosty przykład serwera z dwoma aplikacjami, używającymi różnych sieci VLAN, demonstruje elastyczność protokołu TRILL. RBridge mogą przesyłać ruch z każdego VLAN-u różnymi ścieżkami w sieci. W dodatku jeśli serwer jest połączony z dwoma różnymi RBridge’ami, wtedy jednak para MAC-VLAN może być związana z jednym RBridgem, a druga para z drugim.

Ale może być też SPB

Opartą na standardach alternatywą dla TRILL jest Shortest Path Bridging (SPB). Zdefiniowany przez IEEE jako standard 802.1aq, opiera się na wcześniej opracowanej koncepcji protokołu PBB (Provide Backbone Bridges), przeznaczonego dla dostawców serwerów i Metro Ethernetu. To daje SPB przewagę, bo większość obecnych technik zarządzania i monitoringu nie musi być modyfikowana, by obsługiwać ten protokół. Prace nad nowym standardem mają zakończyć się w tym roku (w marcu 802.1aq był w wersji Draft 3.6).

TRILL i SPB koncepcyjnie mają wiele wspólnego. SPB, podobnie jak TRILL, używa protokołu IS-to-IS do określania topologii centrum danych i wyznaczania najlepszych tras w sieci. W większości wdrożeń SPB wykorzystuje protokół 802.1ah (PBB, inaczej Mac-in-Mac) do kapsułkowania pakietów. Mac-in-Mac dodaje do pakietu nowy nagłówek z adresami MAC najbliższego i docelowego przełącznika SPB. Ta wersja SPB często określana jest jako SPBM. Cała informacja z nagłówka oryginalnego pakietu jest - podobnie jak w TRILL - zachowywana w zakapsułkowanym komunikacie.