Proces konfigurowania protokołu IP dla przełącznika NetStructure 480T nie przebiega tak gładko jak innych przełączników operujących w warstwie 3. Zamiast przypisywać adres IP do każdego portu, w przypadku przełącznika NetStructure 480T należy przypisać do domyślnej sieci VLAN, dzięki czemu przełącznik jest adresowalny z każdego portu. Port konsoli w przełączniku AT-9006SX/SC (Allied Telesyn) to złącze DB-9 w postaci gniazda, chociaż standardowo jest to zazwyczaj złącze DB-9 mające postać wtyku. Niby prosta sprawa, a komplikuje nieco życie (trzeba stosować tzw. przejściówkę).

#OptiSwitch-800F# Producent: Nbase-Xyplex Cena katalogowa: od 6265 USD #Zalety:# dobrze zorganizowana pomoc online interfejsu CLI (polecenia są pogrupowane w ramach kilku logicznych grup); dwa zasilacze; możliwość elastycznego konfigurowania przełącznika (moduły zawierające porty można wymieniać "na gorąco") #Wady:# brak webowego interfejsu zarządzania (tylko interfejs CLI, dostępny przez konsolę i Telnet); polecenia interfejsu CLI mają niekiedy skomplikowaną składnię

W niektórych przełącznikach port konsoli jest zlokalizowany z tyłu urządzenia, a w innych z przodu. Jest to niekiedy istotne, ponieważ przełączniki można kontrolować na dwa sposoby: używając właśnie portu konsoli (i interfejsu CLI) lub sieci (interfejs webowy). W tym pierwszym przypadku port konsoli umieszczony z przodu urządzenia ułatwia zadanie zarządzania przełącznikiem.

#AT-9006SX/SC# Producent: Allied Telesyn Cena katalogowa: 5384 USD #Zalety:# dożywotnia gwarancja; bezpłatne wsparcie techniczne; obsługa protokołów BOOTP i DHCP; najtańszy przełącznik ze wszystkich testowanych produktów #Wady:# brak opcji pozwalających kontrolować sztormy pakietów rozgłoszeniowych w obszarze poszczególnych portów; brak opcji filtrowania pakietów w warstwie MAC; słaba praca interfejsu konsoli

Dokumentacja

W tej kategorii najwięcej pochlebnych ocen (i punktów) zebrały przełączniki firmy HP, a tuż za nimi uplasował się przełącznik BigIron 4000 (Foundry). Dokumentacja firmy HP została tak zaprojektowana, że usatysfakcjonuje zarówno nowicjuszy, jak i profesjonalistów. Dokumentacja opracowana przez Intel jest też godna pochwały - wyjaśnia szczegółowo wszystkie operacje i podaje przykłady poleceń używanych podczas procesu zarządzania przełącznikiem. Podobać się tu może szczególnie część poświęcona rozwiązywaniu problemów.

Dokumentacja dołączana do innych produktów nie jest już tak dobra. I tak na przykład dokumentacja towarzysząca przełącznikowi OptiSwitch-800F (Nbase-Xyplex) zasługuje raczej na miano podręcznego przewodnika po produkcie niż rzeczywistej dokumentacji technicznej. Dobrze chociaż, że producent dołącza dokumentację elektroniczną w postaci dysku CD-ROM. Wiele krytycznych uwag można też sformułować w stosunku do dokumentacji towarzyszącej dwóm pozostałym przełącznikom: TigerSwitch 1000 (SMC) i AT9006 SX/SC (Allied Telesyn). Są to też raczej krótkie przewodniki niż pełne dokumentacje techniczne.

Wnioski

Rywalizację wygrały dwa przełączniki: ProCurve 9304 i BigIron 4000 (w zasadzie jest to ten sam produkt, HP sprzedaje bowiem przełącznik firmy Foundry (jako producent OEM), firmując go jako swój produkt i dołączając do niego własną dokumentację oraz wsparcie techniczne). Oba produkty (są to przełączniki warstwy 3) uzyskały maksymalną liczbę punktów w kategorii oceny „Dodatkowe opcje“ i zostały bardzo wysoko ocenione w kategorii „Wydajność“, ale (używając języka kolarskiego) o błysk szprychy wygrał produkt HP, ponieważ firma ta opracowała nieco lepszą dokumentację techniczną. Trzecie miejsce zajął ProCurve 6308 (przełącznik warstwy 2). Przełącznik NetStructure 480T (warstwa 3) uzbierał 9,1 punktu (czwarte miejsce) i nie znalazł godnego siebie rywala, jeśli chodzi o wydajność.

Biorąc pod uwagę jedynie urządzenia warstwy 2, pierwsze miejsce zajął przełącznik ProCurve 6308, a na drugim miejscu uplasował się NetStructure 470F. Pozostałe przełączniki warstwy 2 uzyskały gorsze oceny ogólne, głównie z powodu słabszej wydajności.

Jeśli chodzi o ceny, to mamy tu dosyć szerokie spektrum: od blisko 48 tys. USD do niewiele ponad 5 tys. USD. Wszystko zgodnie zasadą - im szybciej pracuje przełącznik i im więcej oferuje dodatkowych opcji, tym jest droższy. Pozostaje zatem zdecydować, czy instalować niezbyt szybki, oferujący skromny zestaw dodatkowych opcji, ale za to tani przełącznik, czy też kupić droższy sprzęt, ale pracujący bardzo wydajnie i obsługujący wszystkie możliwe funkcje. Wszystko zależy od tego, jakie rodzaju aplikacje sieciowe są uruchamiane w danej firmie. Nie ma przecież sensu wydawać pieniędzy na sprzęt, który będzie pracować na "pół gwizdka". Wtedy lepiej jest kupić coś skromniejszego i tańszego.

Metodologia testowania

Stanowisko testowania składało się z testera SmartBits 6000 (Netcom Systems) wyposażonego w cztery moduły LAN, każdy z dwoma portami 1000BaseSX (złącza SC). Testerem zarządzało oprogramowanie OS 1.4.15 wersja 2.1.24. Każdy z portów był domyślnie tak skonfigurowany, że opcja automatycznego negocjowania szybkości sieci była włączona, a mechanizm sterujący przepływem pakietów był wyłączony. Przepływności i opóźnienia mierzono przy użyciu oprogramowania SmartFlow wersja 1.12.1 (Netcom), które rejestruje zachowanie się przełącznika w różnych konfiguracjach i buduje stosowne raporty. Aby sprawdzić, jak przełączniki obsługują błędy, uruchomiono oprogramowanie SmartWindow (Netcom).

Do testowania przełączników użyto kabli światłowodowych o długości 2 m. Wszystkie testy uruchamiano trzy razy, generując pakiety o długości 64 bajtów, 512 bajtów i 1518 bajtów, a każdą sesję powtarzano też trzy razy, obliczając na końcu średnią. Pracę przełącznika oceniano uruchamiając trzy testy: mierzący przepływność, mierzący opóźnienia i sprawdzający zachowanie się przełącznika w sytuacjach awaryjnych.

Pierwszy test mierzył przepływność portów przełącznika w trzech różnych konfiguracjach (sprawdzając, kiedy ramki zaczynają być gubione). Wyniki są podane w procentach maksymalnej przepływności łącza gigabitowego. Podczas testów mierzących przepływność każdy port był skonfigurowany w taki sposób, że reprezentował 100 różnych adresów MAC/IP. Do przełącznika kierowano tyle pakietów, aby symulować różne poziomy obciążeń: od 10 do 100%, zwiększając za każdym razem obciążenie o 10%. Jeśli w pewnym momencie przełącznik zaczynał gubić ramki, wracano do poprzedniego obciążenia, zwiększając je teraz za każdym razem o 1%, w celu uzyskania dokładnego pomiaru. Pomiary wykonywano w następujących konfiguracjach:

1. Test port-port, transmisja w trybie pełnego dupleksu.

   Porty 1, 2 i 3 transmitowały pakiety do odpowiadających im portów 4, 5 i 6 (1-4, 2-5 i 3-6). Każdy port był tak skonfigurowany, że reprezentował 100 stanowisk pracy (100 różnych adresów MAC/IP)

2. Pełny test kratowy, transmisja w trybie pełnego dupleksu.

   Tester generował pakiety w taki sposób, aby symulować pełny tekst kratowy, podczas którego każdy port transmituje pakiety do wszystkich pozostałych pięciu portów. Tester SmartBits mierzy szybkość, z jaką wszystkie porty odbierają kierowane do nich strumienie pakietów, określając w ten sposób ich przepływność.

3. Test dwa porty-jeden port.

Porty 1 i 2 transmitują pakiety do portu 5, a porty 3 i 4 transmitują pakiety do portu 6. Obciążenie portów od 1 do 4 (porty wysyłające pakiety) zwiększano od 10 do 50% (co 10%), tak iż zagregowane obciążenie portów odbierających (porty 5 i 6) wahało się od 20 do 100%.

Drugi test mierzył opóźnienia, podając czas potrzebny do przełączenia pakietu (czas mierzony od momentu wysłania pakietu do portu wejściowego do momentu pojawienia się pakietu w porcie wyjściowym). Opóźnienia mierzono po uruchomieniu transmisji port-port w dwóch sytuacjach: podczas pełnego obciążenia przełącznika (maks. przepływność bez utraty ramek) i wtedy gdy był obciążony w 50%. Wyniki są podane w mikrosekundach, a pomiary wykonywano używając metody "first-in/first-out" (pierwszy pakiet odebrany/pierwszy pakiet wysłany).

Zadaniem trzeciego testu było określenie, jak przełącznik obsługuje ramki zawierające błędy CRC (Cyclic Redundancy Check). Każdy port transmitujący pakiety generował dwa strumienie danych - jeden strumień składał się z ramek zawierających błędy CRC, a drugi z poprawnych ramek. Test monitorował następnie porty wyjściowe, badając, czy przełącznik wyekspediował w świat ramki z błędami CRC, czy też przefiltrował je i zatrzymał ramki zawierające błędy.

Kolejny test badał, czy w przełączniku występuje zjawisko okresowego blokowania się portów (HOLB). Do blokowania takiego dochodzi wtedy, gdy niektóre porty są tak przeciążone pakietami, że inne (nie przeciążone) porty zaczynają gubić pakiety. Aby to sprawdzić, niektóre porty obciążono pakietami ponad miarę (120% maks. obciążenia), podczas gdy inne pracowały przy 40-proc. obciążeniu.

Następnie badano, czy w takiej sytuacji nie obciążone porty gubią pakiety. Jeśli nie obciążone porty nie gubią ramek, świadczy to, że w obrębie przełącznika nie dochodzi do zjawiska HOLB.