Projektowanie lokalizacji serwerów

Serwery odgrywają kluczową rolę w działaniu każdej sieci komputerowej, w szczególności kampusowej; zapewniają obsługę praktycznie wszystkich jej części i sterują dostępem do jej zasobów. Nazwy serwerów kojarzą się z funkcjami, jakie pełnią w sieci, oraz użytkownikami, których obsługują. Najbardziej znane to serwery przedsiębiorstwa i serwery dystrybucyjne. Ostatnio coraz częściej stosuje się także superserwery, serwery komputerów sieciowych oraz serwery aplikacji webowych. Okazuje się, że lokalizacja serwerów w schemacie logicznym sieci w istotny sposób decyduje o jej parametrach. Powinni o tym pamiętać projektanci i administratorzy sieci, a także menedżerowie decydujący o strukturze swoich sieci oraz klasie nabywanych serwerów.

Serwery odgrywają kluczową rolę w działaniu każdej sieci komputerowej, w szczególności kampusowej; zapewniają obsługę praktycznie wszystkich jej części i sterują dostępem do jej zasobów. Nazwy serwerów kojarzą się z funkcjami, jakie pełnią w sieci, oraz użytkownikami, których obsługują. Najbardziej znane to serwery przedsiębiorstwa i serwery dystrybucyjne. Ostatnio coraz częściej stosuje się także superserwery, serwery komputerów sieciowych oraz serwery aplikacji webowych. Okazuje się, że lokalizacja serwerów w schemacie logicznym sieci w istotny sposób decyduje o jej parametrach. Powinni o tym pamiętać projektanci i administratorzy sieci, a także menedżerowie decydujący o strukturze swoich sieci oraz klasie nabywanych serwerów.

Serwery przedsiębiorstwa

Serwery przedsiębiorstwa, znane również pod nazwą serwerów centralnych, obsługują wszystkich lub większość użytkowników sieci. Niewątpliwie do tej kategorii zaliczamy serwery poczty elektronicznej (e-mail), ponieważ w nowoczesnej firmie wszyscy lub prawie wszyscy pracownicy komunikują się za pośrednictwem tej formy przekazu, niezależnie od tego, w którym budynku firmy (kampusu) są ulokowani. Mogą także odbierać lub nadawać komunikaty, pracując w domu lub w innym dowolnym miejscu, korzystając z usług firmowego serwera poczty elektronicznej.

Serwery przedsiębiorstwa są zwykle lokowane w punkcie centralnym sieci. Chodzi o to, że tutaj są najlepiej zabezpieczone, wspólnie z innymi drogimi zasobami sprzętowymi sieci.

Projektowanie lokalizacji serwerów

Rys. 1 Serwery centralne (SeA, SeB, SeC) zainstalowane w bloku serwerów

Lokalizacja serwerów przedsiębiorstwa w schemacie logicznym sieci w dużym stopniu decyduje o modelu ruchu w tej sieci. W wypadku zainstalowania serwera przedsiębiorstwa w pobliżu szkieletu (kręgosłupa) sieci, w skład którego można zaliczyć rdzeń sieciowy i blok serwerów, praktycznie każda grupa pochodząca od użytkowników pakietów w celu dotarcia do serwerów wędruje przez tę samą liczbę urządzeń sieciowych, tak jak to pokazano na rysunku 1.

Jeśli na przykład firma jest zlokalizowana w trzech budynkach, oznaczonych jako budynek 1, budynek 2 i budynek 3, a serwer poczty elektronicznej e-mail jest zlokalizowany w budynku 2, to chociaż użytkownicy z budynku 2 są fizycznie bliżej serwera e-mail, ich żądania obsługi pocztowej muszą przechodzić przez router - tak samo jak żądania użytkowników z budynków 1 i 3. Jest to bardzo ważne z punktu widzenia ruchu pakietów, ponieważ zapewnia on zrównoważoną wydajność wszystkim użytkownikom w odróżnieniu od wydajności zróżnicowanej, która mogłaby wystąpić w różnych miejscach kampusu, co oczywiście byłoby niekorzystne.

Serwery dystrybucyjne

Projektowanie lokalizacji serwerów

Rys. 2 Serwery dystrybucyjne (SeA, SeB, SeC) podłączone do przełączników dystrybucyjnych SA i SB

Serwery dystrybucyjne, znane także pod nazwą serwerów lokalnych, serwerów grup roboczych albo serwerów departamentalnych, obsługują specyficzną grupę użytkowników. Na przykład serwer przechowujący listę plac pracowników firmy obsługuje tylko dział finansowy lub dodatkowo dział osobowy; jest to typowy serwer dystrybucyjny. Jeśli serwer przechowujący dokumentację techniczną wyrobów obsługuje tylko dział konstrukcyjny, to jest on również traktowany jako serwer dystrybucyjny. Jeśli jednak ten sam serwer (przechowujący dokumentację techniczną) obsługuje wiele grup użytkowników (np. dział konstrukcyjny, dział handlowy, dział produkcji, dział serwisu), to jest on traktowany jako serwer przedsiębiorstwa.

Serwer dystrybucyjny jest zainstalowany w tej samej podsieci co użytkownicy przezeń obsługiwani. Dlatego nie może się on znajdować w punkcie centralnym sieci (Data Center), lecz w pomieszczeniu kondygnacyjnego punktu dystrybucyjnego (KPD) lub budynkowego punktu dystrybucyjnego (BPD). Na rysunku 2 serwer dystrybucyjny SeA obsługuje użytkowników grupy I i II, a serwer SeB obsługuje użytkowników grupy III i IV.

Projektowanie lokalizacji serwerów

Rys. 3 Obecna lokalizacja serwerów przedsiębiorstwa

Serwery dystrybucyjne w istotny sposób ograniczają ruch pakietów przez blok rdzeniowy sieci. Bierze się to stąd, że gdy serwer dystrybucyjny jest podłączony do przełącznika dystrybucyjnego obsługującego określoną grupę użytkowników, to ruch pakietów nie musi być kierowany w inne obszary sieci. To właśnie w decydujący sposób obniża ruch pakietów w szkielecie sieci, zwiększając jego przepustowość i skracając czasy odpowiedzi.

Ponadto serwery dystrybucyjne pomagają zlokalizować trasy ruchu pakietów, co w praktyce oznacza lepsze monitorowanie modelu ruchu sieci i charakterystyk tego ruchu.

Serwery przedsiębiorstwa i serwery dystrybucyjne wzajemnie się uzupełniają. Serwery dystrybucyjne należy instalować tam, gdzie zlokalizowane są aplikacje specyficzne dla określonej grupy roboczej, a serwery przedsiębiorstwa umieszczać w bloku serwerów dla obsługi aplikacji wspólnych dla wszystkich użytkowników sieci (np. użytkowników e-mail, użytkowników Intemetu).

Uwaga: model pracy serwera zmienia się w czasie!

Projektantom i administratorom sieci warto przypomnieć, że model pracy serwera przez całą dekadę lat 90. zmieniał się. I tak na początku dekady obowiązywał model serwera przedsiębiorstwa z lokalizacją w bloku serwerów, oznaczający potrzebę przepływu danych do serwerów zawsze przez rdzeń sieciowy. Było to uzasadnione, ponieważ w tamtym okresie liczba aplikacji realizowanych na serwerach była nieduża, co wyrażało się względnie małym wpływem na wydajność sieci. Wtedy obowiązywała relacja 80 : 20 = (procent ruchu serwerów przedsiębiorstwa) : (procent ruchu serwerów dystrybucyjnych, jeśli w ogóle takie były).

W celu komercyjnej reprodukcji treści Computerworld należy zakupić licencję. Skontaktuj się z naszym partnerem, YGS Group, pod adresem [email protected]

TOP 200