Nadchodzi TRILL

W odpowiedzi na jakiś problem rzadko w branży sieciowej powstaje tylko jedno rozwiązanie. W tym wypadku pojawiły się dwa oparte na standardach, a dodatkowo producenci wprowadzają własne firmowe koncepcje.

Pierwszym standardowym rozwiązaniem jest TRILL - Transparent Interconnection of Lots of Links. Nad tym protokołem pracuje IETF. Jego podstawowe założenia zostały opublikowane w marcu ub.r. Kompletna wersja ze wszystkimi niezbędnymi do działania elementami spodziewana jest w tym roku.

Zobacz również:

• Strategiczna współpraca NTT DATA Business Solutions i Beyond.pl
• TikTok z centrami danych w Europie
• 5 priorytetów, które obniżają koszty chmury i usprawniają operacje IT

W najprostszym ujęciu TRILL kapsułkuje pakiety w trakcie zliczania skoków (hop-count). Zakapsułkowany komunikat przesyła przez przełączniki TRILL w centrum danych - wykorzystując do tego protokół routingu IS-to-IS (Intermediate System-to-Intermediate System) - by w końcu dekapsułkować go tuż przed dostarczeniem do miejsca przeznaczenia.

Polecamy: Konwergencja w sieciach komputerowych

Switche warstwy 2., które obsługują TRILL, to RBridge (Routing Bridge). Na marginesie: właśnie mostami były nazywane przełączniki warstwy 2., zanim do akcji wkroczyły działy marketingowe dostawców.

RBridge w centrum danych wymieniają komunikaty kontrolne z informacjami o bieżącej charakterystyce sieci, co pozwala im wyliczać najlepsze trasy. Ustalają także automatycznie najlepszą konfigurację do wysyłania pomiędzy sobą komunikatów multicastowych i broadcastowych. Ważne, że trasy nie muszą być symetryczne, czyli ścieżka od A do B nie musi być tożsama z tą od B do A - tak jak w IP każdy kierunek jest najlepszą ścieżką, ale w większości wypadków ścieżki będą przebiegać tymi samymi trasami.

RBridge uczą się adresów MAC i VLAN urządzeń połączonych z nimi. Kiedy jakieś urządzenie przesyła komunikat do innego urządzenia, nie połączonego bezpośrednio z danym RBridgem, to rozgłasza on pakiet do wszystkich RBridge’ów, aby znaleźć ten połączony z docelowym urządzeniem. Ten właściwy informuje zwrotnie, gdzie należy posłać pakiet.

Inny sposób, w jaki RBridge uczą się adresów MAC, polega na ręcznym konfigurowaniu protokołu End Station Address Distribution Information lub rejestrów innych protokołów warstwy 2.