Witrynę 3D Hubs założyli w 2013 r. dwaj Holendrzy (Garret i Bram de Zwart) pracujący wcześniej w 3D Systems – jednej z pierwszych firm, która wprowadziła na rynek drukarki 3D. Od początku swojej działalności witryna była zasypywana pytaniami w rodzaju, "doradźcie mi, jaką drukarkę 3D warto kupić?” Wtedy Garret i Bram de Zwart zdecydowali. Nie będziemy testować drukarek 3D sami (gdyż nie starczyłoby nam na to czasu), ale poprosimy o to naszych fanów. I tak to wszystko się zaczęło – użytkownicy drukarek 3D zaczęli wysyłać do witryny wyniki swoich testów, co zaowocowało pojawieniem się przewodnika 3D Printer Guide. Ma on być co jakiś czas uaktualniany, chociaż jak dotąd nie zadecydowano jak często.

Witryna 3D Hubs zebrała od momentu powstania blisko 10 tys. opinii oceniających jakość pracy drukarek 3D. Czytając przewodnik użytkownicy mogą zapoznać się z oceną większości dostępnych obecnie na rynku drukarek 3D. Można go polecić osobom zamierzającym kupić taki sprzęt, gdyż opisuje takie drukarki i przyznaje każdej z nich notę w skali od 1 (najgorsza nota) do 10 (najlepsza nota).

Twórcy witryny zebrali dokładnie 2279 ocen drukarek 3D. Zostały one dostarczone przez użytkowników, którzy mieli i testowali po kilka modeli drukarek 3D. Ogółem na witrynie można znaleźć ocenę 79 modeli. Jej twórcy chwalą się, że użytkownicy poświecili ogółem 1623 lata na testowanie sprzętu, drukując przez ten czas 317 tys. obiektów. Nikt do tej pory nie opracował tak kompleksowego przewodnika po tego typu drukarkach.

Każdy z testowanych modeli umieszczono w jednej z pięciu grup, którym nadano następujące nazwy: Enthusiast Printers, Plug-n-Play Printers, Kit/DIY Printers, Budget Printers and Resin Printers.

Drukarki desktopowe wykorzystują jedną z dwóch technologii. Pierwsza znana jest pod skrótem FDM (Extrusion Deposition lub Fused Deposition Modeling). Polega ona na tym, że mikroskopijne włókna są po stopieniu przekazywane do specjalnej dyszy, która buduje zaprogramowany element nakładając na siebie wiele kolejnych warstw.

Druga technologia to tzw. drukowanie żywicą. Technologia jest znana pod dwiema nazwami: fotopolimeryzacji albo stereolitografii (w skrócie STL). W tym przypadku drukarka wykorzystuje silne źródło światła (najczęściej laser), które utwardza kolejne warstwy nakładanego materiału, jakim jest fotoczuła żywica.