Przenośność i skalowalność

Jeżeli chodzi o możliwość przenoszenia aplikacji, to Unix nie ma poważnych rywali w systemach NT i OS/2. Każdą z aplikacji można uruchomić praktycznie na prawie wszystkich dostępnych obecnie platformach sprzętowych. Oczywiście poszczególne wersje systemów Unix różnią się między soba, ale odpowiednie interfejsy i programy usługowe usuwają ten problem.

Przenoszenie aplikacji jest może prostsze w systemie NT, ale należy pamiętać o tym, że jest to możliwe tylko w obrębie kilku platform. OS/2 jest w tej dziedzinie najsłabszym systemem, gdyż przypisany jest praktycznie tylko do procesorów firmy Intel.

Unix jest też lepszym systemem, jeśli chodzi o skalowalność. System Solaris np. może być instalowany na komputerach typu laptop i na komputerach wyposażonych w 20 procesorów. Inne wersje systemu Unix mogą pracować na sprzęcie o jeszcze większym spektrum. I chociaż praca w środowisku wieloprocesorowym jest teoretycznie silną stroną systemu NT, to jednak praktycznie nie można było tego do tej pory sprawdzić.

System OS/2 pisano z myślą o przystosowaniu go w przyszłości do pracy w trybie wieloprzetwarzania symetrycznego. Jednak do tej pory nie ma możliwości ładowania go na komputery wieloprocesorowe. Tak więc nie wydaje się, żeby temu poziomowi skalowalności, jaki oferuje system Unix, mógł zagrozić w ciągu najbliższych kilku lat tak system NT, jak i OS/2.

Innym aspektem skalowalności systemów operacyjnych jest ich przydatność do pracy w sieciach komputerowych. I w tej dziedzinie Unix prezentuje się lepiej niż OS/2 i NT. Oferowane przez Unix rodzime protokóły TCP/IP i NFS mają oczywiście swoje słabe strony, ale w ostatnich kilku latach wyraźnie opanowały środowisko sieci rozległych.

Systemy OS/2 i NT nadają się z kolei lepiej do obsługi małych sieci lokalnych, składających się z niewielkiej liczby stacji roboczych. Unix nadaje się natomiast idealnie do obsługi rozbudowanych sieci rozległych, grupujących wiele tysięcy użytkowników.

System nadmiernie rozbudowany

Już od co najmniej pięciu lat trwają prace nad przystosowaniem systemu Unix do pracy w mniejszych konfiguracjach. I chociaż ostatnie wersje nie są już tak pamięciożerne, to generalnie jest to jednak system przeznaczony dla dużych komputerów. Jest to po części też problem systemu NT czy nawet OS/2. Jednak firmy IBM i Microsoft nie powtarzają już błędów popełnionych wcześniej przy projektowaniu systemu Unix i wiedzą, że ciągłe rozbudowywanie systemu odbija się w końcu ujemnie na jakości produktu finalnego.

Tak więc Unix jest na pewno systemem nadmiernie rozbudowanym. Tak się bowiem historycznie złożyło, że kolejne przebudowy systemu doprowadziły do przeładowania go rozmaitymi opcjami. Przykładami potwierdzającymi tę cechę systemu Unix są: duże jądro systemu, rozbudowane interfejsy programów użytkowych czy graficzny interfejs użytkownika X Window System.