Przekraczanie barier VoIP

Pierwsze testy współdziałania urządzeń VoIP, przeprowadzone rok temu przez Miercom, wykazały niemal całkowitą niezgodność współpracujących urządzeń, głównie z powodu dosyć swobodnej interpretacji przez producentów funkcji bram nadzorczych. A one właśnie stanowią o zgodności współpracujących urządzeń VoIP.

W testach, przeprowadzonych przez Miercom w tym roku, zastosowano rozwiązanie testowe Agilent Advisor Version 12.0 (firmy Agilent Technologies) i oprogramowanie IP Telephony Analyzer. W przypadku usprawnionych protokołów VoIP od razu można było zauważyć, że podstawowy problem testowy z ubiegłego roku, objawiający się brakiem negocjacji między kodekami, brakiem wyboru i dopasowywania się różnorodnych kodeków głosowych, całkowicie ustąpił.

Przekraczanie barier VoIP

Rys.3 Sygnalizacja protokołem SIP/H.323 w sieci IP (Internet)

Specjaliści Miercom potwierdzili poprawność działania w dowolnej kombinacji bram nadzorczych Quintum Tenor i ich odpowiedników - Avaya IP600, natomiast nie udało się nawiązać współpracy tych jednostek nadzorczych z najnowszą bramą sterującą Siemensa HiPath 5000. Zdaniem ekspertów prawdopodobną przyczyną jest brak obsługi szczególnej cechy protokołu H.323 w zespole bramek Siemensa HiPath 5000, oznaczanej jako LRQ/LCF (Location Request/Location Confirmation), która ma się pojawić dopiero w następnej wersji rodziny HiPath 5000.

Wieloznaczność cech H.323

Z punktu widzenia użytkownika istotną cechą współpracy aplikacji międzysieciowej VoIP jest możliwość korzystania z telefonów IP bez ograniczeń lokalizacyjnych. O ile w poprzednich latach w trakcie testowania urządzeń głosowych można było jedynie zauważyć niektóre cechy charakterystyczne standardu H.450, takie jak przenoszenie połączeń (call forwarding) czy zawieszanie połączeń (call hold), to większość testowanych w tym roku terminali miała już zainstalowane wiele usług dodatkowych (call hold, call transfer, call busy, forward on hold, forward on busy czy forward always). Terminale VoIP Siemensa potrafiły dodatkowo realizować usługę oczekiwania komunikatu (message waiting), czego nie potrafiły terminale firmy Mediatrix.

Protokół standardu H.450.x definiuje multimedialne usługi dodatkowe VoIP obejmujące następujące funkcje: wspomaganie usług dodatkowych w terminalach głosowych H.323, przekazanie informacji (diversion), przekazywanie połączeń, zawieszanie połączeń, parkowanie czy identyfikacja połączeń oczekujących.

Godnym uwagi zjawiskiem jest coraz większe zaangażowanie się producentów urządzeń i telefonów komórkowych w implementację procedur ochronnych standardu H.225, zapewniających właściwe bezpieczeństwo przekazów przewodowych. Jednakże instalowanie pierwszych systemowych procedur bezpieczeństwa przez pionierów tej dziedziny telekomunikacji nie przebiega bez kłopotów. Na przykład firma Avaya dostarczyła do testowania handlową wersję centrali abonenckiej IP600 IP PBX, w której jedna z najważniejszych cech bezpieczeństwa protokołu H.225 (sterowanie połączeniem), związana z uwierzytelnianiem klienta, działała niepoprawnie. A przecież funkcja ta obecnie wchodzi już w zakres działania multimedialnego protokołu H.323.

Wśród testowanych rozwiązań jedynie produkty telekomunikacyjne firmy Quintum, włącznie z tunelowaniem informacji za pośrednictwem specyfikacji H.225, działały bez zastrzeżeń. Należy nadmienić, że sam proces testowania przeprowadzono za pomocą narzędzi protokołu H.323, pochodzących z Agilent Advisor. Specyfikacja H.225 winna zapewnić interfejs połączeniowy (sterowanie połączeniem) dla dwóch rodzajów usług:

  • niezawodnej usługi end-to-end (protokoły TCP, SPX) dla kanałów zgodnych z H.245 (strumień danych ora kanał sygnalizacyjny);

  • niezawodnej usługi end-to-end (protokoły UDP, IPX) dla kanałów obsługujących strumienie audio, wideo oraz RAS (Registration, Admission and Status). Funkcja sygnalizacyjna RAS formatuje wiadomości według standardu H.225 w połączeniach między terminalem końcowym a nadzorcą (gatekeeper).

    Wydaje się, że podstawową przyczyną braku zadowalającej współpracy między różnymi urządzeniami sieciowymi i terminalami jest niekompletna specyfikacja procedur H.323 w zakresie zestawiania połączeń komutowanych. W tej sytuacji producenci, dostosowując się do jednej lub kilku powszechnie używanych opcji, zaprzepaszczają możliwość współpracy międzysieciowej z dowolnymi urządzeniami pochodzącymi od innych producentów. Nadal bowiem nie jest jednoznaczna specyfikacja sygnalizacyjna Q.931, odnosząca się do sposobów adresowania portów, co bezpośrednio prowadzi do różnej filozofii producentów w implementowaniu procedur protokołu H.323.

    Jak zawsze w takich sytuacjach diabeł tkwi w szczegółach, nieraz trudnych do szybkiego określenia. Przykładowo gatekeeper z firmy Quintum przegląda komutowane numery połączeń w trakcie zestawiania połączenia, podczas gdy bramka nadzorcza Siemensa ceduje sterowanie terminalami końcowymi do sygnalizacji Q.931 - zamiast przeglądać te adresy źródłowe i docelowe w trakcie zestawiania. Taka sytuacja oznacza po prostu, że telefony OptiPoint Siemensa mogą rejestrować się u nadzorcy Quintum (lub innych, jemu podobnych), natomiast sytuacja odwrotna nie jest możliwa (telefony VoIP Quintum nie chciały działać z nadzorcą Siemensa).


  • TOP 200