Przekaz głosu w DSL

Ponadto dostępna od niedawna najnowsza aplikacja sieci ISDN, będąca bardziej efektywną koncepcją współdziałania z Internetem - już sygnowana przez kilku dostawców sieciowych jako AO/DI (Always On-Line Dynamic ISDN) - przyczynia się do wzrostu zainteresowania tym sposobem komunikacji. Stosowana w tym rozwiązaniu dynamiczna alokacja kanałów B do jednoczesnej obsługi połączeń telefonicznych, telefaksowych czy internetowych pomniejsza lub całkowicie eliminuje problem zajętości łącza cyfrowego w kierunku sieci, podczas gdy równocześnie trwały kanał internetowy skraca czas zestawiania połączeń z dostawcą usług internetowych (ISP).

W przeciwieństwie do ISDN transmisje głosu i danych w urządzeniach typu xDSL wymagają wyłącznie używania przewodów miedzianych, a więc mają technicznie bardziej ograniczony zasięg działania. Stosowanie regeneratorów w rozwiązaniach ADSL (oprócz HDSL) nie jest praktycznie możliwe - głównie z powodu ich wysokiej ceny - co oznacza, że wielu oddalonych od centrali użytkowników nie może korzystać z tego typu usługi. Istotną zaletą asymetrycznego rozwiązania ADSL jest jednak możliwość przesyłania informacji ze znacznie większą szybkością, sięgającą niekiedy 9 Mb/s w kierunku dosyłowym (do abonenta), nierealną w technologiach ISDN (BRA i PRA). Dla abonentów potrzebujących szybszego dostępu do zasobów internetowych z pewnością jest to lepsze rozwiązanie od cyfrowej sieci ISDN, pod warunkiem, że serwery dostępowe usługodawców internetowych są w stanie nadążać za takimi szybkościami transmisji. Jednak dla użytkowników, którzy oczekują czegoś więcej niż szybszych kontaktów z siecią Internet i potrzebują wyższych przepływności także w kierunku innych użytkowników sieci teleinformatycznych, technologia asymetrycznych przekazów ADSL nie stanowi już tak dobrej alternatywy.

Współistnienie technologii transmisji głosowej

Przekaz głosu w DSL

Podstawowe różnice w rozwiązaniach ADSL

Znacznie lepszym rozwiązaniem jest jednoczesny dostęp do usług oferowanych w obydwu technologiach, realizowany na kilka sposobów za pośrednictwem jednej miedzianej linii telefonicznej. Są wtedy zachowane istotne zalety obydwu rozwiązań: przekaz głosu niezależnie od odległości, z wykorzystaniem nowoczesnych central telekomunikacyjnych (integracja kanałów ISDN), oraz utrzymanie szerokiego pasma dla usług internetowych. Co więcej, metodę tę można stosować także do wydzielania zwykłych połączeń głosowych POTS (prowadzonych przez sieci publiczne PSTN) z przekazów szerokopasmowych ADSL, nie tracąc jednak możliwości dalszego korzystania z dotychczasowych usług telefonicznych.

Zmiany w technologiach dostępu do medium transmisyjnego spowodowały powstanie wielu niespójnych rozwiązań technicznych xDSL oraz ISDN, odmiennych dla sieci cyfrowych i szerokopasmowych. Ta różnorodność powoduje problemy techniczne w łączeniu tych usług, przesyłanych przez jedno łącze fizyczne ADSL. W miedzianej technologii dostępowej xDSL do wydzielania kanałów ADSL stosuje się filtr górnoprzepustowy, a wydzielania sygnałów POTS (telefonia analogowa) bądź usług ISDN (telefonia cyfrowa) dokonuje się za pomocą filtrów dolnoprzepustowych. Filtry te, o różnych charakterystykach przenoszenia i częstotliwościach granicznych, znajdują się w specjalnie konstruowanych rozgałęźnikach (splitters), umieszczanych symetrycznie po obydwu stronach szerokopasmowego toru przesyłowego xDSL, a więc zarówno u użytkownika, jak i operatora sieci.

Przekaz głosu w DSL

Dwie standaryzowane wersje współdziałania usług POTS, ISDN i ADSL

Najwcześniej stosowanym rozwiązaniem używanym do łączenia odmiennych usług telekomunikacyjnych, dostarczanych przez jedno medium, jest współdzielenie łącza przez różne usługi, dzięki rozdziałowi częstotliwościowemu FDM (Frequency Division Multiplexing) sygnałów prowadzonych w linii. Funkcję tę realizują odpowiednie filtry częstotliwościowe (lub pasmowe), umieszczone w rozgałęźnikach po obydwu stronach łącza ADSL i dokonujące wydzielania sygnałów telefonicznych POTS (lub ISDN) z przekazów szerokopasmowych ADSL. Przyjęta technika zwielokrotnienia w dziedzinie częstotliwości (FDM) stanowi jeden z najprostszych sposobów łączenia i rozdzielania sygnałów transmitowanych w jednym medium transportowym, przy czym sygnały poszczególnych podkanałów zawsze są transmitowane jednocześnie.

Pierwsze rozwiązania technologii ADSL, opracowane przez Bellecore i wprowadzone w USA, były przeznaczone wyłącznie do usługi wideo na żądanie (VOD - Video on Demand), z przepływnością 1,5 Mb/s, i dla transmisji skomprymowanych sygnałów wideo i audio (64 kb/s). Pozytywne doświadczenia testowe i eksploatacyjne tych sieci pozwoliły wkrótce rozszerzyć zakres tych usług nie tylko o połączenia głosowe, ale też o inne usługi pakietowe. Do transmisji sygnałów w tym rozwiązaniu zastosowano dyskretną modulację wielotonową (DMT - Discrete Multitone Technology), wkrótce uznaną (1995 r.) za międzynarodowy standard (ANSI, ETSI, ITU) do zastosowań

w technologii ADSL, co z kolei przyczyniło się do jego rozpropagowania w środowisku teleinformatycznym.


TOP 200